Furutech e-TP80E verdeelblok: het belang van netspanning

Gaat hij het alweer over netspanning hebben? Ja, inderdaad want het onderwerp is te belangrijk om te negeren. Bovendien heb ik een stekkerblok in handen dat zoveel waar voor het geld biedt dat ik er best een “Best Buy” label aan durf te hangen. Terwijl ik helemaal geen voorstander van dat soort labels ben en liever in een tekst uitleg waarom ik een product wel of niet en op welke punten waardeer. Het stekkerblok is een Furutech e-TP80E, standaard geleverd met een Furutech netsnoer erbij, in tegenstelling tot de vele andere verdeelbokken in de winkel van Lexicom MultiMedia waar meestal een aansluitsnoer extra voor moet worden aangeschaft. “Best Buy”? Waarom dan?

Furutech e-TP80E stekkerblok

De e-TP80E is een geavanceerd stekkerblok, in een luxe uitvoering, voor het voorkomen van veel optredende storingen in apparatuur veroorzaakt door verontreinigde netspanning. Netspanning heeft vaak een ernstig vervormde sinus door problemen met de aarde, spanningspieken en dips, hoogfrequente storing afkomstig van andere apparaten in het eigen systeem, instraling van hoogfrequentie golven en digitale ruis. Ook schakelende voedingen of apparaten bij uw buren veroorzaken vervuiling, immers zij krijgen de netspanning van dezelfde verdeler. Dat is de reden dat laat in de avond uw systeem vaak beter presteert.

De aluminium behuizing van de e-TP80E schermt effectief af tegen de gangbare problemen als RFI en een laag Formula GC-303 blokkeert EMI. Intern is de e-TP80E bedraad met Furutech μ-14 draad met een doorsnede van 2 mm2 voor een lage inwendige weerstand. Furutech Hyper Quality aansluitingen zijn voorzien van een 24K gouden laagje op het fosforbrons, zijn niet magnetisch en zorgen voor een langdurig geoptimaliseerd contact. De e-TP80E heeft intern twee EMI filters, één voor elke twee gefilterde aansluitingen en twee GC-303 EMI coatings per vier outlets.

Dit zeer interessante stekkerblok met 8 aansluitingen (4 gefilterd en 4 ongefilterd), meet 400x130x60mm, heeft een automatische interne beveiliging en mag maximaal tot 1875Watt worden belast.

In gebruik

In gebruik is vandaag een Hegel H590 versterker met Focal Spectral 40th luidsprekers. Als bron een Melco N100 (voor de opslag van de muziek) met een SBooster voeding en een Naim NDX 2 streamer met interne DAC, analoog aangesloten op de Hegel. Voor het ethernet ligt er een Netgear switch. Gebruikte netsnoeren komen of uit de doos of ik misbruik even een Naim Powerigel als ik wandcontactdozen tekort kom. De groep vanuit de meterkast is een standaard uitgerust met automaten, pas in het laatste stadium ga ik een speciaal aangelegde groep gebruiken met smeltveiligheden voor audio. Voor de rest: Furutech luidsprekerkabels, een AudioQuest interlink en Chord Company ethernet kabels. Wat ik probeer is het creëren van een uitgangssituatie zoals bij veel lezers thuis. Geen speciale middelen voor het lichtnet en gebruik van meegeleverde netsnoeren.

Stappenplan

Wetende wat de potentie van het systeem is doet iedereen zichzelf te kort als je niets wilt doen aan de netspanning. Geen filters, geen goed verdeelblok, geen nette kabels, het maakt de muziek nog steeds mooi, maar het leven is er uit, de finesses, de kleine geluidjes waar je aandacht naar getrokken wordt. Definitie in de lage tonen is maar matig, het middengebied heeft een grauwsluier, hoge tonen kunnen scherp worden, dynamiek spat niet van de speakers terwijl juist deze Focal dat aspect volledig beheerst. De uitgangssituatie is zoals veel mensen spelen met hun systeem. Stekker in de muur of in een goedkoop wit, bouwmarkt verdeelblok. Geen aandacht voor netsnoeren, gewoon de zwarte exemplaren uit de doos. Wie niet beter weet of wordt voorgelicht heeft pech. Vandaar dat Lexicom MultiMedia vaak het onderwerp netspanning aansnijdt. Door zelf veel te luisteren en te experimenteren kunnen we klanten helpen hun set naar een hoger niveau te tillen zonder de klant extreem veel geld uit te laten geven. Stappen naar verbetering komen vandaag zoveel mogelijk langs.

Muziekkeuze

Drie stukken muziek, zoals veel vaker in dit soort vergelijkingen gebruikt, omdat ons auditief geheugen te kort is voor nog meer fraai werk. Ik kies voor Kari Bremnes, haar CD “Det vi her” en daarvan de track “Glem ikkje” welke ik binnenhaal vanaf Tidal. Deze track is rijk aan lage tonen met een bas waarin toonhoogte verschillen hoorbaar moeten zijn. Er zit galm op de stem en de instrumenten, daarvan verwacht ik dat de galm langzaam en natuurlijk zal uitdoven. De stem van Bremnes is mij goed bekend en telt mee als referentie. Het tweede stuk is Sting met de CD “Live in Berlin” waarvan “An Englishman in New York” het meest bekend is. Hier wil ik in het publiek individuen kunnen onderscheiden en tegelijk het publiek als totaal in de breedte en diepte kunnen waarnemen. Het gaat mij ook om de verstaanbaarheid van Sting en het herscheppen van ruimte-informatie van de concertplaats. Tot slot Dire Straits, waarop ik van “On every street” de track “You and your friend” erg waardeer vanwege de kleine percussie, de puntige gitaren rechts en links en ik verwacht een mate van rust zonder een ritme gevoel te laten wegkwijnen.

Stap één, muziekopslag van stekkerblok naar Furutech

De switch en de Melco met SBooster zijn inmiddels aangesloten op het Furutech filter/verdeelblok. Uiteraard pas na een paar rondjes luisteren in de basis opstelling. Met nog steeds een standaard netsnoer uit de doos en de goedkope voeding van Netgear in gebruik. Omdat ik de Kari Bremnes track van Tidal haal, telt de invloed van de switch en van de Lan-Player poorten van de Melco mee. De zompige bas op de track heeft net wat meer definitie gekregen nu ik de switch en de Melco in de Furutech heb geprikt. De ruimtelijke indruk (het stereobeeld) is positief beïnvloed, muziek heeft gewonnen aan slagkracht, vooral in de lage tonen, dat zich uit in een sterker ritmisch gevoel. Zelfs met deze eerste stap gaan we in de juiste richting. Bij het intro van de Sting song valt het publiek uiteen in losse handen. Verstaanbaarheid van Sting groeit en weer is het vasthouden van ritme een stuk aantrekkelijker met het Furutech blok in actie. Luisteren brengt meer plezier. Volumes houd ik uiteraard angstvallig precies hetzelfde, op polariteit van de netspanning word gelet. Verderop in de track is het weer het publiek dat in een veel grotere diepte meeklapt met Sting, leven komt in de brouwerij. Dire Straits brengt meer kleine details naar voren van percussie, waarschijnlijk daarnet ook hoorbaar maar dan zonder prettig op te vallen, nu zijn het de speldenprikken om mij bij de les te houden. De totale weergave wint aan soepelheid, is lekkerder om naar te luisteren, raakt dieper in mijn hart. Wat zo maar een rol kan spelen is dat de schakelende Netgear voeding nu achter een EMI filter minder invloed zal uitoefenen op de rest van het systeem.

Stap twee, de streamer naar Furutech

Ik prik de Naim NDX 2 van het stopcontact om naar een gefilterde outlet van het Furutech blok. Met Bremnes wordt de weergave donkerder van aard, dat kan wel kloppen want haar CD’s zijn vaak opgenomen met een overvloed aan bas, alsof de lange nachten van het hoge noorden hun weerklank vinden. De verschillen zijn eigenlijk minder groot dan ik had verwacht, dat kan alles te maken hebben met de enorme aandacht van Naim voor de voeding van hun apparatuur. Wel hoor ik extra galm, lang aangehouden tonen die zweven door de ruimte. Muziek was al los van de weergevers zonder het Furutech blok, langzaam maar zeker verdwijnen ze nu totaal uit beeld en projecteert muziek losser en losser. Bij het intro van Sting bekruipt mij het gevoel dat ik eerder een zijstap heb gedaan dan een verbetering bereikt. Zou het komen omdat ik de Naim heb aangesloten op een gefilterde uitgang? Omprikken en opnieuw beginnen. Inderdaad, dat EMI filter in de Furutech doet de NDX 2 geen goed, de ongefilterde uitgang geeft wel een verbetering ten opzichte van de wandcontactdoos. Het “leven” blijft bewaard, het ritme is er weer, kleine geluidjes zijn terug, kortom er ontstaat meer luisterplezier. Mooi dat de e-TP80E van Furutech al die keuzes aan de luisteraar laat en ons niet in een keurslijf dwingt. Inmiddels ben ik wel op weg van een systeem dat gezapigheid uitstraalde naar een set waar ik op de maat zit mee te bewegen. Met Dire Straits valt als eerste op dat tonen langer worden aangehouden, net als de galm bij Bremnes, een teken dat er nog steeds vooruitgang wordt geboekt. Er komt tevens steeds meer rust in de set en de achtergrond wordt stiller met de stappen die zijn gezet. Met het resultaat nu bereikt laat ik de Naim NDX 2 fijn op een ongefilterde outlet zitten en ga de volgende stap zetten.

Stap drie, de versterker naar Furutech

De Hegel H590 is aan de beurt. Ook daarvan gaat de stekker in een ongefilterde, high power outlet van de Furutech. Wat een heerlijke stap voor de definitie van de lage tonen en het stuwende ritme van de bas. De e-TP80E heeft twee outlets gereserveerd voor (eind)versterkers om zwaar te belasten. Geen filter, dat zou de dynamiek maar in de weg gaan zitten. Dynamiek groeit in dit geval en al staat de versterker geen streepje harder, te zien op de display aan de voorzijde, muziek lijkt luider te spelen. Vrijer, niet langer ingehouden. Het is weer een stap, al beschouw ik nog steeds de eerste stap als de grootste: de switch en de opslag achter een filter zetten. Sting doet een schepje bovenop de verstaanbaarheid door de stilte op de achtergrond te vergroten. Bastonen welke eerder niet opvielen krijgen een prominente aandacht, voor zover ik kan inschatten is het een tuba die lekker meedoet met de basgitaar. Bij Dire Straits krijgen de gitaren body, met behoudt van de snaren, zodat ze een stap voller klinken. Knopfler heeft een enorme rust in zijn zang, hij zingt voor het eerst relaxed en ontspannen. Van de betere systemen waar ik deze track op draaide weet ik dat het zo hoort te zijn. Mijn keuze zou zijn om het systeem voor mij minstens achter een Furutech e-TP80E te zetten. Vanwege de vele outlets is er ruimte voor nog twee gefilterde bronnen, een extra (eind)versterker en voorversterker. Met dit blok is het voeden van twee monoblokken en een voorversterker geen enkel punt.

Stap vier, van een normale groep naar een audio groep

Even een korte uitleg, tot nu toe zijn wandcontactdozen gebruikt die net als de rest van de winkel gewoon zijn aangesloten in de meterkast, zonder rekening te houden met de toepassing. Dus beeld, geluid, licht, koelkast of zelfs de stofzuiger. Geïnvesteerd is in een paar groepen waarvan de wandcontactdoos (Furutech) met één lange kabel naar de meterkast voert. Zo’n groep is gezekerd met audiofiele zekeringen in speciale houders. Lexicom MultiMedia medewerkers kunnen u daar alles over vertellen en het door een erkende installateur bij u thuis op gelijke wijze aan laten aanleggen. Het resultaat van een dergelijke investering mag er zijn. Bremnes krijgt er een reeks tonen bij op de bas, waar de snaar los komt van de romp van de basgitaar. Levendigheid verdient bonuspunten en Bremnes wordt een mens in plaats van een opgenomen stem. Lage tonen winnen aan kracht, rollen over de grond, waarop de overige instrumenten worden gedragen. Heel ruimtelijk, in een diep stereobeeld met fraaie hoogte en breedte. Neem ik in gedachten de basisopstelling zonder een behoorlijk verdeelblok en zonder de audiogroep dan is het als een verschil tussen een net gewassen auto en een vuil exemplaar. In basis gelijk, maar wat een andere uitstraling. De uitgevoerde servicebeurt laat voelen dat hernieuwde afstelling het aantal pk’s doet toenemen. Zo mag je de turbo versie van deze Bremnes CD wel omschrijven. Op Sting speelt Branford Marsalis mee, het wordt een stuk duidelijker waarom Sting hem een paar maal nadrukkelijk noemt vanwege zijn inzet, de invloed van Marsalis is ineens veel groter dan eerder gedacht. Het plezier van de musici straalt af van de gele conus van de Focal. Snelheid, puntigheid, ritme, alles valt op zijn plaats. Bij het intro van Dire Straits schuift de gitaar rechts een meter op naar buiten. De linker gitaar beweegt van positie, dat was eerder nauwelijks waar te nemen. Knopfler staat mooi op de juiste hoogte te zingen. Slagwerk vult de achtergrond in, de basgitaar is een stuk duidelijker aanwezig. De gitaar rechts verbaasd later in de track nog meer, wat een extra informatie komt vrij waarin afzonderlijke tonen en resonanties van de snaren waar te nemen zijn. Wat wij al wisten en u als lezer graag vertellen is dat een speciale audiogroep de moeite loont. Meer dan u wellicht denkt, we kunnen het voor geïnteresseerden eenvoudig hoorbaar maken in de luisterruimte van Lexicom MultiMedia.

Stap vijf, niet door maar opzij

Logischer wijze zou de volgende stap zijn om de netsnoeren te gaan vervangen, van de zwarte prutsnoeren naar volwaardige exemplaren van merken als Furutech, IsoTek, AudioQuest, Atlas of Chord. Die stap laten we even liggen, al eerder zijn netsnoeren ruim aan de orde geweest op deze website. Wat ik wel wil proberen is het vervangen van de Furutech e-TP80E door een IsoTek EVO3 Sirius, een blok met zes individueel gefilterde outlets. Even een klusje voor het bepalen van de juiste polariteit op alle apparaten. De met het e-TP80E meegeleverde Furutech aansluitkabel steek ik eveneens over naar de ingang van de IsoTek. Alles stond even uit, alles staat weer aan en door met luisteren. Met de IsoTek lever ik wat in op de track van Bremnes in de lage tonen, ze worden doffer en minder rijk aan schakeringen. De rust en zuiverheid blijft, het stereobeeld wordt wat kleiner. Het is als het ware een paar stappen terug, wat mij niet verwonderd, de IsoTek vind ik geweldig voor digitale bronnen, switches, routers, een NUC en streamer, omdat de scheiding tussen de outlets onderling heel goed is geregeld. Een schakelende voeding in outlet 1 heeft geen invloed op 2 tot en met 6 enzovoort. Maar een eindtrap op een Sirius is naar mijn idee het paard achter de wagen spannen. Steek daarvan de stekker liever rechtstreeks in de wandcontactdoos. Sting zet bijvoorbeeld een mooie stem neer, maar het leven en de spanning vloeien helaas in de verdeeldoos weg. Waar ik stap voor stap groeide is de zijstap naar een ander blok tegelijk een stapje achteruit. Nog steeds wel ver verheven boven helemaal geen maatregelen nemen en/of de bouwmarkt verdelers. De Sirius heeft wel degelijk zin en kan in een andere opstelling zomaar gaan schitteren. Op de Dire Straits track schuift de gitaar rechts terug naar het midden, staat de linker gitaar stil, heeft percussie niet meer de helderheid, Knopfler doet voorkomen alsof hij verdaag wel genoeg heeft gezongen. Voor mij een “no go” in deze opstelling. Ik denk en weet dat én de Naim NDX 2 én de Hegel H590 liever geen filter voor zich zien en daar zit ‘m de crux.

Stap na stap

Het vormen van een conclusie kan eigenlijk niet, elke situatie met netspanning is anders en het luisteren is gedaan met alleen bovenstaande apparaten. Toch waag ik mij te zeggen dat een goed verdeelblok absoluut winst brengt voor de geluidskwaliteit van een systeem. De aanname is gebaseerd op in de loop der jaren uren en uren luisteren en proberen met Atlas, AudioQuest, IsoTek, Kemp, PS Audio, Supra en andere merken verdeelblokken c.q. netfilters, tot aan regeneratoren toe. Verbeteren, dat doet de Furutech e-TP80E, net zo als een IsoTek EVO3 Sirius, je moet alleen goed luisteren waar je een blok met of zonder filters toepast. Het ging dit keer om de e-TP80E en als u tot hier bent gekomen in de tekst dan zal het u niet verbazen dat ik blij wordt van de e-TP80E en de aansluitkabel. Gezien de prestatie in relatie tot de prijs heeft hij mijn stempel van “Best Buy”. Het is niet het laatste woord in stekkerblokken of netfilters, beter kan altijd maar dan wel tegen een hogere prijs. Kom bovendien eens praten bij Lexicom MultiMedia over een separate groep in de meterkast alleen voor audio en video. Als zo’n groep te realiseren is dan kan de winst groot zijn in de vorm van beter geluid en intense kleurweergave in een stabielere beeldkwaliteit.

Meer informatie en prijs van de e-TP80ES vindt u hier.