Musical Fidelity M6 Encore 225 – Power to the speakers

Beginnen aan een luistertest zonder je eerst te verdiepen in een product is eigenlijk het leukste dat er is. Niet dat het merk Musical Fidelity een onbekende is, er zijn in de loop der jaren de nodige MF producten door mijn handen gegaan, maar de M6 Encore 225 ken ik alleen van zien. Pas achteraf zocht ik naar de specificaties en kwam tenminste één constatering voor de volle 100% uit en dat is dat de interne versterker bijzonder krachtig moest zijn om een set B&W luidsprekers zo in de grip te kunnen houden. Laten we niet op de zaken teveel vooruit lopen en zien wat achter de uitgebreide naam M6 Encore 225 allemaal schuilgaat.

Met de Encore, zoals ik hem gemakshalve zal noemen, heeft Musical Fidelity een all-in-one muziekspeler in de markt gezet die is gebaseerd op de versterkertechniek van de M6si geïntegreerde versterker. Waaraan is toegevoegd een geavanceerde digitale opslag voor muziekbestanden, een koppeling met online muziekdiensten en een goede 32-bit/384kHz digitaal-naar-analoog converter. Het eindversterker gedeelte is duaal mono uitgevoerd en levert aan 8 Ohm een respectabel vermogen van 225 Watt per kanaal. MF kennende is die opgave zelfs nog aan de bescheiden kant. In het digitale deel draait het om de software waarvoor een krachtige 64-bit Intel CPU met 2GB RAM ter beschikking staat. MF is zo verstandig geweest voor de software in basis te kiezen voor een bestaande oplossing en die te voorzien van een gebruikersvriendelijke schil en een goed ontwikkelde eigen App. Verstandig omdat MF veel meer een fabrikant is van hardware dan van software. Om muziek op de interne harde schijf te krijgen kan de Encore zelf muziek rippen vanaf CD’s met de ingebouwde speler, die tegelijk dienst doet als normale CD speler. De muziek wordt opgeslagen op een 1TB (of 2Tb) harde schijf, goed voor ca. 2500 CD’s in bit-perfect kwaliteit. Een andere mogelijkheid is om muziek vanaf het netwerk te halen en te plaatsen in een importmap, die door de Encore wordt leeggehaald en verwerkt. Zelf stopte ik een USB stick in de aansluiting op het voorpaneel en kopieerde zo mijn muziek. De Encore heeft geen optie om even snel van een USB stick te spelen zoals Bluesound en Naim dat wel kennen. Afspelen van eenmaal opgeslagen muziek kan wel via andere spelers zoals die van Sonos.

De M6 Encore 225 heeft aan de naar keuzen zwarte of zilverkleurige voorzijde een grote full colour display waarop alle processen te volgen zijn. De werking is met twee grote knoppen en diverse druktoetsen intuïtief en ook met de afstandsbediening of de App laat de Encore zich eenvoudig bedienen. De Encore is meer dan alleen een streamer met versterker, hij zit vol met handige opties. Zo kan de USB aansluiting op de voorzijde zelfs gebruikt worden als oplader voor telefoons en tablets. De drie andere USB aansluitingen blijven beschikbaar voor koppeling met andere spelers of een laptop waar muziek op staat. Een USB B blijft nog even in reserve voor later te ontwikkelen toepassingen. Om de interne DAC te voeden met muziek zijn er bovendien vier digitale aansluitingen, twee optisch en twee coaxiaal die alle werken tot 24/192. Naast de digitale bronnen kunnen er maximaal drie analoge bronnen tegelijk worden aangesloten. In de M6si geïntegreerde versterker zit een phono ingang, de Encore 225 heeft die niet. Voor connectiviteit met het netwerk thuis is er een 10/100/1000 Base-T Ethernet connector, ideaal die hoge snelheid voor het maken van backups. Op uitgangen is er evenmin bezuinigd door MF, zo is er een analoge uitgang met een vaste 2Volt output en eentje die zich laat regelen met de volume regelaar. Er is een hoofdtelefoon aansluiting met eigen volume regeling, naast de enkelvoudig uitgevoerde luidsprekerklemmen die banaanstekkers accepteren. Voor het aftappen van het digitale signaal van de interne streamer beschikt u over zowel een optische als een coaxiale uitgang die beiden werken tot 24/192.

Zoveel aansluitingen, zoveel elektronica en een zo zware versterker passen niet in een kleine kast, waardoor de afmetingen 440 x 125 x 400mm zijn. De M6 Encore 225 weegt ruim 16kg. Bedenk dat u in die forse kast wel heel veel apparaten heeft zie vaak los zijn: voorversterker, eindversterker, streamer, opslag, CD-speler en een DAC. Belangrijk en bijna vergeten, de Encore 225 speelt muziek vanaf de muziekdiensten TIDAL en TuneIn (internet radio). Uw eigen muziek beheren kan met behulp van een PC waarop Chrome als browser draait. Met drag & drop past u bijvoorbeeld eenvoudig artwork aan. Voor deze totaaloplossing vraagt Musical Fidelity € 5.499,- en dat bedrag is verre van onrealistisch voor wat de machine weet te bieden. Mits hij ook goed muziek weet weer te geven en daarvoor is ter controle een opstelling gemaakt met B&W 804 D3 Diamond luidsprekers van € 4.500,- per stuk. Gebruik ik Chord Company Signature Reference luidsprekerkabels (€ 1.799,- stereo set van 3 meter). Het toegepaste stekkerblok is een Atlas Eos Modular 4.0 Block (€ 849,-) met een Atlas Eos 4.0dd netsnoer (€ 375,-). Naar de M6 Encore 225 gaat vanaf het blok een Chord Company Power Chord (€ 250,- voor 1 meter).

Na via de automatische upload en indexering mijn muziekfiles op de harde schijf van de M5 Encore 225 te hebben gezet trap ik af met Caecilie Norby, die van haar CD “Arabesque” de track “No air” speelt. Het intro start heel mooi waarbij de sfeer van de muziek al snel wordt neergezet. Norby bezit op de Encore een heldere stem met voldoende warmte die continue uitmuntend verstaanbaar is. Niet alleen de stem ook instrumenten worden goed neergezet, iets naar achter geplaatst in het stereobeeld. De weergave met deze track is transparant, rijk aan dynamiek en vooral de piano trekt de aandacht in positieve zin. Eerlijk is eerlijk, het was heel even wennen aan de klank van de Encore 225 na veel luisteren naar Naim in dezelfde ruimte, het duurt niet lang voor ik zijn beste kanten duidelijk waarneem. Voor piano ga ik door met het Bobo Stenson Trio, de CD “Cantado” en daarvan “Song of Ruth”. Fraai om te beluisteren hoe typerend de piano wordt neer gezet, waarbij direct duidelijk is welk een groot instrument hier staat. Percussie is minder vast omlijnd dan op andere systemen vaak het geval is, positionering is soms vreemd. In dit geval zweeft het slagwerk om de piano heen, dat kan de opname zijn maar ik verdenk de Encore want het viel nooit eerder zo op. De lage tonen weergave is krachtig, ik weet op dat moment nog niet dat er 2x225Watt uit de Encore kan komen, mag wat meer definitie hebben als de snaren worden geplukt, is hemels als de bas wordt gestreken. Alle geluiden komen totaal los van de speakers, zijn krachtig en rijk aan klank, vaak door de percussie extra spannend gehouden. Zonder twijfel luister ik naar een echt goede DAC en dito versterker. Wat een power kan deze Encore 225 leveren zonder zich een moment te verslikken. Samen met de B&W staat hier een prachtige combinatie en het belooft een mooie luistersessie te worden.

Deborah Henson-Conant praat samen met een man de track “And then he kissed me” vol van de CD “Talking hands”. Dit nummer is gekozen omdat daarnet Stenson zo dynamisch was en Henson-Conant doet daar zeker niet voor onder. Weer geweldig goed verstaanbaar, ook de man ter linkerzijde die een zware stem heeft en op mindere sets slecht te volgen is. De harp is het instrument van Deborah en verder zit de opname vol met gitaar, drums, percussie, ook het inschenken van een drankje, het opsteken van een sigaret, enzovoort. Het klinkt allemaal heel erg snel in een puntige weergave met ruime dynamiek. Frank Sinatra is met “Close to you” van een totaal andere orde. Het is een oude opname waarin de sfeer behouden blijft. Ook hier ligt de nadruk heel erg op de stem, het orkest vormt slechts behang. Zo hoor ik Frank graag, de Encore zet mij jaren terug in de tijd, in een tijd waarin de opname techniek veel eenvoudiger was en de essentie van zang en instrumenten vaak beter behouden bleef. De weergave van deze klassieker is zeer de moeite waard om te beluisteren. Voor mij onbekende muziek vind ik op de harde schijf, het is van London Grammar, de CD “If you wait” en ze zingen “Hey now”. Muziek die ik niet gemakkelijk onder kan brengen in een bepaald genre. Het is zweverig qua zang, robuust wat de instrumenten betreft. De volgende track is “Stay awake” dat ritmisch sterk is en waar de zang aansluit op de snelle percussie. De bekkens hangen in de ruimte, goed gepositioneerd, en zijn prima te volgen. De muziek doet mij op een bepaalde manier aan Sting denken.

Terug naar mijn referenties waaronder Ray Charles featuring Natalie Cole. DePower to the speakers en de leukste track is “Fever”, een duet tussen Charles en Cole. De dame is de ster van de track want het is heerlijk hoe haar stem bijt en de strijd aangaat met Ray Charles, om samen te eindigen in gelijkspel. Met veel gevoel wordt dit weergegeven. De stemmen zijn nooit overdreven, nergens scherp of slissend, wel overduidelijk en goed afgezet tegen de achtergrond. Heerlijk om tot aan het slotakkoord verwend te worden met muziek. Enya’s “A day without rain” is juist breed neergezet, met veel hoogte en diepte. Intieme delen van de muziek worden gedragen omdat het orkest zo los de ruimte in zweeft. De weergave is heel compleet, iets dat zich doorzet in de volgende tracks waarin het neuriën verandert in zang. Met veel stemmen op de achtergrond die niet tot een brij verworden, maar als losse mensen herkenbaar blijven. Weer dat aanwezige fundament dat de Encore 225 kan leveren, dat is vaak zo belangrijk voor een complete weergave.

Ook weer nieuw voor mij is muziek van Jordi Savall, muziek van Vivaldi en Bach, viool concerten Magnificat & Concerti. Zelf speelt Savall op een viola da gamba de oude muziek die wordt vertolkt op historische wijze. Wederom groot neergezet in een setting waarbij de solo instrumenten de ruimte krijgen die ze verdienen, tegelijkertijd blijft het orkest betrokken en/of weerklinkt een heldere klavecimbel tussen de strijkers door. Dit is mijn muziek, barok zoals het is bedoeld door de componisten uit die tijd. Het is een fraaie opname die de set tot zijn recht doet komen. Als de muziek van instrumentaal naar vocaal gaat met een koor, volgt de set probleemloos en laat de stemmen los komen in de oorspronkelijke akoestiek. Het koor heeft een zuivere klank, zonder harde s-klanken of intens slissen, blijft niettemin helder van toon. Het is heel gemakkelijk om de opstelling van het koor en het orkest in gedachten te visualiseren. Om af te sluiten keer ik terug naar jazz met eerst

Shirley Horn. Haar CD “You won’t forget me” bevat nummers als “The music that makes you dance” en “Come dance with me”. De benamingen zijn op hun plaats als ik zo muziek luister. Ik kan niet dansen, wel bewegen op de plek waar ik zit en dat gaat ongemerkt. De muziek weerklinkt levendig en vrolijk met veel aandacht voor de stem. Het is alweer een puntige weergave waarin het ritme sterk aanwezig blijft. Veel jonger dan Horn is Diana Krall die “Peel me grape” zingt van haar oude CD “Love scenes”. Net als Natalie Cole eerder heeft ook Krall een heerlijk bijtende stem op deze track die past bij deze muziek. Dit is Krall op haar best en al jaren een referentie track die ik graag speel. De stem van Diana staat helemaal los van de band, haar piano bevindt zich onder haar handen. Kernwoorden voor de weergave zijn: ruimtelijk met een formidabele plaatsing, zuiver van toon, vrij van fratsen of artefacten. Het geheel wordt vrij direct weergegeven en is daardoor levendig en indringend. Heerlijke jazz in een high resolution versie van 24/96. Krall vormt een fraaie afsluiting van het luisteren met haar heldere piano noten als laatste akkoord.

Eenmaal achter de PC gekropen om dit verslag uit te werken en de specificaties van de Musical Fidelity M6 Encore 225 op te zoeken ontdek ik waar de kracht van de Encore in schuilt. Dat is zonder twijfel de gebruikte versterkertechniek en de beschikbare hoeveelheid energie. Daaraan koppelt Musical Fidelity een uitstekende D/A-converter met een streaming module. Het geheel vormt een combinatie die het hart kan zijn van een mooi muzieksysteem. De Encore 225 beschikt daartoe over voldoende in- en uitgangen, zowel digitaal als analoog, met een soepele bediening op het apparaat zelf, vanuit de eigen App of met de afstandsbediening. Muziek rippen, opslaan en indexeren gaat zonder veel moeite, maar wilt u uw CD’s gewoon afspelen dan kan dat. De keuze voor standaard software als besturing met de eigen gebruikersvriendelijke schil vind ik juist, er is zelfs een mogelijkheid om diep in het operating systeem te duiken, maar doe dat alleen als u over voldoende kennis beschikt. Mogelijk denkt u bij het zien van de M6 Encore 225: “wat is hij groot”, realiseer u hoeveel apparaten hij kan vervangen, wat u bespaart op interlinks en netsnoeren, kortom wat u in één behuizing mee kunt nemen om thuis van muziek te genieten. Oh ja, net als veel Musical Fidelity versterkers wordt hij warm en moet wel wat ruimte om zich heen hebben om te kunnen koelen.