Edge NQ en W, made by Cambridge Audio

• Gepost door: lex
• 30 november, 2018
• Reviews

Streamer-voorversterker en eindversterker

Cambridge Audio heeft vriend en vijand verrast met de Edge producten waarvan de geïntegreerde versterker al eerder besproken is, wederom is mijn belangstelling geprikkeld met de Edge NQ en W, als was het alleen maar omdat ik wel houd van krachtige eindversterkers en goed uitziende voorversterkers met veel mogelijkheden. In veel opzichten lijken de losse componenten op de geïntegreerde versterker, in de NQ is een complete streamer functionaliteit toegevoegd en er is op de voorzijde van de NQ een display te vinden. De nog jonge producten zijn in techniek volwassen, op de App valt nog wel wat aan te merken, maar laten we niet op zaken vooruit lopen en eerst eens bezien wat voor vlees er in de kuip zit vandaag.

Edge NQ streamer/voorversterker

Cambridge Audio uit England viert in 2018 het 50-jarig bestaan van het bedrijf. Om dit met de klanten te vieren heeft Cambridge Audio versterkers vervaardigd met de naam Edge. Prachtige verschijningen die een streep halen door alle saaie behuizingen, naast het uiterlijk ook van binnen het beste bieden waartoe Cambridge Audio engineers in staat zijn en klaar voor de toekomst. Het resultaat van “50 Years of British Sound”. Het ontwerpteam kreeg de vrije hand in componentkeuzes, gebruik van materialen en technologie, om hun visie op natuurlijk en ongekleurd geluid te verwezenlijken in Edge. De hoofdpunten waarop de fenomenale weergave is gestoeld zijn bijvoorbeeld dat elke signaalweg in Edge zo kort als mogelijk is om elke vorm van kleuring en vervorming te voorkomen. Daartoe zijn printed circuits boards ontworpen die voldoen aan de eis. Elke condensator in de signaalweg is verwijderd om volledig gelijkstroom gekoppelde versterkers aan te kunnen bieden. Noodzakelijk omdat het juist de condensatoren in de signaalweg zijn die de meeste kleuring en vervorming veroorzaken.

Specifiek voor de Edge NQ is te melden dat een halfgeleider volumeregelaar zorgt dat de balans tussen het linker- en rechterkanaal altijd perfect is, ongeacht de stand van de volumeregelaar. Om Edge NQ zo flexibel mogelijk te maken is de streamer/voorversterker uitgerust met digitale ingangen, coaxiaal, optisch en USB, voor het omzetten van signalen tot 32bit/384kHz en DSD256 naar analoog. Een ruime keuze aan ingangen is beschikbaar: 2x RCA en 1x XLR in, HDMI ARC, RCA digital, 2x Toslink, USB drive, 2x USB, RJ45 en Link. Uitgangen zijn er met RCA en XLR. Het ontwerpteam heeft zich voor het streaming gedeelte mede laten leiden door resultaten uit dubbelblind luistersessies om het beste digitale board mogelijk te realiseren. Chromecast (voor TIDAL, Deezer en Qobuz), Bluetooth, Spotify en AirPlay ontbreken evenmin. Een grote display zorgt voor relevante informatie en artwork.

Edge W eindversterker

De Edge W eindversterker heeft ook zijn eigen specialiteiten. Zo zorgen noodzakelijke servo’s ervoor dat aan de uitgang nooit gelijkstroom kan ontstaan door een tegengestelde spanning te creëren mocht uit de signaalbron ooit gelijkstroom komen. Zijn symmetrische, maar in magnetisch tegengestelde richting tegen elkaar geplaatste transformatoren gebruikt, die full power leveren zonder door het stralen van magnetische velden de omringende elektronica te storen. Het resultaat is een heldere, schone en gedetailleerde weergave van muziek. Klasse XA power versterkers intern, min of meer gebaseerd op de klasse XD uit de Cambridge 851 versterker series, maar nu zonder beperkingen doorgevoerd om alle voordelen van klasse A te combineren met klasse AB, door het overgangspunt tussen klasse A en AB te schuiven naar een positie waar vervorming het laagste punt bereikt. Op de achterzijde vinden we XLR en RCA ingangen en uitgangen.

Stukje techniek

Ik ga u niet vermoeien met alle technische gegevens, alleen de meest relevante zet ik graag voor u op een rij. Niet dat die zo heel belangrijk zijn, wat u en ik horen en waar we wel of niet plezier aan beleven staat los van wat de makers hebben bedacht. Ons gehoor is zoveel beter dan het beste meetinstrument, of registreert andere zaken die we nog niet kunnen meten.
Daarom beknopt de Edge NQ streamer-voorversterker:

• THD: <0.0008%, 20Hz – 20kHz, 24-bit, 1Vrms output
• Frequentiebereik: 20Hz-20kHz +/- 0.1dB
• Signaal/ruisafstand: >103 dB
• Uitgangsspanning: 6Vrms single ended en 6Vrms + 6Vrms gebalanceerd
• Ingangsgevoeligheid: 380mV RMS
• Ingangsimpedantie: 47kOhm
• USB ingang: USB Audio Class 2.0 tot 32-bit 384kHz PCM en DSD256
• USB drive input: USB 2.0, FAT32 / NTFS / HFS / HFS+
• Chromecast: ja
• Bluetooth: 4.1 (Smart/BLE enabled) A2DP/AVRCP tot aptX HD
• Toslink: 16/24 bits, 32-96kHz
• Coax S/PDIF: 16/24 bits, 32-192kHz
• Wi-Fi: IEEE 802.11 b/g of n (2.4GHz), Encryptie WEP, WPA, WPA2
• Ethernet: IEEE 802.3, 10 Base-T of 100 Base-T
• Afmetingen: 120 x 460 x 405mm
• Gewicht: 10,2kg
  Prijs: € 5.499,-

En de Edge W eindversterker:

• Continu uitgangsvermogen: 100 Watt in 8 Ohm, 200 Watt in 4 Ohm
• THD: <0.002% 1kHz 100Watt (8 Ohms); <0.02% 20Hz – 20kHz 100 Watt (8 Ohms)
• Frequentiebereik: <3Hz – >80kHz +/-1dB
• Signaal/ruisafstand: >113 dB
• Ingangsgevoeligheid: 1000mV RMS
• Ingangsimpedantie: 47kOhm
• In/uitgangen: RCA, XLR, Luidsprekers
• Afmetingen: 150 x 460 x 405mm
• Gewicht: 23kg
  Prijs: € 4.499,-

Winkelruimte

Vandaag zit ik een keer in de winkelruimte omdat we de Edge NQ en W graag eens aansluiten op een forse luidspreker. Gekozen is voor de Bowers & Wilkins 802 D3 Diamond met daaraan AudioQuest Oak luidsprekerkabels. De meest gebruikte kabel voor de grote luidsprekers in de winkel. De interlink is een AudioQuest Water XLR. Muziek speel ik vanaf de NAS van Lexicom MultiMedia met de eigen App van Cambridge Audio, geschreven voor de Edge lijn. De App werkt zowel op iOS als op Android. Ik plaats een stoel achter de bank, ik zit namelijk liever op enige afstand van de luidsprekers voor een mooie, homogene weergave. Lage tonen kunnen gemakkelijk weg met de lange winkelruimte achter mij en de Edge W gaat misschien zweten, want in een zo grote ruimte lust de 802 D3 best stroom. Gelijk een test hoe de W zich gaat houden op een complexe en zware belasting.

Barok!

Voorzien van verse barokke muziek van het Combattimento orkest start ik vandaag in klassiek sferen. De geripte CD “Typisch” bevat een werk van Bach, het “BWV 10591 met Allegro, Adagio en Presto”. In het adagio speelt het klavecimbel met een heel mooie klank de hoofdrol, wat een fraaie opname is dit van het instrument en hoe heerlijk is de weergave. In het presto bereik ik een aaneengesloten beeld met de musici volkomen losgemaakt van de weergevers. Geplaatst in en een groot stereobeeldbeeld, lekker ruim om de luidsprekers heen, met het klavecimbel nog steeds als spil en strijkers gedreven en met kracht spelend. De weergave is in mijn oren heel compleet en zuiver, zonder verstoringen. Het stereobeeld reikt tot buiten de fysieke opstelling van de weergevers, is opvallend realistisch groot. Ik krijg als achtergrond informatie dat de opname is gemaakt in de Ketelkerk te Schiedam. Dat het gaat om een kerkakoestiek is waar te nemen in de weergave. Het duo “De Thuiskomst” bestaat uit violiste Quirine van Hoek en Ellen Zijm. Heel verrassend is voor mij in de barok een combinatie van viool en accordeon. De opname is gemaakt in de kerk op de Westvest 90 in Schiedam door Benno Simonis van Lexicom MultiMedia. Ook hier is de ruimte een bepalende factor, terug te horen op de 802 D3 met veel diepte in het stereobeeld. Als ik later een foto zie van de twee dames en hoe zij opgesteld zijn, dan klopt dat exact met hetgeen ik hoorde. Het samenspel is volkomen op elkaar afgestemd. Viool weerklinkt zonder enige scherpte en behoudt toch de typische, echte vioolklank. De accordeon kan niet verder afstaan van feesten en partijen dan in de handen van Ellen Zijm. Hoe wonderlijk mooi is dit instrument in de barok en op deze set. De muziek staat op de CD “In the early baroque” en is voornamelijk gecomponeerd door Biber en Dowland. Een totaal andere klank- en opnamebalans biedt mij Janine Jansen, zij speelt uit de “Vier jaargetijden” het deel “Zomer” met “Adagio en Presto”. Vergeleken met Quirine van Hoek is de viool van Jansen bijna onrealistisch groot. Vooral het “presto” vraagt om een groot dynamisch bereik van de set, een dynamiek die de Edge op zijn sloffen haalt. Deze eindversterker kan de Bowers en Wilkins 802 D3 goed aansturen zonder dicht te lopen. Het levert een breed stereobeeld op met flink veel diepte. De hoofdrol is voor Jansen die iets voor de rest van het orkest gepositioneerd wordt in de opname. Gedrevenheid in het spel is troef. Het vuur spat uit de luidsprekers als het denkbeeldige onweer losbarst.

De kracht van de W

Met Pat Metheny en Anna Maria Jopek’s “Cichy zapada zmrok” hoor je de gekunsteldheid van de opname, waarbij driftig gebruik is gemaakt van buizenversterkers die voor gitaar in de vervorming zijn gedreven. De hoogte afbeelding van de set is perfect, in wederom een groot stereobeeld, met veel kracht in de lage tonen welke door de Edge W strak en beheerst gehouden zijn. Het hele systeem straalt kracht en grip uit. Van Patricia Barber volgt van de CD “Mythologies” de track “The hours” met een zacht begin, alleen stem en piano, realistisch van formaat. De stem van Barber staat geweldig in de ruime met veel sfeer en power. Dan volgt zacht invallend slagwerk links, de bas komt langzaam in, alles heel netjes in de opname gezet en prima weergegeven. De sfeer is indringend, vooral als het koor breed op de achtergrond gaat neuriën. De weergave is in mijn oren eerder soepel en organisch, dan zoekend naar het laatste detail, wel is de weergave compleet. Een gitaar maakt de zaak levendig en speels, het slagwerk blijft samen met de bas op de achtergrond drukken. Als het koor de stemmen verheft beluister ik de verschillende personen. Het herschapen stereobeeld blijft mij verbazen door de breedte en grootsheid. Er zit stroom genoeg in de Edge W om geen krimp te hoeven geven. Als de muziek terugvalt naar meer rust op lager volumeniveau dan blijft het gedragen. Eric Clapton en BB King duelleren met gitaar in “Three o’clock blues”. De Edge NQ en W bieden in mijn oren niet de grootste, bereikbare transparantie of de meest levendige weergave maar wel plezier. Als het om dieper in de details gaan gaat denk ik eerder aan een andere versterker op kleinere weergevers, bijvoorbeeld met Naim Audio of Metrum Acoustics op Bowers & Wilkins 804 D3 Diamond. De opstelling vandaag is vooral imposant door de kracht, de zuiverheid en de souplesse. Het gitaargevecht tussen de heren links en rechts spettert daarmee lekker door de ruimte zonder laid back karakter. Dat is denk ik te danken aan de kabels van AudioQuest, Chord Company kabels bieden veelal een rustiger en ruimer beeld zonder de gedrevenheid van een AudioQuest. Van gitaar geweld naar de rust van Melody Gardot en “The rain”. Fijn zijn de kleine mondgeluidjes die meekomen uit de speakers. Een piano draagt het nummer, gevolgd door een zachte sax op de achtergrond. De weergave is stemmig en sfeervol, al is het niet de meest subtiele weergave. Muziek zweeft mooi los door de ruimte, vooral de sax gaat op de achtergrond daarvan het meeste profiteren.

De grote vleugel

Dat de set “groot speelt” is uiteraard geweldig voor een vleugel. Die komt met klavier, romp en snaren tot leven in “Ubi caritas” van Ola Gjello. De vleugel staat groot en behoorlijk levensecht afgebeeld. Nog steeds stream ik vanaf de NAS alle muziek met behulp van de Edge App van Cambridge Audio. Aan de App mag nog wel wat aan verbeterd worden. Los daarvan, de kracht van de aanslagen op de vleugel laten je niet los. Best fijn om weer eens een heel groot luidsprekersysteem te gebruiken als je daar de luisterruimte voor hebt. De lage noten hebben het dan makkelijk, de hoge noten knallen op de juiste manier uit de speakers. Gebruik ik voor veel luidsprekers regelmatig een Townshend Maximum Supertweeter, zoals met “Avratz” van Infected Mushroom, omdat ik de tonen graag lang hoor uitsterven in een heel groot en breed stereobeeld, de 802 D3 Diamond tweeter heeft ze niet nodig voor dat intense effect. Muziek wordt mooi gedragen door de set en blijft aangenaam, zelfs al is alles wat ik beluister puur elektronisch samengesteld door de twee heren van Infected Mushroom. Een elektronisch opgewekte diepe bas geeft zelfs op flink volume geen problemen. Piano zo hadden we geconstateerd is levensecht en groot. Ook met “Song of Ruth” van het Bobo Stenson Trio. Slagwerk komt sidderend binnen en mengt zich mooi met de bas. Tomtom en bekkens zijn exact aan te wijzen in het stereobeeld, terwijl andere instrumenten die juist spreiden, denk aan bas en piano, breed en diep plaatsen. Een triangel welke richt doet dat ook vanuit de speakers.

Heel gaaf hoe mooi de plaatsing is door de hele track heen. Het maakt de muziek levendig want er gebeurt van alles op allerlei plaatsen. Tot slot Agnes Obel met “Avantine”, daarop is de cello briljant, hij springt uit de muziek naar voren. De stem van Agnes vermengt zich netjes met de extra stemmen achter haar. Het laag is volkomen gecontroleerd voor de cello en de bas. Luister eens naar de bubbel van geluid die zich naar alle kanten ontvouwt. Mijn waardering groeit evenredig mee met de omvang van het stereobeeld. Als de opname het toelaat, ongeacht of het gaat om klassiek, pop of andere soorten muziek, speelt de Egde combinatie met Bowers & Wilkins het allemaal probleemloos af.

Koek en ei

Is alles met de Edge NQ en W koek en ei? Nee, ik heb mijn bedenkingen over de App van Cambridge Audio, waarvoor de importeur beterschap heeft beloofd. Hij is gelukkig zeer actief met het doorgeven van onze wensen plus op- en aanmerkingen naar het ontwikkelteam in Engeland. Veel klanten zullen het als positief ervaren dat de App werkt met Android en iOS, een nieuwe tablet aanschaffen mag nog even achterwege blijven, ongeacht welk kamp u heeft gekozen. Zomaar wat opmerkingen en bevindingen: Er zou in de App een zoekfunctie moeten komen en een manier om snel door te springen op alfabet. Leuk is dat de volumeknoppen op de telefoon of het tablet de Edge NQ harder en zachter zetten, het gaat wel in grote stappen. Ook hoop ik in de toekomst te zien dat streamen met ROON, of vanaf muziekdiensten als TIDAL en Qobuz niet langer via chromecast hoeven te lopen maar direct werken. Zoals vaak is hardware ontwerpen en realiseren een eenvoudiger opgave dan de software (laten) schrijven. Cambridge Audio is daarin niet de enige die na ijlt op de levering van de producten. Voor de Edge zal het zeker goedkomen denken wij.

Kracht en stereobeeld

Wat het meeste is bijgebleven van de luistersessie is het imposante stereobeeld dat de Edge NQ en W weten op te bouwen aan de Bowers & Wilkins D3 Diamond. Het stereobeeld is niet alleen diep en breed, het zet een min of meer perfecte hoogte neer. Het laat precies horen in wat voor akoestiek de opname heeft plaatsgevonden of welke draai de producer er aan heeft willen geven. Bij de barok opnames is het onmogelijk om te negeren dat het om een kerk gaat. Tweede punt dat helder voor de geest komt is de kracht waartoe de Edge W in staat is. Het aansturen van een 802 D3 Diamond in een zo grote ruimte als de winkel is geen sinecure en dat doet de Edge W zonder een spier te vertrekken. Geen seconde kwam de versterker adem te kort en de verdubbeling van het vermogen bij de gehalveerde impedantie, volgens opgave van Cambridge Audio, spreekt daarin boekdelen. Het geeft aan dat de voeding beschikt over de nodige reserves. De klank als geheel, ingebouwde streamer met DAC, voorversterker en eindversterker kan ik alleen als positief beoordelen. Misschien is de Edge NQ en W niet de versterker voor het laatste beetje detail, hij maakt dat goed door muziek levendig, speels, gedreven en krachtig weer te geven. De prijs in aanmerking nemend, weet ik weinig alternatieven die een gelijkwaardige prestatie leveren in weergave, flexibiliteit en vermogen. Kwestie van smaak, maar ik vind de Edge NQ en W er ook nog eens verbluffend fraai uitzien.

Meer informatie en prijs van de Edge NQ vindt u hier.

                                                                                                      Meer informatie en prijs van de Edge W vindt u hier.