Spendor A4 luidsprekers: Een stap groter
De Spendor A4 is de grotere broer van de A2 die eerder is besproken op deze pagina’s. De komst van Spendor bij Lexicom Multimedia is succesvol omdat de luidsprekers met hun klassieke uiterlijk, aangename weergave en Engelse afstemming veel mensen aanspreken. Vandaar dat naast de middelste telg uit de A-serie ook de iets grotere A4 is opgenomen en speelklaar staat. Ik nam het paar mee naar de luisterruimte, bracht aangename uren door met diverse soorten muziek en mijn beleving vertel ik u graag.
Wat is de A4
De A-lijn van Spendor is de serie tussen de meest klassieke luidsprekers en de D-serie. De A-lijn is bedoeld voor iedereen die van muziek gaat genieten, een gemakkelijke opstelling wenst van zijn of haar luidsprekers, niet al te moeilijk wil doen en prijs stelt op een beperkt formaat. De houtsoorten zijn afgestemd op de doelgroep, zwart essen, donker walnoot en eiken. De luidsprekers worden vooralsnog zonder frontdoek geleverd, maar daar komt verandering in. Het leuke van de A4 is dat hij een vriendelijke uitstraling heeft en tegelijk met zijn zichtbare woofer en tweeter ook in een modern interieur past. Hij heeft ondanks de bescheiden afmetingen iets stoers en dat zal veel mannen aanspreken. Het Engelse Spendor maakt alles zelf, de kasten, de filters en de units. Dat doen ze inmiddels ruim 50 jaar, van een groentje op de markt kun je niet spreken. Spendor is niet stil blijven staan en gebruikt moderne materialen en ontwerptechnieken, blijft wel vasthouden aan de beroemde Engelse klank, zeker in de Classic modellen, deels in de A4 die voor mij staat. Dat betekent een prachtig middengebied waarbij stemmen echt alle ruimte krijgen. De A4 is een tweeweg systeem met een 22mm tweeter, beschermd tegen kindervingers met een metalen rooster en daaronder bevindt zich de woofer. De 165mm woofer is net zo breed als de kast en dat zorgt voor een optisch smalle behuizing. Aan de achterzijde is de single wire aansluiting te vinden en de reflexpoort. Dat laatste, die poort achterop, maakt wel dat de A4 niet al te dicht bij de achterwand mag staan, 40 tot 50cm moet hij daarvan worden weggehouden. De speaker staat op een vaste plint waarin spikes gedraaid kunnen worden, exact zo groot als de luidspreker zelf. De fabrikant raadt aan de voorste spikes wat verder uit te draaien, zodat de luidspreker licht naar achteren helt, waarmee een meer op de juiste hoogte geplaatst stereobeeld ontstaat. De kast meet 831 x 165 x 275mm en weegt 16kg, dat laatste schept vertrouwen voor wat betreft de stevigheid van de kast en het gewicht van de magneten van de drive units. De woofer is klein genoeg om een groot deel van het frequentiegebied weer te kunnen geven zonder teveel te gaan bundelen en dat maakt dat de tweeter klein kan zijn en daarmee een optimale spreiding garandeert. Het frequentiegebied dat Spendor specificeert is 34Hz – 25kHz, de nominale impedantie is 8 Ohm, het gewenste versterker vermogen zou tussen de 25 en 150Watt moeten liggen voor het rendement van 86dB en tot slot is de wisselfrequentie tussen woofer en tweeter vastgezet op 3.7kHz. De prijs voor de A4 is € 1.395,- per stuk.
De set is compleet
Met de licht achterover hellende luidsprekers als sterren van de show bestaat de rest van de opstelling uit een Naim Uniti Atom die een prijs heeft van €2.499,- sinds 1 december 2017. Hij is met de Spendor’s verbonden met een Chord Clearway speakerkabel van € 225,- voor 2×3 meter. Een Chord Ethernetkabel en een Naim Powerigel voor de stroom zijn vervolgens genoeg om vanaf muziekdiensten of de eigen NAS muziek te kunnen spelen. Een USB stick kwam bovendien goed van pas.
Dames komen langs
De aftrap vandaag wordt gedaan door Sarah McLachlan, haar geripte CD “Afterglow” vind ik op de NAS van Lexicom Multimedia en ik gebruik “disc 2” waarop de live opnames staan. Muziek vrijwel alleen bestaand uit akoestisch werk, waarin gitaar en piano belangrijk zijn. De stem van Sarah wordt door de A4 zeer duidelijk in de ruimte geprojecteerd en heeft de typisch McLachlan klank. Vooral het eerste nummer is in dat opzicht erg mooi opgenomen, het draagt de titel “Fallen”. Ik moet even wennen aan het klavier dat erg veel laat horen van het mechaniek maar minder van de klank van het instrument. De weergave voelt killer aan dan ik mij meen te herinneren, echter het is een tijdje geleden dat ik naar Sarah luisterde. Als ik door speel met volgende tracks gaat de A4 steeds prettiger in de oren klinken. Duidelijk heeft de klank tot nu toe alles te maken met de opname want met Shelby Lynne’s “Just a little lovin’” zijn er de lage tonen die met Sarah ontbraken. Nu zijn de lagere registers in voldoende mate aanwezig zonder dat ze teveel dreigen te worden. Zo maak je de weergave compleet. Het maakt mij nu al duidelijk dat de A4 de opname volgt en zelf weinig eigen inbreng heeft. Want was de stem van Sarah daarnet erg duidelijk en ultiem verstaanbaar, Shelby levert in op dat gebied. Wat overeenstemt met eerdere ervaringen thuis waar ik het vinyl versie kon draaien en zoals ik het daar ook beleefde. De Spendor A4 valt helemaal niet tegen en speelt mooi, netjes in balans van de hoogste tonen tot de laagste. Dame drie is Ane Brun, van haar gebruik ik de rip van “It all starts with one” en luister naar “These days”. Hoe groot wil je het stereobeeld hebben? Dit gaat bijna van muur tot muur, met veel diepte zodat instrumenten en stem zich gespreid plaatsen. De bas gaat gepaard met veel geweld, toch blijven de stem en de instrumenten overeind in de kakofonie van de trommels en de basdrums. Boeiend hoe een haast panoramisch beeld zich voor mijn oren vormt, helemaal los van de weergevers en met een indrukwekkende kracht. De volgende tracks met Ane Brun zijn meer ingetogen en ook die blijven het beluisteren meer dan waard.
Welkom heren
Heerlijke en vooral eerlijke muziek van Angus & Julia Stone zodat ik met veel plezier bijna een hele CD “The beast” laat spelen. Veel gebruik van akoestische instrumenten welke erg levendig en fijn spelen, met daarop geprojecteerd de stemmen van het tweetal. Muziek komt heel mooi los van de speakers en geeft geen moment aanleiding tot de minste vorm van irritatie. Omdat het allemaal muziek is die ik slechts een beetje ken ga ik toch mijn USB stick in de Naim steken en vervolg met werk dat ik tot in den treuren al beluisterde. In deze categorie schaar ik Stacey Kent’s “This happy madness”. Op de stem is niets aan te merken, die staat als een huis met een mooie intonatie, de juiste klank en hoge mate van verstaanbaarheid. Piano zou wat groter mogen, wat meer body kunnen bezitten. Door het iets naar achter laten hellen van de speakers is het bezwaar van mij bij de A2 weg, dat het stereobeeld te laag gepositioneerd is. Nog steeds staat de zangeres niet op de ideale hoogte, ze zit nu op een hoge kruk in plaats van in een stoel, ze behoort mijns inziens te staan. De weergave is wel al vrijer en meer natuurlijk op deze manier. Luisteren naar Stacey is plezierig en de sax van haar echtgenoot Jim Tomlinson heeft een swingende toon die mij laat meebewegen zittend op de bank. Het stereobeeld is wederom lekker groot, losjes en totaal vrij van de speakers. De Naim Uniti Atom draagt daar aan bij, die is kwalitatief hoogwaardig en prima in staat de speakers aan te sturen tot op een behoorlijk geluidniveau. Nog een oude bekende is “The Beat Hotel” bezongen door Allan Taylor. De lage tonen gaan voor een klein systeem als dit best diep. Niet altijd even strak, de woofer heeft het er zwaar mee en laat dat soms horen. Enthousiasme over het gehele spectrum kun je de A4 niet ontzeggen, voor een systeem met deze prettige omvang doet hij echt meer dan een monitor en houdt e.e.a. op indrukwekkende wijze in de hand. Losse percussie zweeft door de ruimte, de stem van Taylor is in klank goed getroffen. Je merkt dat Spendor inzet op het middengebied, dat combineert met een niet overdreven laag en een rustig getuned hoog, waardoor luisteren op alle volumes aangenaam blijft en vooral de stemmen voorrang krijgen in het geheel.
Alleen instrumenten
Tijd voor instrumentaal werk en dat het liefste met het Bobo Stenson Trio en hun “Song of Ruth”.
Aan ruimtelijke weergave geen gebrek, als ik echt kritisch ga worden wil ik de pianoklank nog wat meer kleur meegeven welke van het instrument afkomstig zou moeten zijn. Het is een beetje kaal, wel mooi helder en vertrouwd. De speakers iets dichter naar de achterwand plaatsen lost het verschijnsel wel op. Slagwerk heeft een zachte klank met fraaie details, behoudt redelijke snelheid. De weergever is geen recordjager als het om snelheid gaat, hij zoekt eerder de balans op tussen prettig, detailrijk en allround, dan te willen scoren op een enkel punt en daar de beste in te zijn. Gelijkmatigheid op de juiste wijze gebruikt, ten dienste van de muziek als geheel. Met wat extra gas geven is het slagwerk op deze CD zelfs imposant te noemen, vooral indien gerelateerd aan de prijs van het complete systeem. Twee bescheiden weergevers, één apparaat en een paar kabels is alles wat nodig is. The Academy of Ancient Music speelt de “Serenata Notturna” van een promo CD van B&W. Even lekker de inspanning van de concurrent misbruiken om dit systeem aan de tand te voelen. Mocht er al enige twijfel bestaan of een Spendor wel klassiek kan weergegeven, dan is die twijfel gelijk helemaal weggenomen. Dit speelt soepel, probleemloos, losjes, aantrekkelijk en meeslepend. Lekker speels en met groot gemak. Zachte en harde passages gaan zonder krimp de ruimte in, het maakt de versterker en de speakers niet uit wat wordt gevraagd, ze geven het probleemloos weer. Dat gaat evenzo op voor symfonieën van C.P.E. Bach, gespeeld door hetzelfde ensemble als daarnet. Een weergave vol vuur die met het grootste gemak de Spendor verlaat. De speelsheid spat van de luidsprekers en dit soort muziek mag van mij de rest van de middag spelen. Het spel is qua presentatie door de A4 soepel, accuraat en de muziek houdt de aandacht mooi vast.
Van A2 naar A4
Na de Spendor A2, die wat kleiner is dan de A4, heeft ook de grote broer mij weten te overtuigen van zijn kwaliteiten. De keuze tussen de twee is niet gemakkelijk. Ga je voor het laag dat dieper gaat of geniet je van de knappe prestatie van de A2 en zijn geringe afmetingen. Veel zal ook afhangen van de luisterruimte, de demping daarvan en de maten. De A4 speelt een grotere kamer met meer gemak vol dan de A2. In klank ontlopen de systemen elkaar niet veel, laat dat gerust aan Spendor over. Materialen zijn gelijk, de tweeters gelijk, ze zijn overduidelijk familie van elkaar. Ik kan geen reden bedenken om de A4 niet aan te bevelen en ik vind het een luidspreker die zijn geld absoluut waard is. Met een knipoog naar de A2 die ik graag in mijn kleine luisterruimte zou gebruiken, komt de A4 in dat geval in de huiskamer. Ik waardeer het technische uiterlijk, mijn vrouw de bescheiden afmeting, samen waarderen we de muziek uit de Spendor A4.
Spendor A4 wint Award in What Hifi
