Ethernet kabels van Chord en AudioQuest. C-Stream, Shawline en Vodka onder de loep

Uit het enorme aanbod van ethernetkabels met RJ-45 stekers is er bij Lexicom Multimedia na veel luisteren en vergelijken een keuze gemaakt voor de Chord Company C-Stream als budget referentie en voor de AudioQuest Vodka als de beste in de middenmoot. Recent kregen we de beschikking over een Shawline van Chord en dat is een kabel met genoeg aanknopingspunten om een nieuw vergelijkend onderzoek te starten. Waarbij is uitgegaan van de kwaliteit van de C-Stream als basis en geluisterd is naar wat de Shawline beter doet, tegelijk is de Shawline is afgezet tegen de in prijs vergelijkbare Vodka van AudioQuest. Niet om de discussie weer eens aan te slingeren of een ethernetkabel verschil maakt, dat stadium is het gehele team al lang voorbij en de verschillen laten we graag beluisteren, veeleer omdat het is interessant is om te zien waar Chord inmiddels staat.

C-stream digital streaming
De C-Stream ethernetkabel gebruikt als geleider een hoge kwaliteit, zuurstofvrij koper, geïsoleerd met polyethyleen met een lage dichtheid en veel lucht. Elk aderpaar is gescheiden afgeschermd en over de bundel van vier paar gaat een tweede folie afscherming voordat de dempende buitenmantel is geëxtrudeeerd. Elke RJ-45 plug heeft vergulde contacten en is om de kabel gegoten voor een optimale trekontlasting. De prijs voor een C-Stream van 1,5 meter is € 60,-.

Shawline digital streaming
De Shawline ethernetkabel is onderdeel van de Chord Company Shawline serie en brengt het merendeel van de eigenschappen van de lijn mee. Gebruikt worden koperen geleiders met een zilver coating, per paar afgeschermd en daarna volgt een afscherming met folie over de vier aderparen. Het isolatiemateriaal is FEP (vergelijkbaar met PTFE/teflon). De aangegoten RJ-45 connectoren hebben vergulde contacten en de plug is met zink tegen RF invloeden afgeschermd. De prijs voor de Shawline van 1,5 meter is € 325,-.

AudioQuest Vodka RJ/E
De AudioQuest Vodka kabel maakt gebruik van massieve geleiders waarin 10% zilver is verwerkt. De afscherming beschrijft AudioQuest als een 3-laags Noise Dissipation System op basis van koolstof, dat zou ruis en RF instraling absorberen en weghouden van de apparatuur. De isolatie is polyethyleen. Ook in de Vodka zijn de aderparen individueel afgeschermd en vervolgens nog eens als totaal. De RJ-45 afwerking is met Telegärter pluggen. Een AudioQuest Vodka van 1,5 meter staat in de prijslijst voor € 375,-.

Muziek en opstelling
Ik denk dat ik een paar prachtige stukken muziek heb gevonden om de kabels op te beoordelen. De eerste track is “Same time Tomorrow” van de hand van Laurie Anderson, vervolgens “Song of Ruth” van het Bobo Stenson Trio, “The summer we crossed Europe in the rain” van Stacey Kent en als laatste “Close to you” van Frank Sinatra. Voor het beluisteren maak ik gebruik van een Naim NAC N272 streamer/voorversterker met een Naim NAP 300DR eindtrap. Gekoppeld aan Focal Kanta luidsprekers via Chord Company Signature Reference luidsprekerkabels. Om niet helemaal van Naim streaming afhankelijk te zijn doe ik de luistersessie dunnetjes over met een Metrum Acoustics Ambre aangestuurd vanuit een Roon NUC, dit keer gebruik makend van de digitale ingang van de NAC N272.

Laurie Anderson
Laurie bijt de spits af en met de C-Stream als eerste aangesloten kan ik genieten van deze fraaie set met een paar luidsprekers dat hoog op mijn lijstje met favorieten staat. Ik bemerk veel rust in de weergave, een goed losgekomen stereobeeld, breed genoeg om van te kunnen genieten en dat gelukkig niet binnen de fysieke opstelling wordt gehouden. De hoeveelheid details mag best toenemen en er mogen meer laagjes in de muziek ontstaan. De stem van Laurie behoort als een soort pulserende bol in de ruimte te hangen en dat komt nog niet uit de verf. Daarom eens luisteren naar wat de Vodka kan opleveren voor mijn wensenpakket. De pulserende bol komt om te beginnen tevoorschijn met de Vodka. De klank van het geheel heeft zich aangepast naar een donkerder kleur, met een betere detaillering en de dynamiek lijkt groter zonder dat ik een seconde aan de volumeregeling heb gezeten. Het stereobeeld is dieper nu, daarmee brengt de Vodka Laurie dichterbij en staat de band verder weg. Een nadeel is het in de breedte sterk gekrompen stereobeeld dat zich alleen tussen de luidsprekers bevindt. De Vodka maakt de weergave te compact, dat is jammer want deze kabel wint in alle andere opzichten van de C-Stream. Snel wisselen naar de Shawline. De Shawline maakt dat het stereobeeld de ruimte beter vult, tot voorbij de luidsprekers, op iets grotere afstand gehouden in een verder toegenomen diepte en hoogte afbeelding. De klankkleur is terug naar helder, met een heel afgewogen laagweergave, perfect in balans en doorregen van details. Wat een mooie kabel is deze Shawline! De weergave heeft nergens last van stress, is heel organisch en ondersteunt het vloeiende karakter van de Focal Kanta.

Bobo Stenson Trio
Ik laat de Shawline zitten en krijg vanaf de eerste noten weer een diep weglopend stereobeeld voor geschoteld. Met een zuivere piano, geplaatst in een behoorlijk grote ruimte, zonder aan intimiteit te verliezen. De gestreken bas en het sidderende slagwerk vallen langzaam in en de sfeer van de muziek wordt dreigend. Ruimte is er in overvloed, details waaieren vooral van het slagwerk uit. Waar een metaalklank behoort te zijn is die er ook. Het is een waarlijk klankspel dat zich afspeelt met veel kracht, dynamiek en een overvloedige detaillering. Na het wisselen naar de C-Stream verkleint de kabel de ruimte om de piano en maakt de klank van het instrument harder van aard. De weergave is eenvoudiger en mist de gelaagde opbouw van daarnet. Geen verschil tussen ethernetkabels? Ik daag u uit om eens langs te komen en het zelf mee te maken. Als inmiddels het slagwerk en de contrabas meedoen is de bas her en der ondergesneeuwd en mis ik de sidderende metaalklank van de bekkens. De C-Stream maakt de weergave minder transparant, daarmee een tikje rommelig en veel minder boeiend. Dat mag ook gezien het prijsverschil tussen deze witte kabel en de rode Shawline. Tot slot de Vodka aan de NAC N272. Deze kabel brengt in ieder geval de diepte terug in de vleugel, zij het met een kleinere afbeelding. De klank blijft enige hardheid houden, het beeld gaat wel verder open zodat de rommelige indruk verdwijnt. De pure magie zoals de Shawline kan bieden krijg ik niet terug, wel ervaar ik slagkracht en directheid. Dat is een keuze voor de luisteraar om zelf te maken tussen de puntige Vodka of het diffuse karakter van de Shawline. Ik kan voor u de keuze niet maken, voorkeuren verschillen immers. Terecht is de Vodka voor Lexicom Multimedia een referentie in de prijsklasse terwijl de Shawline bezig is om zijn status in een aantal opzichten te evenaren of zelfs af te breken.

Stacey Kent
Vodka als eerste voor de dame. Haar stem krijgt een donkere tint mee en is indringend. Het stereobeeld blijft vrij klein en mag best procentueel groeien naar alle kanten. De weergave is direct en in mijn gezicht. Zou ik in een zaal zitten, dan schoof ik een paar rijen naar achter op. Instrumenten zijn puntig en strak. Er is geen ruimte voor romantiek, een zakelijke echtheid is wat ik beluister. De C-Stream klinkt eenvoudiger van aard, maakt in mijn oren wel van Stacey Kent een mens, met een stem dichter naderend tot wat ik mij herinner van haar concerten. De eenvoud van de C-Stream maakt de weergave minder spannend en vlakker van aard. Ik weet hoeveel beter het kan en ga met liefde over op de Shawline. De klank blijft gelijk, de intensiteit groeit met elke noot. Kent is menselijker, vloeiender, transparanter, in een 150% gegroeid stereobeeld waar ieder bandlid een plaats toegewezen heeft gekregen. Dit is wat ik zoek, organisch, zuiver en sfeervol. Al gaat de strakke definitie van de Vodka verloren en maakt dat plaats voor diffusie, wat de Shawline mij brengt benadert de werkelijkheid in mijn oren intenser dan wat een Vodka op dat gebied te bieden heeft.

Frank Sinatra
Ik ga weer even de stappen in de volgorde van de eerste keer zetten: van C-Stream naar Vodka en daarna door naar Shawline. Een lekkere Sinatra komt kreunend tot leven, met van die vals sentimentele violen erachter. Aangenaam in de eenvoud met alle aandacht op Frank gericht, waar hij van zou hebben genoten, toch wil ik graag iets extra bijzonders beleven. Door beter de band naar voren te brengen en de violen extra aandacht te geven. De Vodka kan dat allemaal, intenser, heftiger, gepassioneerder, het is een Frank met een diepere stem. De violen passen beter in het geheel, de door de zon verbleekte tinten maken plaats voor echte, diepe kleuren in de muziek. Een Sinatra laat op deze wijze horen waarom de man zo bekend is geworden. Voor de eerste keer heeft de Shawline een lastige tegenstander aan de Vodka. Er ontstaat met Shawline een sentiment in de weergave dat valse tinten terug gaat brengen. Hoewel ik zeker Sinatra herken denk ik dat zijn bewonderaars hier een Vodka verkiezen. Want ondanks het gegroeide stereobeeld, de extra details of de totaalindruk, mis ik de diepere Vodka stem waarin de sigarettenrook haast ruikbaar is. Als je na vier tracks kunt spreken van een score dan staat het 3-1 voor de Shawline ten opzichte van tegenstander Vodka en speelt de C-Stream een klasse lager.

Dunnetjes over
Tijd voor de Metrum Acoustics Ambre, gaat het doosje een zelfde kabelscore leveren of draaien de rollen om? Eerst weer naar Laurie Anderson met de C-Stream. Excuses voor de pure Naim adept, de Ambre brengt in combinatie met Roon software meer voldoening dan de streamer van de Naim weet te bereiken. Ook al is het stereobeeld niet zo groot als ik verwacht had met een Chord kabel. De lage tonen gaan een octaaf dieper lijkt het, het stereobeeld is wel degelijk heel plastisch en transparant. De Vodka maakt de weergave intenser, opener, met een donkerder stem, is rijker aan details en de pulserende bol met de stem erin komt naar voren. Toch mis ik een stukje magie dat er eerder met de C-Stream wel was. Dat ligt niet aan de toegenomen dynamiek en snelheid, het heeft alles te maken met sfeertekening waarin de Vodka een zakelijke benadering volgt. Gelukkig hebben we de Shawline voor het beste gemiddelde. Ruimte, rust, intensiteit in de stem, een tikje meer helderheid dat de verstaanbaarheid ten goede komt, een nu wel hoorbare echo op de stem zwevend in de ruimte. De lage tonen gaan breed, de stem staat als een rots in de branding. Hé, ik hoor een tweede stem! Dat is in deze sessie niet eerder voorgekomen. Niet met de NAC N272 als streamer en niet op de Ambre met de andere twee kabels. Chord doet een mega job met de Shawline lijkt het.

Andersom
Met het Bobo Stenson Trio werk ik andersom, eerst de Shawline met zijn grote stereobeeld. Direct hoorbaar op de piano, want hoe groot kan een vleugel zijn als hij realistisch wordt weergegeven. Bas komt strak binnen, bekkens sidderen van en in de metaalklank, een bongo uiterst rechts is minstens een meter verder de kant opgeschoven dan met een Vodka. Het wordt een herhaling van zetten, de NAC N272 en de Ambre laten gelijke verschillen horen tussen de kabels, de Vodka is per direct de meer compacte, de intensere en hardere van klank in vergelijk met de Shawline. De bongo zit met een Vodka in de Kanta en staat niet langer een meter verder naar rechts. Al zijn de Vodka bekkens metaliger, ze missen het zachte natrillen dat een Shawline biedt. De compactheid veroorzaakt door de Vodka maakt de muziek drukker. De krimp van het stereobeeld past mij niet, ik hou van ruimte, spanning en emotie. Uiteraard is dat mijn smaak en ik dien mij te houden aan feiten voor zover dat mogelijk is binnen muziekbeleving. De C-Stream blijft de nummer drie vanwege de eenvoud van de weergave, het afnemen van de detaillering, de op het gehoor gekrompen dynamiek en het doen verdwijnen van een deel van de passie en de spanning. Alles zoals valt te verwachten valt gezien het prijsverschil tussen de C-Stream en de Vodka of de Shawline.

Twee toppers
Kent en Sinatra pak ik even samen en laat alleen de twee duurste kabels een robbertje vechten. Eerst de Vodka aan de Ambre. Kent staat in een beperkt stereobeeld, smaller dan de afstand tussen de luidsprekers, maakt zelf de meeste indruk met haar stem en laat de band naar achteren zetten. Mooi, toch wil ik nog iets intenser kunnen beleven en daar wil de Shawline maar wat graag op inspelen. Welkom kippenvel, welkom emotie, nu ontstaat grootsheid en samenhang tussen soliste en band. Mijn voorkeur tekent zich denk ik duidelijk af voor de lezer, omdat dit de Kent is welke ik ooit in het hart sloot. Tot slot Sinatra, eerst even op de Shawline omdat hij nog aan de Ambre hangt. Een diepe, doorrookte stem valt mij ten deel, violen weerklinken zonder nepkleur in een diep stereobeeld, kortom het totaalplaatje klopt met de verwachting. Al brengt de Vodka het kraken in de stem, maakt hij de stem warmer, toch is  er minder verschil tussen de twee kabels te horen dan op de NAC N272 het geval was. Ik begin het sentiment in de stem van Sinatra op de Ambre zelfs vals te vinden. Waar ik de Vodka eerder met Frank beloonde met pluspunten geef ik nu de twee kabels een gelijke score. Ze zijn nog steeds anders ten opzichte van elkaar, maar waar mijn voorkeur ligt weet ik niet. Jam of honing op brood, het blijft zoetigheid op een gelijke drager en dan gaat het alleen nog maar om smaak, mogelijk zelfs afhankelijk van stemming, tijd en plaats.

Gedeelde eerste plaats
Waar komen de verschillen in weergave tussen ethernetkabels vandaan? Het blijft een deels onverklaarbaar fenomeen waar iedere theorie de juiste kan zijn. Zowel de Naim NAC N272 als de Metrum Acoustics Ambre bufferen de datastroom voor hij de processing ingaat. En toch zijn de verschillen tussen de kabels duidelijk hoorbaar. Ik breek er mijn hoofd niet meer over en ga mijn voorkeur volgen, binnen het budget dat mij past en toegepast op plekken waar het daadwerkelijk uitmaakt. De lezers kan ik aanraden de beste ethernet kabel te plaatsen tussen de speler en de switch waarop de speler direct is aangesloten. Als de kabel lang moet worden, koop dan een extra switch en zet hem dicht bij de speler. Tijdens deze luistersessie ben ik uitgegaan van drie kabels met elk een lengte van 1,5 meter. De rest van het netwerk in de winkel is niet beter of slechter dan een doorsnede netwerk thuis, tenzij u dat helemaal voor audio heeft geoptimaliseerd. Zelfs in dat geval verzeker ik u dat de verschillen tussen de ethernetkabels significant zijn en niet met een vergrootglas opsporing behoeven. Onze referentie in de lagere prijsklasse blijft C-Stream en het blijft de AudioQuest Vodka in een hogere klasse, echter de Chord Company Shawline neemt vanaf heden dezelfde positie als de Vodka in en ik weet zeker dat er voor alle drie kabels liefhebbers zijn. Het is fijn om in het hogere segment een keuze tussen Vodka en Shawline te kunnen maken, gebaseerd op  uw set en uw voorkeur voor muziek genieten. Vergeet dat laatste vooral niet: genieten!

Meer info of bestellen?

Chord Shawline streaming     € 259,-  (0,75 m)    –     € 325,-  (1,5 m)

Audioquest Vodka RJ/E         € 275,-  (0,75 m)    –      € 375,-  (1,5 m)