Melco N10P-H30-E Digital Music Library : met intern een HDD van 3TB
Het is ongebruikelijk dat ik apparatuur mee naar huis neem om over te schrijven, de kerstperiode gooit echter roet in het review-eten want de luisterruimte is te veel in gebruik in deze periode om uren aaneengesloten te kunnen luisteren. Bovendien ben ik best nieuwsgierig wat een Melco Digital Music Library kan betekenen voor mijn systeem thuis. Mij van tevoren al realiserend hoe verslavend een betere weergave meestal is. Met een lange historie in analoge weergave was streamen van muziek best een stap, eenvoudiger gemaakt door de kwaliteit van CD en CD spelers die het op een gegeven moment moesten afleggen tegen een volwaardige streaming oplossing. Er bleef altijd wel iets knagen, analoog klinkt op één of andere manier organisch, soepel en echt. Net ‘echter’ dan enig digitaal medium zullen sommige lezers zelfs met overtuiging aandragen (inclusief de extra vervorming). Tot vandaag, zelden heb ik mijn platenspeler overtuigender voorbij laten streven dan door een Melco N10. Het laatste greintje spijt dat zowel de hardware als het vinyl de deur uit is, is vanaf nu verdwenen. Met een plaat begon het met de bron: het loopwerk in de console. Pas daarna komen arm, element, versterker en luidsprekers. Dat principe gaat nog steeds op al is de bron nu de digitale muziekopslag. Start op die plek met het beste dat u kunt vinden en de rest van de set zal zingen van plezier. Zo ervaar ik dat althans zoals u hieronder kunt lezen.
Melco N10P-H30-E Digital Music Library
De geschiedenis van Melco gaat terug tot de audiofiele oprichter van het bedrijf Makoto Maki. In 1975 is het bedrijf gestart onder de naam Melco, dat staat voor “Maki Engineering Laboratory Company”. Vele jaren later is Melco begonnen met het ontwikkelen van routers, switches en NAS oplossingen onder de naam Buffalo Inc. Als fabrikant van storage oplossingen is het niet zo verwonderlijk dat er een synergie is ontstaan tussen de audiofiele kant van het bedrijf en de netwerk/opslag tak, resulterend in de eerste Melco muziekserver oplossingen die in 2014 in Engeland werden geïntroduceerd. Makoto Maki vond zijn eigen Buffalo NAS, noch enig andere NAS of computer, geschikt genoeg om muziek als data op te slaan en ontwikkelde een digitale muziekopslag op de manier zoals een CD speler of een andere bron wordt gemaakt. Niet gericht op gimmicks, snelheid of looks, wel gericht op muziekweergave in de hoogste kwaliteit.
De Melco N10 netwerkspeler/opslag bestaat uit twee delen: een compacte “half-size” behuizing met daarin een 3TB 2,5”HD, alle signaalafhandeling en de in- en uitgangen. De tweede net zo grote behuizing bevat de voeding. Op de speler behuizing vinden we een OLED display en vier druktoetsen voor de bediening. Muziek kan gespeeld worden van de interne schijf, vanaf een externe Melco E100-H30 3TB disk of via USB vanaf een Melco D100 ripper. Met gebruikmaking van de navigatietoetsen of de Melco App. Vanwege de 215mm brede behuizing is door Melco zowel de hardware als de software opnieuw ontworpen. De kast is geheel gemaakt uit aluminium, inwendig voorzien van een stalen frame, dat alles ter voorkoming van mechanisch invloeden of het kunnen opwekken van trillingen. De interne disc is volgens het Melco systeem trillingvrij opgehangen. Aan de achterzijde vinden we twee USB poorten, voor de D100 speler of een USB HD en voor een externe DAC. Voorop een poort voor b.v. een USB stick. De mooiste oplossing voor het uitbreiden van de opslagcapaciteit is de E100-H30 expansion drive. Voor de ethernetaansluiting zijn er twee poorten: de LAN poort naar het netwerk en een dedicated Player poort waar bijna alleen muziekdata overheen gaat en geen andere pakketjes. De LAN poort ondersteund Gigabit ethernet, de Player poort 100Mbit. Het power management system in de voeding zorgt voor een stabiele en betrouwbare spanning. De voeding zelf heeft een ringkerntransformator en eigen filtering. De speler staat op TAOC voeten. De Melco N10 is leverbaar in zwart en zilver voor een prijs van € 7.749,-.
Voor zover nuttig de technische gegevens op een rij:
- Afmetingen speler en voeding: 215x61x269mm en 215x61x273mm
- Gewicht speler en voeding: 3,5kg en 5kg
- USB poorten: 1x voorzijde, 2x achterzijde
- Ethernet: LAN Gbit, Player Mbit
- Ondersteunde file formaten: DSF, DFF, FLAC, WAV, ALAC, AIFF, AAC, MP3, WMA, OGG, LPCM
- Sampling rates: 44.1K, 48K, 88.2K, 96K, 176K, 192K, 384K, 2.8M, 5.6M, 11.3M
- Bit rates: 16-32bit (PCM), 1bit (DSD)
- Accessoires: Quick Start Guide, USB2.0 cable, Cat6 Ethernet cable, Power supply verbindingskabel
Opstelling
Mijn bron is een NAD M50.2, gebruikt als NAS voor een Lexicom MultiMedia Roon NUC en een Metrum Ambre Roon endpoint. De DAC is een Metrum Pavane, aangesloten op de Ambre met een AudioQuest Vodka ethernetkabel voor de I2S verbinding. De versterking bestaat uit een Audia Flight Strumento No. 1 lijnversterker en een Pass Labs X250.5 eindversterker, onderling en met de DAC gebalanceerd verbonden over Yter interlinks. De luidsprekers en kabel zijn PMC fact.12 en Crystal Cable Speak Reference, aangevuld met Townshend Podiums onder de fact.12 en Townshend supertweeters er bovenop. Netspanning wordt vanuit een Atlas EOS Modular 3U3F blok ongefilterd doorgegeven aan de Pass Labs en een PS Audio Powerplant P5. Dezelfde Atlas voedt via de filteruitgang een netwerkswitch en tijdelijk de Melco N10. De Powerplant pakt de streamer, de DAC, de lijnversterker en de NAD. De netsnoeren zijn Crystal Cable Power Reference en Ultra. Het netwerk bestaat uit vast aangelegde AudioQuest Carbon ethernetkabel, Linksys switches met iFi voedingen en voor de losse kabels gebruik ik overal AudioQuest Vodka. Een IsoTek EVO3 Sirius blok elders in huis werkt als netfilter voor de NUC, mijn router met iFi en de centrale ethernet switch. Wie zich verbaast over sommige keuzes ten opzichte van het aanbod in de winkel moet bedenken dat veel apparatuur is aangeschaft voor mijn tijd bij Lexicom MultiMedia. Ook ben ik er van doordrongen dat het maken van rips met de Melco D100 en het gebruiken van een AQVox switch tot nog betere resultaten zal leiden dan bereikt. Maar in het kader van geen appels met peren vergelijken heb ik mijn eigen muziekbibliotheek 1-op-1 naar de Melco N10 gekopieerd.
Stacey Kent
Ik werk steeds op de volgende manier: eerst de NAD als opslag en de Ambre aan een switch, dan de Melco als opslag en stap drie de Melco als opslag en de Metrum Ambre aangesloten op de Melco Player poort in plaats van op de switch waar het LAN, de NAD en de Melco eveneens op aangesloten zijn.
“The summer we crossed Europe in the rain” brengt mij met de NAD speler een licht hese stem, een beetje scherp en met een duidelijke S-klank, brushes licht strijkend over bekkens zijn subtiel te horen. De weergave is licht van toon in een stereobeeld zoals ik dat gewend ben. Dat beeld is niet al te diep. De muziek klinkt een beetje hol, wel duidelijk met goede verstaanbaarheid en ik ervaar de aanwezigheid van alle instrumenten. Met de Melco wordt de stem warmer, de lichte heesheid blijft maar de randjes gaan van de S-klanken af. De gitaar staat ineens losser van de dame en alle instrumenten verspreiden zich achter de zangeres en zitten niet langer op een kluitje. Brushes blijven aanwezig, zijn iets beter gedefinieerd omdat er meer stilte op de achtergrond ontstaat. De weergave wordt vloeiender en tegelijk heeft elk instrument zijn eigen start/stop moment beter gedefinieerd gekregen. Als ik de ethernetkabel van de Ambre uit de switch haal en in de Player poort van de Melco steek is de weergave overtuigender en vooral veel en veel stiller op de achtergrond. Gitaar doet nog een paar stappen extra naar achteren. Stacey’s stem komt meer naar voren. Brushes tonen extra details. De pianoklank is meer natuurlijk, zonder twijfel is dit de beste optie om te spelen. Duidelijk hoorbaar is welke invloed het achterliggende netwerk had, zelfs al is dat netwerk rustig en gebeurt er weinig meer dan ‘keep alive’ pakketten verzenden over en weer tussen de verschillende actieve apparaten. De weg terug naar NAD is ineens heel lastig geworden. De Melco N10 heeft iets magisch dat heel doordacht is. Deels te danken aan de meer vloeiende weergave, nog meer aan de intense rust waarbij alle ruis lijkt te zijn verdwenen en slechts stem en instrumenten nog bestaan.
Mariza
Van het album “Fado em mim” speel ik “Loucura” eerst weer vanaf de NAD, Ambre weer op de switch aangesloten. De weergave is heel helder, een gitaar zit dicht op de zangeres, lage tonen klinken schoon uit een tweede gitaar. De muziek is prominent aanwezig in de luisterruimte. Het onderscheid tussen de twee gitaren is groot, in klank en in plaatsing. Mariza’s stem heeft zeggingskracht en er zit een stevige dynamiek in de track. Met de Melco komt een warmere klank terug in de gitaren die er een klankkast bij cadeau krijgen. De zangeres komt wat meer naar voren, de afstand tussen de gitaren onderling en de stem wordt groter. Er ontstaat meer stilte als de klanken even stoppen, daardoor neemt de zeggingskracht toe. Lage tonen van de gitaar rechts komen veel meer tot hun recht en de gebruikte snaar lijkt te veranderen van metaal naar nylon omwikkeld met metaal. Terwijl de andere gitaar achter Mariza kennelijk metaal gebruikt voor de drie hoge snaren. Althans zo komt het hier op mij over. Weer is de Melco de betere opslag voor muziek en geeft een schonere weergave. De Player poort doet nog een schepje extra op de weergave van de lage tonen rechts, zet ze sterker aan. De gitaar achter Mariza wordt vriendelijker en het harde geluid van de snaren wordt zachter, elke snaar trilt langer na en nu denk ik dat de drie hoge snaren van de gitaar achter Mariza definitief van nylon samenstelling zijn en niet van metaal. De weergave is vriendelijker van aard aan het oor, zonder een moment te verliezen in impact, kwaliteit of zelfs aan de minste dynamiek. De dynamiek lijkt juist groter door de rust op de achtergrond. Op deze manier gespeeld passen de twee gitaren beter bij elkaar, nu ze in klank overeenkomen ondanks dat ze elk in hun eigen toonsoort spelen.
Nik Bärtsch’s Mobile
Het album “Continumm” met de eerste track ”Module 29 14” blijft intrigeren. Het diepe, diepe laag van een grote trom rolt met verve over de vloer, als basis voor de pianotonen en percussie. Toch fijn dat mijn weergevers zo diep gaan als je deze muziek weet te waarderen. Het ritme zit er goed in en ik wip mee op de maat met mijn voet. De overgangen van het ene deel naar het volgende zijn vloeiend en tonaal met elkaar in lijn. Zo speel ik mijn muziek en ben ik het gewend. Met de Melco komen de lage tonen meer uit één hoek van de kamer en dreunen nog wat dieper door, terwijl de piano een grotere afstand bewaart tot de drumslagen. Er zit net wat meer definitie in het laag. De spanning in de muziek neemt wel wat af, mogelijk omdat de weergave tonaal zachter van aard is. Waar bij stemmen de scherpe kantjes verdwijnen zijn ze bij percussie instrumenten juist wel leuk voor de puntigheid in het stereobeeld. De klank van de diverse percussie instrumenten is wel juister. Wat ik met de NAD niet meekreeg, is dat in de track lage tonen heel zacht steeds aanwezig zijn. Het opengetrokken stereobeeld draagt bij aan het vergroten van de soundstage waarin zoveel gebeurt. Met de Player poort worden de verschillen tussen de NAD en de Melco nog eens uitvergroot. Bleef de dreun van de grote trom zelfs via de Melco nog enigszins versluierd, met de Ambre op een switch, nu wordt hij strakker en blijft even diep. Misschien een tikje minder intens, dat dank ik denk ik aan de verbeterde definitie waar de luisterruimte akoestisch op reageert. Het aanslaan van een bekken heeft meer metaalklank dan ooit en een bekken dat natrilt laat langer een zingende resonantie horen. De weergave wordt vooral intenser en trekt je dieper in de muziek. Weer denk ik bij mijzelf: “dat wordt een lastige stap terug naar de NAD”.
Rachelle Ferrell
Van “Live at Montreux” is “Prayer dance” interessant om te beoordelen welke invloed de Player poort heeft, zou die de NAD dicht bij de kwaliteit van de Melco brengen als ik de Melco simpelweg als router misbruik en alle onnodige verkeer weghaal bij de Metrum Ambre? Eerst de weergave zoals ik die ken. Heldere piano, diepe geplukte bas, Rachelle met haar enorme stembereik recht voor mij. Instrumenten en stem worden niet weergegeven met heel veel diepte. Het is een compact geluid. Van de switch de Ambre kabel omsteken naar de Player poort laat het applaudisserende publiek aan het begin van de track meer uiteenvallen in individuen. De afstand tussen bas, piano en stem wordt per direct veel groter, nu staan ze los van elkaar in de ruimte. Dit doet al heel veel goed in alle opzichten voor het stereobeeld, vooral voor de diepte en in mindere mate voor de breedte of hoogte. De klanken worden zuiverder en weer gaat er scherpte van de stem van Rachelle af, ze wordt menselijker en warmer van klank. De bas wint duidelijk aan definitie, snaren worden individueel beter hoorbaar. De piano leeft nog eens extra op in deze opstelling. Speel ik de track vanaf de Melco over de Player poort dan is het nog steeds de opslag van de Melco die van een gewone appelpunt een culinaire heerlijkheid met slagroom maakt. Luister maar naar drums, stem, definitie, plaatsing en kleine details. Toch is het een interessante optie om een goedkopere Melco in te zetten en een streamer aan de Player poort te hangen. In procenten uitgedrukt is met Rachelle Ferrell de winst in weergave kwaliteit ten opzichte van de NAD 70% van het maximum met alleen de poort of alleen de Melco en haal je 100% winst alleen door beiden tegelijk te gebruiken. Als Rachelle gaat gillen alsof ze gemarteld wordt toont ze haar enorme bereik en ademvoorraad. Op de topcombi, Melco met Player poort actief, is het nog veel indrukwekkender dan in elke andere combi, want nu is Rachelle nog zuiverder weer te geven.
TrondheimSolistene
Een 2L sampler brengt “Simple Symphony op. 4 – Boisterous Bourree” in een FLAC 24/192 file. Met de NAD zit er al veel leven in deze opname. Muziek springt uit de luidsprekers is heerlijk dynamisch en goed opgenomen. Als violen voluit gaan mag het iets milder van mij, dan is de weergave ongenadig voor mijn oren en neigt zelfs naar scherpte. Helaas duurt de track maar drie minuten en dat is veel te kort voor zoiets moois. De Melco doet nog een schep bovenop de kracht van daarnet, zet instrumenten meer los van elkaar neer in een dieper stereobeeld. Toont nog meer de dynamiek en de spanning in de muziek. De bassen komen in korte solo’s ineens prominent naar voren en in de zachte passages is de stilte om de instrumenten intenser. Waar violen eerder scherp waren is nu harmonie de winnaar en zijn ze zachter van toon, meer zoals je dat ervaart in een concertzaal. Met de Player poort actief zit ik op de 100% behaalbare winst. Nog verder staan instrumenten afgebakend, nog intenser is de klank, neemt de muziek je mee en ervaar je het spelplezier van het orkest. Violen krijgen wat meer van de klank van de snaren mee, waar de Melco dat via de LAN poort nog wegsnoepte geeft de Player poort dat terug. Cello’s vervullen een grotere rol, bassen winnen nog wat in expressie al vallen ze minder op. Overall is dit toch het beste wat uit de set te persen is in de huidige opstelling.
Winnen met Melco
Nu de Melco toch in huis is kan ik doordraaien met Viktoria Tolstoy & Jacob Karizon en hun album “A moment of now”. Neerschrijvend in deze tekst hoe mijn installatie is opgebouwd luister ik met een half oor, om vervolgens helemaal in de muziek te worden getrokken door de Melco. Het wordt een dramatische stap om de N10 in te pakken en retour Lexicom MultiMedia te brengen. Beter had ik de N10 niet thuis kunnen proberen want nu ben ik zoals veel klanten gegrepen door het Melco virus. Niet alleen in uiterlijk is de N10 een verrijking, ik hou van de licht retro uitgevoerde kleurstelling die doet denken aan de hoogtij dagen van Japanse High End apparatuur, de weergave gaat met sprongen vooruit. Terwijl de NAD M50.2 al speciaal is gemaakt voor muziekweergave en mijn Synology NAS heeft gereduceerd tot centrale backup zonder verdere functie. Ik knoopte de Melco N10 in de winkel eerder aan een Auralic Vega G2 DAC/streamer, Bryston 4B3 en Bowers & Wilkins 804 D3 Diamond voor een review, zonder daarbij te beseffen welke inbreng de toen net binnengekomen Melco N10 had in de opstelling. Wie het zich kan veroorloven om de € 7.749,- te betalen voor de Melco N10 is een bofkont en wens ik ongelofelijk veel muziekplezier toe. Voor wie de N10 een brug te ver is, Melco heeft gelukkig voor ons stervelingen ook voordeliger types in het pakket zoals de nieuwe N100 van € 2.249,- en daartussen de bestaande N1Z en N1A modellen in diverse uitvoeringen. Laat u bij Lexicom MultiMedia overtuigen van de winst die is te behalen met een Melco in plaats van de gebruikelijke NAS, PC of andersoortige computer gebaseerde opslag.