Inakustik Referenz Air Helix Design: LS-2404 Air luidsprekerkabel en NF-2404 Air interlink

In mijn handen houd ik een luidsprekerkabel met een doorsnede van twee komma vier centimeter en een lengte van drie meter die onwaarschijnlijk licht van gewicht is. De interlink uit dezelfde serie is al net zo dik en weegt ook zo weinig. Wat is hier aan de hand? Met een degelijke doorsnede zijn kabels normaliter zwaar, trekken kleine luidspreker door hun eigen gewicht haast van stands, zijn slecht te buigen en werken zich los uit aansluitingen als je niet oppast. Het geheim zit in de constructie van Inakustik Reference Selection kabels, het geheim is lucht en nog eens lucht. Waarom niet, lucht is de beste isolator voor alle soorten kabels, alleen niet erg bruikbaar omdat een niet geïsoleerd paar geleiders kortsluiting kan maken. Los dat maar eens netjes op en het resultaat is de dikke, soepele en lichte Inakustik NF-2404 Air en LS-2404 Air.

Opbouw

De interlink en de luidsprekerkabel zijn vrijwel gelijk geconstrueerd, waarbij de RCA interlink twee geleiders gebruikt en de luidsprekerkabel acht per mono streng. Elke geleider bestaat uit 24 geëmailleerde, zeer zuivere koperdraden met een dikte van 0,25mm, samengeslagen tot een 1,2mm2 geheel rondom een PE kern en daarna als geheel voorzien van een dunne laklaag om het Eddy current effect te reduceren. Voor de luidsprekerkabel worden de acht geleiders door clips geleid, voor de interlink de twee (RCA) of drie (XLR), die zorgen voor een gelijke afstand tussen de geleiders over de lengte van de kabel. Door de clips ten opzichte van elkaar een kwartslag te draaien is de kabel getwist en ontstaat zowel een lage inductie als capaciteit, ideaal voor audio toepassingen. Om het geheel schuift een PE vlechtwerk waarmee de geleiders van buitenaf onbereikbaar zijn. Aan de uiteinden van de kabel worden de koperen geleiders in aluminium hulzen samengebracht als plus en min voor de luidsprekerkabel en als signaal en aarde voor de RCA pluggen. De connectoren zijn afgewerkt met een rhodium coating. Vanwege de opbouw en de lage capaciteit remt de kabel de elektronenstroom niet af bij hoge frequenties, dat is terug te horen als “impulssnelheid” in de weergave, een belangrijk element om instrumenten “als echt” te laten klinken. Een klap op een drum moet niet langzaam aanzwellen door een systeem, nee direct de volle energie geven en daarin speelt de stijgtijd van elektronica en kabels een belangrijke rol. Kabels als deze zijn niet machinaal te vervaardigen en daar komt een groot deel van de kostprijs vandaan. De LS-2404 Air luidsprekerkabels worden gemaakt in een standaard lengte van 2 x 3 meter voor een prijs van € 3.619,- waarbij andere lengtes op aanvraag verkrijgbaar zijn. De NF-2404 Air interlinks zijn er in 0,75m, 1m en 1,5m, zowel voor RCA als XLR, waarbij de gebruikte stereo 1 meter RCA een prijs heeft van € 900,-. De kabels met dit Air Helix Design van Inakustik zijn tevens leverbaar als phono kabel met een 5-polige SME haakse adapter en als digitale interlink met RCA of XLR.

Schoenendoos

Door het aankopen van een paar Falcon Acoustics LS3/5a luidspreker kunnen we deze occasions prima gebruiken om de kabels aan de tand te voelen. Een set Townshend Maximum Supertweeters zorgt voor extra ruimtelijkheid zonder het LS3/5a karakter aan te tasten. De stands zijn Custom Design SQ402 op Gaia III dempers. Mogelijk denkt u nu “wat een waanzin, luidsprekerkabels van € 3.619,- aan een set Falcon luidsprekers van € 3.000,- per paar zo groot als een schoenendoos”, het is te verklaren als ik laat weten dat het totale systeem een waarde heeft van € 34.000,- zonder de Inakustik’s mee te tellen. De LS3/5a is uitermate geschikt voor het ontdekken van klankverschillen in een systeem, is voor zang- en spraakbeoordeling vanaf 1975 de standaard geweest voor de BBC, is neutraal en heeft als enig nadeel dat de lage tonen onder de 70Hz sterk afvallen. Om dat laatste voor het gehoor een beetje te compenseren geeft de BBC monitor een lichte bult rond 110Hz, een bultje dat bij slechte apparatuur al snel als heel irritant ervaren kan worden.

De rest van de opstelling bestaat uit een Metrum Acoustics Ambre Roon endpoint, een Adagio DAC/lijnversterker en een Forte eindversterker. De Ambre en de Adagio zijn over I2S gekoppeld met een AudioQuest Vodka ethernet kabel. De Adagio en de Forte zijn onderling verbonden met een Chord Signature XLR. Een test heeft eerder laten zien dat voor het koppelen van de Metrum Adagio aan de Forte het gehoormatig niet uitmaakt of je een gebalanceerde (XLR) kabel gebruikt of een single ended kabel (RCA). Uiteraard maakt de kwaliteit van de kabel zelf wel uit. De Lexicom MultiMedia NUC draait de Roon core software. Het ethernet netwerk is opgebouwd rond AudioQuest Carbon ethernet kabels met als laatste meter naar de apparaten AudioQuest Vodka’s. Muziek staat op een Melco N10-H30-E digitale music library. Voor de stroomvoorziening maken we gebruik van een Atlas EOS Modular 4.0 3F3U verdeelblok, waarop het Roon endpoint en de DAC gefilterd zijn en de Forte eindversterker niet. Stroomkabels zijn AudioQuest Monsoon, NRG-4 en NRG-10.

Luidsprekerkabel LS-2404 Air

Ik vervang een set luidsprekerkabels van rond de € 400,- door de Inakustik kabel en ik maak een sprong in toename van detailweergave. Met een rip van de CD “The lyric” van Jim Tomlinson en zijn echtgenote Stacey Kent bemerk ik dat de echo op Stacey’s stem ineens veel langer aanhoudt. Direct is duidelijk, dit is een heel neutrale kabel welke snelheid kan leveren, zich heel fijntjes manifesteert in het hoog en stemmen levert zonder kleuring. De saxofoon geluiden van Jim zijn intens aanwezig in de gespeelde tonen, een bas krijgt er een definitieniveau bij. De weergave is ruimtelijk, breed, diep en hoog. Een schok ten opzichte van een set even lange kabels uit de budgetklasse. Er zit een enorme drive in deze Inakustik kabel en hij levert een grotere dynamiek. Het wijd open gegooide middengebied is organisch en levendig, opgewekt en zuiver. De neiging ontstaat om de muziek steeds harder te zetten omdat ik de kabel zo waardeer. Pianonoten spatten uit de weergevers, Falcon’s die zoveel laten horen van de set welke is aangesloten, inclusief de eigenschappen van alle kabels. Op “Jardin d’hiver” is voor het eerst meefluiten hoorbaar naast heel hoge piano noten als een separaat gegeven en is het niet langer vermengd met de piano.

Een duet tussen de zoon van Jacques Brel en Micheline van Hautem van Mich en Scene maakt duidelijk hoe geweldig de scheiding tussen de stemmen onderling en de instrumenten is. Een prachtig duet en heel goed opgenomen. Andere tracks zijn minstens zo de moeite waard zoals “Ne me quitte pas”, dat mag een voorbeeld zijn voor velen in de studio of nabewerking. Heel eenvoudig: stem, bas en accordeon. Absoluut zuiver en zelfs als het fors hard staat blijft de zuiverheid en ongekunsteldheid overeind. Deze kabel sluit ik vooralsnog gelijk in het hart en beschouw ik als één van de betere kabels in de dure klasse. Zelfs de kleinste geluidjes zijn zonder moeite hoorbaar. Daarbij handelbaar, helaas wel wat kwetsbaar. Op “Au suivant” komt de vreugde nog eens naar voren waartoe de Inakustik kabel in staat is. Muziek staat volkomen vrij in de ruimte, de kleine LS3/5a krijgt een turbo boost in levendigheid. 

Dynamiek en ruimte

Opgenomen met een groot dynamisch bereik (volgens Roon 22) vallen de zachtste tonen van Hélène Grimaud haast weg op haar “Credo for piano, chorus & Orchestra” gecomponeerd door Arvo Pärt om je vervolgens met koor en orkest uit je stoel te blazen. Roffelende pauken, wilde strijkers, onderdelen van het koor, alles komt voorbij in een aanvankelijk langzaam tempo voor de piano tot aan een orkaan van geluid als het hele orkest invalt en het koor wegblaast. Geen erg toegankelijke muziek, wel een achtbaan voor een installatie en daarom heel goed bruikbaar om transparantie van de kabel aan te tonen en klankzuiverheid te kunnen beoordelen. Deze kabel trekt voor mij alle registers wijd open op een positieve manier. Heel bijzonder als je van de kakofonie halverwege het werk nog iets zinnigs kun brouwen. Om dan ineens stil te vallen met lichte pianonoten die eveneens overeind blijven, het koor dat bijna fluisterend zingt en koperblazers om de dynamiek naar boven uit te putten. Menige luidsprekerkabel geeft de moed op, gaat hard en/of agressief klinken, duwt de muziek teveel naar de luisteraar of loopt in definitie langzaam dicht.

Wat een ruimte wordt hoorbaar op “Officium” van Jan Garbarek met het Hilliard Ensemble, met de natuurlijke galm van de kloosterkerk voor het ensemble, waar Garbarek met zijn sopraan saxofoon doorheen loopt. Tonen die zich laten dragen in de ruimte, weerkaatsen en resoneren. De zachte zang als leidraad door het geheel. Intrigerend hoeveel extra een luidsprekerkabel kan toevoegen aan het herscheppen van de akoestiek. Waarbij de kabel geen moment aanleiding geeft tot het dempen van het volume vanwege schepte of overmatige hoge tonen. Lage tonen komen nu nauwelijks voor, bovendien zijn de weergevers te klein om de luchtbewegingen in de kerk weer te geven. Een subwoofer is daar zeker bij nodig. Gelukkig vullen onze hersenen de ontbrekende informatie aan, juist omdat de akoestiek zo goed tot zijn recht komt.

Synergie met NF-2404 Air RCA interlink

Wie van Keltische wereldmuziek houdt kan niet om de veelzijdige zangeres Loreena McKennitt heen met haar roots in Canada. Op “The book of secrets” en daarvan de track “The highwayman” maakt haar band veel gebruik van akoestische instrumenten en is haar stem zuiver, net als haar harpspel. Ik luister eerst met de Chord Signature interlink en schakel dan over naar de Inakustik, met het idee dat synergie tussen de luidsprekerkabel en de interlink best positief kan uitpakken. Mijn idee komt uit, meer lucht, een wat helderder klank, groter stereobeeld en vooral meer hoogte in de afbeelding. Heel duidelijk is de gelijke signatuur van de Inakustik luidsprekerkabels, neutraal en open, detailrijk en ruimtelijk. In het begin van deze track zit een erg zwaar aangezette bas, met de Inakustik interlink zijn de grommende lage tonen wat beter in de hand gehouden dan met Chord.

Eenzelfde test met eerst de Chord en dan straks de Inakustik. Vienna Teng’s “Harbor” komt mooi los van de weergevers, maar is niet breder dan de opstelling met erg weinig hoogte. Scheiding tussen instrumenten is goed, stem en tweede stem (ook van Teng) komen samen vrij van de band. De drukke muziek loopt niet vast, drums, piano strijkers, alles heeft een plaats. De Inakustik maakt het stereobeeld breder in samenwerking met de luidsprekerkabel, trekt alles nog net wat meer uit elkaar. Hoogte wint wel iets, maar dat is verwaarloosbaar. Er zit meer drive in de muziek, de Inakustik heeft wat weg van AudioQuest kabels met hun push en snelheid. De stem van Teng is duidelijk beter te volgen en de teksten kan ik beter verstaan. Piano heeft wel minder body, daarbij meer attack en laat zich meer ‘zien’. De prettige winst in de breedte van het stereobeeld is het meest welkom.

Lief tot heftig

Direct goed en betoverd pianospel met de niet heel bijzondere, wel aangename stem van Viktoria Tolstoy. Het is op “Deep river” vooral de piano die de show probeert te stelen. Met een mooi onderscheid tussen de linker- en rechterhand staat de piano misschien wat te groot in de ruimte, maar wel helemaal los, met kracht en met body. De stem is verankerd op één plaats en naarmate het klavier harder wordt aangeslagen zwelt niet alleen het volume maar ook de omvang van de piano in het beeld.

Wie zegt dat Yello niet kan op een LS3/5a? Met Heidi Happy en Till Brönner in gastrollen op “You better hide” laat de kleine luidspreker in een ruimte van 3 x 4 meter meer dan voldoende energie los om geloofwaardig te zijn. Opgesteld in een bijna gelijkbenige driehoek, tweeters hart op hart 1,9 meter uit elkaar en tot de oren 2,2 meter, spelen ze aan de Inakustik kabels de gehele ruimte vol met energie, definitie en passie. Doen dat in de combinatie ongeveer gelijkwaardig met de Chord interlinks. De verschillen zitten in het kleinere beeld met minder punch van de Chord, de winst zit met Chord in ruimte om de stem en instrumenten. Het is geen lood om oud ijzer, de klankverschillen en interpretatie zijn anders, het kwaliteitsniveau mag je als gelijkwaardig beschouwen in mijn oren. Hier gaat eigen voorkeur van de luisteraar een grote rol spelen, mogelijk ook het prijskaartje, er is geen verschil van dag en nacht. Ik zou het lastig vinden om te kiezen en in geval van Inakustik LS-2404 Air luidsprekerkabels zeker gaan voor de RCA of XLR versie van de NF-2404 Air.

Duur is relatief

De Inakustik Air Helix Design luidsprekerkabels en de bijbehorende interlink zijn zeker niet goedkoop te noemen. Net zo min als de types uit het topsegment van Chord, Atlas of AudioQuest. Liefst zou je dergelijke kabels willen “horen” en dat is juist de crux, ze maken zichzelf niet kenbaar. Deze LS-2404 Air en de NF-2404 Air zijn ontzettend neutraal, voegen nauwelijks iets toe aan de muziek wat er niet behoort te zijn, laten details en dynamiek zonder problemen door. Door de dikte zijn ze niet gemakkelijk weg te werken, door het lichte gewicht heb je geen last dat ze zich loswerken of een speaker van een stand proberen te trekken. De kabels zijn in zoverre kwetsbaar dat je er niet op moet gaan staan vanwege de “luchtige” constructie. Ze zijn netjes afgewerkt en laten zich soepel leggen. De connectoren zijn van uitstekende kwaliteit en met de rhodium laag oxidatievrij. Wie het uiterste uit zijn of haar set wil trekken kan met deze kabels uit de voeten. Dat moet de set uiteraard wel waard zijn en de verschillen met andere kabels zullen hoorbaar moeten zijn. We hebben het over systemen uit een hoog segment en in dergelijke systemen is de prijs van de kabels bezien als element van het geheel niet extreem. Ik gebruikte ze zelf met veel plezier op het hierboven beschreven systeem van Lexicom MultiMedia en durf ze als alternatief voor andere merken in dezelfde prijsklasse zeker aan te bevelen.