Langzaam maar zeker dringt het tot onze klanten en tot ons door wat een prachtige producten er komen uit de fabriek van Furutech in Japan. Niet alleen stekkers en verdeeldozen, maar even zo veel kabels en andere toebehoren. Succesnummer is de DPS 4.1 power kabel met Furutech stekkers en gezien zijn bijzondere eigenschappen is een lengte van de vergelijkbare DSS-4.1 luidsprekerkabel ingekocht en door Lexicom MultiMedia zelf afgewerkt met Furutech CF-202(R) banaanstekkers. Want hoe vreemd het misschien ook moge klinken, zelfs de stekkers zijn belangrijk voor de totale kwaliteit. De kabel is uiteraard vergeleken met één van onze referenties en na uitgelegd te hebben wat de opbouw van de producten is en waar we mee draaiden volgt het resultaat van de luistersessie.
Furutech DSS-4.1 met CF-202(R)
Volgens Furutech is de α (Alpha) OCC‐DUCC een geleider die zich onderscheid van alle andere geleiders voor het transporteren van het muzieksignaal naar de luidsprekers. De α (Alpha) OCC‐DUCC geleider bestaat uit DUCC (Ultra Crystallized High Purity koper) en Furutech α (Alpha)-OCC koper. DUCC wordt ingekocht bij de enige leverancier ter wereld, Mitsubishi Materials Industries in Japan, en het bestaat uit zeer zuiver koper met de laagste waarde aan zuurstof. De geleiders worden zodanig geëxtrudeerd door de matrijs dat de kristalstructuur heel blijft, nodig omdat juist onregelmatige overgangen in kristalstructuur zorgen voor vervorming in de kabel. Het OCC deel van de geleiders heeft langere en fibervormige kristallen en daarmee ontstaan en minder overgangen in het geheel. De structuur van de kabel is directioneel en daar houdt Furutech uiteraard rekening mee. Dat is allemaal allang geen hokus-pokus meer, Siltech, AudioQuest, allemaal brengen ze een soortgelijk verhaal naar buiten. Cryogeen behandelingen en demagnetiseren behoren eveneens tot het productieproces, maar het is de basis kristalstructuur die een DUCC geleider uniek maakt.
Van binnen naar buiten is de kabel opgebouwd uit een NCF PE draad waaromheen twee lagen OCC koper wordt gedraaid, rechts- en linksom en daaroverheen ligt de buitenste laag bestaande uit DUCC. Het geheel met een doorsnede van 4mm2. De isolatie van de geleider is FEP (Fluor polymeer). PE is de volgende laag, bruin voor de plus en blauw voor de min. De blauwe en bruine draad worden getwist en de ruimte vult Furutech op polyester vezels. Over het geheel gaat een wikkeling van stof, een binnenmantel en dan zwart PVC met nano keramische carbon deeltjes in het PVC. De afscherming is gemaakt uit koperfolie en OFC koperdraad. Dan volgt nog een papieren wikkeling, de donker paarse PVC isolatie en tenslotte een zwart met zilver mantel van geweven nylon. De weerstand van deze kabel is 4,5 Ω per kilometer, de capaciteit 51,69 pF bij 1 KHz en de inductie 0,7 uH per meter. De kabel kost € 410,- per meter.
De Furutech CF-202(R) banaanstekker heeft een α (Alpha) zuiver koperen geleider omgeven met een laagje rhodium. De body van de stekker is van niet magnetisch RVS, gevat in een carbon fiber en RVS huls. De geleider is in de CF-202(R) te solderen of vast te schroeven. Een ring zorgt voor demping. De maximaal toepasbare geleider diameter is 5,5mm. De CF-202(R) laat zich vastzetten in de terminal door aan de huls te draaien. De prijs voor één Furutech CF-202(R) is € 105,-. Rekenaars onder ons komen voor een set kabel met een lengte van 2 maal 3 meter, netjes afgewerkt, inclusief arbeidsloon en consument vriendelijk geprijsd, op een totaalprijs van € 3.295,-.
Opstelling
Om de Furutech kabels te vergelijken en te beluisteren tegenover een set Chord Company Signature Reference van € 2.200,- voor 2 maal 3 meter is in de luisterruimte van Lexicom MultiMedia gebruik gemaakt van de nieuwste Hegel versterker, de H390. Twee paar luidsprekers staan klaar om uit te sluiten dat een kabel een voorliefde heeft voor het fase en impedantiegedrag van een merk. Ik koos voor de Focal Kanta No.2 en de Bowers & Wilkins 804 D3 in de Mystic uitvoering. In de stroomvoorziening staat een AudioQuest Niagara 5000 netfilter waarop alle apparaten waren aangesloten, dus naast de versterker eveneens de voeding van een Silent Angel Bonn N8 ethernetswitch, een Melco N100 muziekserver en een Naim NDX 2 als Roon Endpoint.
Alle kabels verzamelen
Op de 804 D3 heeft de Chord kabel met “Liberty” gezongen door Anette Askvik een rustiger en meer laidback karakter dan de Furutech. De Furutech gaat dieper in het laag, heeft meer kracht en biedt een stereobeeld dat net wat kleiner is maar weet daarin meer details naar voren te halen. Heel prettig voor de 804 omdat die zich in de lage tonen zelf al rustig gedraagt. Heen en weer tussen Chord en Furutech zet mij even op het verkeerde been, omdat ik inmiddels erg gewend ben aan Chord karaktertrekken klinkt die heel herkenbaar en dus lekker. Het uitvinden waar de Furutech juist mee weet te scoren neemt even wat tijd. Een min puntje blijft dat de muziek iets minder gemakkelijk vrij komt van de weergevers. De saxofoon heeft net wat minder lucht met de Furutech, maar de stem Askvik is gedetailleerder en heeft meer overtuigingskracht. De tweede stem is prima gescheiden van de eerste.
Askvik op Focal laat een ander beeld horen. Nu komt de Furutech mooi los, is dynamisch en helder. Ik beluister twee echt gescheiden stemmen, iets lichter van toon dan op de B&W. Een diepe en fraai weergegeven sax combineert met een stevig laag in een stereobeeld dat best dieper mag zijn. De
Chord brengt wel een dieper stereobeeld, maar zorgt voor minder impact en het heel diepe laag lijkt met Chord verdwenen te zijn. Minder in kwantiteit is het laag in ieder geval. Op de Kanta brengt de Chord nu zelfs een kleiner stereobeeld dan de Furutech. De Chord kabel maakt alles een beetje kleiner, als een schaalmodel. De tweede stem kruipt daarmee dichter naar de eerste toe. Nog steeds is de Chord een geweldig mooie kabel, maar de dramatiek en de power van de Furutech mis ik op de Kanta. Met Chord staat alles verder weg en dat maakt de vette saxofoon minder imposant. Al zijn de verschillen niet dramatisch, ze zijn zeker goed waarneembaar, beter nog dan op de 804 D3 met deze muziek.
Als klassieke muziek kies ik ditmaal voor een uitvoering door Rachel Podger van “La Cetra” en daarvan het “Allegro”. Ik begin met de Chord op de Kanta. Alle muziek zit in deze combi tussen de speakers in. De viool links heeft een heldere klank en komt gemakkelijk boven de andere strijkers uit. Het stereobeeld hangt tussen de speakers en wil noch in de hoogte noch in de diepte helemaal loskomen. De klankbalans is aangenaam en de weergave is goed voorzien van details. De Furutech kabel op Kanta brengt meer leven in de brouwerij en gooit het stereobeeld open naar alle kanten. De Furutech zorgt voor een diepere klankkleur. Is directer en daarmee iets onrustiger, terwijl de soloviool heerlijk gaat zweven door de ruimte.
De Furutech op 804 D3 brengt als geheel een totaal andere klank dan op een Kanta. De 804 D3 klinkt donkerder en zet een kleinere afbeelding neer. Wel kan muziek mooi los komen en heeft de soloviool wat meer de ruimte gekregen. De viool staat hoger afgebeeld dan met een Kanta. De druk op de lage tonen zoals alleen de Furutech die geeft is nog steeds hoorbaar. Het stereobeeld is breder dan de fysieke opstelling. De Chord op 804 leidt in direct vergelijk tot een afname in kracht en grootsheid en geeft een lichte vermindering van details. De muziek is rommeliger en meer op elkaar gedrukt. Hoogteafbeelding is nauwelijks nog aanwezig in vergelijk met de Furutech. De Chord luistert wel heel fijn en dat luisteren is ook langer vol te houden.
Een probleem is dat luisteren met elk van beide kabels altijd heel fijn is al weet ik na meerdere keren een track draaien nog steeds de verschillen heel goed te benoemen,. Zelfs met het prijsverschil in aanmerking genomen heeft de Furutech mijn voorkeur, maar ik realiseer mij dat als Furutech buiten het budget valt of te overdreven is in verhouding met de rest van de installatie, dat dan de Chord een heerlijk alternatief blijft.
Lange duur
Ik hou er van langer naar iets te luisteren om zo te ontdekken of ik over een langere periode nog steeds blij kan worden van een product. Ik draai daarom op de combinatie Hegel/Furutech/Kanta onder andere Zaz met haar “Demain c’est toi”. Zoals ik gewend ben van Zaz is ze helder en open, met een orkest achter haar gezet, heel precies in verstaanbaarheid, gelardeerd met een heldere piano, gedragen op diepgaande lage tonen en zingend met een grote mate van vrolijkheid. Dat laatste aspect nog wat verder uitgebuit in de track ”Qué vendrá”. Muziek straalt de ruimte in vanuit een groot stereobeeld, met overtuiging, kracht, veel details en vooral plezier. Zonder het mij te realiseren zit ik het refrein binnen de kortste keren hardop (en waarschijnlijk vals) mee te zingen. Ook een aanrader is een CD van Julia Fordham met de gelijknamige titeltrack: “Magic”. De weergave betrekt je bij de muziek, neemt bezit van je. Met het grootste gemak spelen de Kanta’s aan het eind van de Furutech kabel, heel groot en heel ruim in een stereobeeld dat bijna van muur tot muur gaat, van vloer tot plafond en een ruimere diepte biedt dan te verwachten is van een Kanta No.2. Een piano staat achter Julia, daarachter strijkers. Haar stem is aan de grote kant qua afmeting, brengt daarmee een behoorlijke expressie. Julia zelf heeft een heerlijke stem, haar zang lijkt wel wat op die van Annie Lennox.
Iets totaal anders: Yellow met “The expert”. Volume net een paar streepjes omhoog en gaan. De set gaat helemaal los met een ongekend gemak. Overal in de ruimte gebeurt er wel iets, waarbij de stem zodanig in de mix gemanipuleerd is dat hij zowel uiterst rechts als links zit. Bassen die van Yellow vaak teveel kunnen worden zijn strak en snel, percussie is minstens zo snel, de muziek leeft echt. Heidi Happy en Till Bronner doen er een schepje extra bovenop in “You better hide”. Wat een ruimte weet de Furutech kabel aan de set mee te geven, Eerlijk is eerlijk, de AudioQuest Niagara 5000 doet eveneens een behoorlijke duit in het zakje. Geïnspireerd ga ik door met Bronner’s openingstrack “Bumpin’” van de CD “Oceana”. Heerlijk om te luisteren zelfs al is de bas rommelig opgenomen. Tot slot Alicia Olatuja en zij maakt het feest helemaal af in de luisterruimte van Lexicom MultiMedia. Strak, gedefinieerd, prachtige stem, zachte blazers op de achtergrond, sterke drums. Hier staat een geweldig systeem te spelen met daarin een grote mate van synergie.
Cable talk
Het verschil tussen de Chord Signature Reference en de Furutech DSS-4.1 is niet zo schokkend als een experiment waarin het netsnoer van Furutech uit dezelfde lijn (DPS-4.1) is vergeleken met andere netsnoeren op een Hegel H590 versterker. Maar het karakter van die Furutech is er wel: het levendige gecombineerd met een rijke en volle klank waarin niets wordt weggelaten. De kracht en de overtuiging zijn aanwezig, allemaal elementen waarmee een goede set kan groeien tot een superset waarbij muziek luisteren overgaat in muziek beleven. De Furutech DSS-4.1 met de Furutech CF-202(R) banaanstekkers heeft een stevig prijskaartje en of iemand de kabel de prijs waard vindt is een puur persoonlijke zaak. Objectief gezien is de Furutech een prachtige kabel van hoge kwaliteit en, in vergelijk met een concurrent die een derde goedkoper is, in mijn ogen zijn prijs zeker waard. Zoals met veel kabels en stekkers is het lastig om voor te stellen hoeveel energie en onderzoek is gedaan om de juiste klankbalans te vinden, vervorming te verlagen en details door te laten. Wie technisch naar een kabel kijkt zal dat zeker niet herkennen, wie de oren objectief te luisteren legt voelt zich meer verwant. Het is met kabels en stekkers net als in een keuken, een amateur voegt ingrediënten samen en zet iets eetbaars op tafel, de gelouterde chef-kok weet met zijn ingrediënten een culinaire verrassing op tafel te zetten waarvan je smult. Mijn oren smullen voorlopig van Furutech.