Dynaudio Contour 30 luidspreker: Big boys toys

Toen Dynaudio een paar jaar geleden op de High End Show in München de nieuwe Contour reeks luidsprekers introduceerde werd ik ter plaatse verliefd op de Contour 20 en die liefde is tot op de dag van vandaag blijven bestaan. Ik heb hem grondig aan de tand kunnen voelen en voor mij blijft dat een luidspreker die heel dicht bij de muziek staat. Recent kon ik de privé nodige aandacht geven aan het grootste model de Contour 60 en nu is het eindelijk de beurt aan de Contour 30 om in de luisterruimte van Lexicom Multimedia te schuiven. Een flinke vloerstaander om neer te zetten, met mooie afgeronde vormen zodat hij in een leefruimte heel acceptabel blijft. Met gespitste oren en vol verwachting aan de slag.

Contour 30

De Contour 30 heeft alle familietrekjes die de 20 en 60 ook hebben, zoals het aluminium frontpaneel waarin de drivers verzonken zijn, de kast met de schuin naar achteren weglopende, gebogen zijkanten, de mooie afrondingen aan de voorkant en de reflexpoort achterop. Bij de Contour 30 zijn dat er twee, waardoor een individuele afstemming mogelijk is op de kamer door geen, één of beide poorten te dempen met foam pluggen. De Contour 30 is gemaakt voor luisterruimtes van een gemiddelde afmeting, meet 21,5x114x36cm en weegt bijna 35 kilo. Als hij op zijn voetjes staat en de grill op zijn plaats is gebracht zijn de totale afmetingen 30x117x40cm. Daarmee is hij beduidend kleiner dan de Contour 60 waarvoor een echt grote ruimte een must is. De Contour 30 heeft twee 18cm woofers aan boord, die tot 300Hz samen werken, daarboven valt één woofer langzaam af en werkt alleen de bovenste tot 2200Hz door, waarna de 28mm Esotar2 tweeter de hoge tonen voor zijn rekening neemt. De woofers hebben een MSP conus, een zorgvuldig geheim gehouden samenstelling van materiaal met een hoge stijfheid en licht gewicht. Aan de conus is de zoals bij Dynaudio gebruikelijk een met aluminium draad gewikkelde spreekspoel bevestigd. In de Esotar2 tweeter is de spreekspoel omgeven door ferrofluid om warmte af te voeren en de vloeistof werkt als een schokdemper. Voor de woofers zijn nieuw ontworpen asymmetrische spiders gebruikt om de conus te centreren. Een klein onderdeel achter de conus dat u normaal niet ziet, maar dat heel belangrijk is en mede de soepelheid van de weergever bepaalt. Het hoogwaardige scheidingsfilter bevat onder meer Mundorf condensatoren en luchtspoelen. De behuizing is gemaakt uit MDF, voorzien van inwendige verstevigingen voor extra stijfheid. De gevoeligheid van de Contour 30 ligt op 87dB aan 4Ohm en dat vraagt om een stevige versterker die stroom kan leveren. Het frequentiebereik specificeert Dynaudio als 32Hz–23kHz binnen +/- 3dB. De Dynaudio Contour 30 heeft een basisprijs van € 3.500,- per stuk. De prijs is afhankelijk van de gekozen uitvoering en loopt op tot maximaal € 3.850,-. Opties qua afwerking zijn: satijn gelakt walnoten fineer, hoogglans gelakt grijs eiken of rosewood fineer, ivoor gekleurd eiken fineer en zwarte of witte hoogglanslak.

Super die Naim

Een mooie luidspreker verdient een net zo geweldige versterker en daarom koos ik voor een Naim Supernait 2 van € 4.075,-. Als streamer koppelde ik met een Atlas analoge interlink een Naim ND5 XS van € 3.075,-. De luidsprekerkabels zijn een set Chord Company Signature Reference. Een Naim Powerigel brengt netspanning voor het geheel. De Contour 30 draaide ik licht in, zodat het snijpunt van de assen achter mij ligt. Met de ND5 XS heb ik de mogelijkheid om van een USB stick te spelen en mijn eigen meegebrachte muziek te kiezen. Het is een systeem geworden waarvan ik veel verwacht, om te wennen laat ik het eerst een uurtje muziek spelen en pas daarna begint het echte luisteren.

Geweld met mate

Als ik begin met de dame die ik hoog in het vaandel draag als het gaat om zuivere zang en een opname die helemaal klopt, dan weten trouwe lezers al dat ik Stacey Kent bedoel met haar “This happy madness”. Precies datgene waar ik de Dynaudio Contour reeks zo voor bewonder en in het hart heb gesloten komt direct naar voren, een soepele weergave met de artiest op de eerste plaats vanuit een zichzelf wegcijferende weergever. Er komt een gemak uit de Contour 30 dat door weinig systemen te benaderen is. Een warm gevoel van liefde voor muziek, een afstemming van de weergever waarin niet wordt gezocht naar de ultieme detailweergave, de ultieme snelheid, nee eentje waar recht gedaan wordt aan genieten. De sax blaast met het grootste gemak de solo, waarna Stacey opnieuw met haar stem de ruimte vult. Zo heerlijk in harmonie zonder een enkele vorm van overdrijving. Lage tonen in balans met de hoge tonen, middengebied aangenaam opengetrokken, hoog met zachte bekkentikken, de grote weergever vormt met zijn drie units een eenheid waar het frequentiebereik een welhaast rechte lijn zal laten zien. Als ik vervolg met “The summer we crossed Europe in the rain” dan blijft dat euforische genoegen om naar muziek te luisteren overeind. Dat de muziek in het gehoor ligt heeft daar mee te maken, maar het is de samengestelde set die het complete plaatje aan weet te bieden. Tijd om de Contour 30 het vuur aan de schenen te leggen met elektronisch geweld uit de track “Avratz” van Infected Mushroom. Lekker hard klinken de eerste, heel lang aangehouden tonen door de ruimte. Gevolgd door rechts percussie en niet veel later een diepe bas die aan komt rollen. Heel even gaat alles in de ruimte trillen onder het geweld van de bas, toch weet de Contour 30 zich kranig te gedragen. Of de buren blij zijn met de diepe dreun weet ik niet. Zelfs ik vind het wat veel van het goede en ik zou de Contour 30 graag extra vloeroppervlak gunnen. Zoals eerder genoemd is aan de Contour 30 het nodige te tunen met de twee reflexpoorten achterop. Zij kunnen desnoods dicht en ik weet uit een luistersessie met de grotere Contour 60 dat het afsluiten van de onderste poort al genoeg is om de bas te verminderen en zonder het klankkarakter van de speaker aan te tasten. Een stuk van Dire Straits met de naam “The bug” toont aan dat hoge volumes het probleem niet zijn, hier gaat de bas minder diep en dan kan de Contour 30 in alle vrijheid zijn energie kwijt. Drive vormt niet het hoogtepunt, de set speelt wat te lief naar mijn zin, meer beuken en hakken mag best. Met Dire Straits zie ik graag een soort PA systeem in stelling komen, een bloedsnelle luidspreker die hamert met de drums. Hier speelt het soepele karakter de luidspreker juist parten. Toch wiebel ik al snel mee op de bank en zit met de handen in de lucht mee te spelen.

Tussenspel

Door naar Dave Brubeck met “Take five”, wachten op de drumsolo, want als je de sax hoort dan weet je vanaf de eerste noot dat die perfect is in grote, plaatsing en natuurlijkheid. Oh, wat gaat dat toch heerlijk op elke Contour die ik mocht beluisteren uit de nieuwe reeks. Prachtige dynamiek, nergens ook maar de minste vervorming, met kracht en passie wordt gespeeld. Heel even had ik de muziek gestopt omdat iemand binnenliep en precies waar de basdrum een optater krijgt start ik weer. Ik schrik en verbaas mij over de felheid en het volume, wat een klap was dat en hoe realistisch. Nog steeds niet die ultieme beleving van een echte drumkit, wel een mooie klank met prachtige bekkens en een basdrum die de conus af en toe laat knallen. Over harmonie gesproken, Roberta Flack kan er wat van met haar “Killing me softly”, waarbij aan de rechterkant zware klappen vallen zonder de soliste in de weg te staan. Als er meerstemming wordt gezongen en het achtergrondkoor zich laat horen vloeit dat moeiteloos samen met Flack zelf. Waarom kan de Dynaudio dit zo goed denk ik wel eens, het bewaren van de juiste verhoudingen, het neerzetten van een mooi stereobeeld met alle elementen, diepte, hoogte, breedte en ruimte. Wat is het geheim daarachter? Het geluid op een mooie afstand gehouden zodat muziek en zang zelfs bij hoge volumes niet in mijn gezicht blazen. Los van de weergevers gekomen hangt de muziek in een virtuele bubbel voor mij. Niet zo vrij als met de Contour 20, niet zo compleet als met de Contour 60, een middenmoot die het beste van beide kanten kan leveren en in een optelsom van positieve en mindere aspecten precies in de range past. Dat een vloerstaander wat minder los speelt dan een monitor op een stand is een natuurlijk gegeven. Dat een luidspreker als de 60 met een dedicated middentoonweergever nog wat beter presteert met stemmen is ook geen wonder. De 30 biedt daarentegen meer fundament dan de 20 en is vriendelijker in de huiskamer dan een 60, omdat die laatste echt ruimte om zich heen moet hebben. Nog wat meer jazz, ditmaal van het Bobo Stenson Trio en hun “Song of Ruth”. Het allround karakter van de Contour 30 kan meesterlijk overweg met de deels gestreken, deels geplukte bas, laat het slagwerk excelleren, het is de piano die aan de te koele kant blijft en waar ik graag nog meer leven in zou willen zien. Het zijn niet de dynamische hoge pianonoten, het heeft te maken met het fundament, de romp die meer de nadruk mag krijgen. Er staat tegenover dat het samenspel van het trio tot in de finesses wordt uitgewerkt en niet versmeert met een te overheersende piano. Elk voordeel enzovoort. Met intens luisteren bespeur ik ook dat de piano wat klein afbeeldt, terwijl bas en drums dat niet doen en zo natuurlijker overkomen.

Verkoopargument

Reden genoeg om een ander stuk pianomuziek te kiezen, het “Ubi caritas” van Ola Gjeilo, waarmee juist de dynamiek nog eens wordt benadrukt. Hier meer romp al groeit de vleugel niet uit tot het immense instrument dat het eigenlijk is. In de totaalklank kan ik zeker leven met die geringe beperking en ik denk zomaar dat een doorsnede luisteraar niet eens in mijn kritiek mee zal gaan. Deze pianomuziek laat wel zien dat het rustige karakter van de Contour 30 met zijn beheerste basweergave heel fijn kan zijn in de gemiddelde huiskamer, waar teveel lage tonen een veel groter probleem geven dan een iets meer ingehouden hoeveelheid. De Naim combinatie draagt uiteraard een steentje bij in de snelheid en dynamiek zoals aangeboden in deze weergave. Een andere versterker wil ik dat nog wel eens zien doen op een zulk hoog niveau, eentje die bovendien ook nog betaalbaar is. Niet dat de gehele opstelling goedkoop is, dat hoort u mij niet zeggen, wel dat hij het geld meer dan waard is. Van solo piano naar gitaar en zang, wonderdame Eva Cassidy en haar “Time after time”. Het verwarmt mijn hart, de eenheid tussen instrument en zang, sfeervol, zuiver, gedreven en volmaakt neergezet in het stereobeeld. Noem mij één zangeres waarmee de Contour 30 te verkopen is en je komt uit op Cassidy. Gitaar is prachtig vol met een onderscheid tussen de vingers, de snaren en de kast. Helemaal op de juiste hoogte gezet door de luidsprekers. Geloofd u mij als ik zeg dat klassieke muziek niet eens benoemd hoeft te worden op de Contour 30. Het stereobeeld is voorbeeldig, solo viool heeft een rijke klank zonder aan scherpte te verliezen. De zachtste passage dwingt tot luisteren, de luidste wekt bewondering op. Fors volume gaat probleemloos waarbij de bassen en de cello de muziek dragen naar de volgende passages. Opvallend is vooral de harmonie tussen de diverse instrumenten, veelal afzonderlijk waar te nemen en toch samen smeltend alsof je in de concertzaal zit. Het is daarbij de kracht en het fundament dat de volle aandacht opeist, het neerleggen van een tapijt aan klank waar een solo instrument bovenuit mag stijgen. Ik weet niet wat ik verder zou kunnen draaien, behalve dingen puur voor mijn plezier waarmee de totaalindruk bevestigd kan worden. Dus ik ga nog even door om later, veel later tot een eindstatement te kunnen komen. Ondertussen waardeer ik de Contour met elke track meer en meer.

De beste investering voor jaren

Het moge duidelijk zijn, ook de Contour 30 heeft voor mij zoveel karaktertrekken meegekregen van de 20 en de 60 dat hij mij bekoort met zijn muzikale eigenschappen. De Contour 30 is wellicht tussen de twee types een beetje vlees nog vis, omdat hij niet het gemak en het stereobeeld van de monitor heeft, evenmin de afgronddiepe bassen van de grotere vloerstaander. Wat hij wel brengt is een compleet inzicht in de muziek, ongeacht de soort muziek, waaraan je oren kunt laven. Hij is in een doorsnede huiskamer goed te plaatsen en neemt optisch ondanks de forse afmetingen in de hoogte geen dominantie plaats in, met dank aan de fraaie afwerking en de rondingen. De Contour 30 is in mijn ogen de ideale weergever als je liever geen monitor op een stand wilt zetten en echt op meer diepte in de lage tonen zit te wachten. Denk daarbij aan groot orkestwerk, stevige jazz en/of rock. Of uiteraard geplaatst in een home cinema opstelling. Het karakter van elke Contour zorgt dat muziek met een grote mate van soepelheid wordt gebracht, dat luistermoeheid tot het verleden behoort en het genoegen groot is. Dat betekent wel een mate van terughoudendheid wat betreft het laatste detail, het is evenmin een model voor stampende house of metal, wel is het een systeem dat solisten de ruimte geeft en uren achterelkaar kan blijven boeien vanwege tonale zuiverheid en correctheid. Niet voor een dag, een week of maand, eerder voor jaren en daarmee is het Dynaudio wederom gelukt een waardevolle investering aan te bieden.