De Micromega MyAmp versterker met DAC: een veelzijdig en groots klein doosje

Hoeveel kwaliteit komt er uit de nieuwste muziekdwerg van Micromega?

OPMERKING: In de conclusie noem ik het geluid, dat wordt geproduceerd door de ventilator. Dit geluid was bij lage volumes en zachte muziekpassages irritant, maar zoals gezegd, het was geen houtzagerij. Inmiddels heb ik een tweede exemplaar van de MyAmp beluisterd en die is heerlijk stil. Echt stil. Wanneer ik het versterkertje inschakel, hoor ik de ventilator heel even. Maar zodra het ding op toeren is, draait hij zo goed als geluidloos. Dus ik ga er van uit, dat de geluidsproductie van de ventilator in de eerste MyAmp een exemplarische fout was. Dat is jammer, maar die dingen gebeuren nu eenmaal.
Zo.
Dan mag u nu mijn recensie lezen.

De Franse audiofabrikant Micromega bouwt naast de “normale” audiocomponenten (versterkers, CD-spelers, tuners, netwerkspelers etc.) ook een bijzonder leuke serie onder de naam MyRange. De MyDAC geniet een grote bekendheid en heeft in de wereldwijde audiopers veel lovende woorden ontvangen. Ook de MyGroove is een groeiend succes. Het geheim van deze ukkies is de uitgekiende technologie die door Micromega is ontwikkeld en die inmiddels bijna garant lijkt te staan voor een verrassende weergavekwaliteit uit kleine kunststof doosjes.

Micromega heeft verrassend veel hoogwaardige technologie in die kleine kastjes verpakt. Veel fabrikanten grijpen voor een kleine component al snel naar een universele stekkervoeding. U kent ze wel: die onhandige krengen die eigenlijk te breed zijn daardoor vaak het naastgelegen stopcontact blokkeren. Micromega heeft zelf een compacte schakelende voeding ontwikkeld, die in de doosjes wordt ingebouwd, zodat ik ze met een normaal snoer kan aansluiten. Compliment!

Daar komt bij, dat deze voeding ook nog eens voor een betere weergavekwaliteit zorgt en dat past naadloos in de filosofie achter de MyRange. Geen toeters en bellen, maar alleen aandacht schenken aan de audio-kwaliteiten. Dus toen de nieuwe MyAmp beschikbaar was, wilde ik graag horen wat deze nieuwste audio-dwerg presteert.

Beschrijving
Had ik al verteld dat de MyAmp heel klein is? En toch zit hij stampvol lekkers. Natuurlijk de hierboven genoemde voeding, maar ook een DAC-sectie die we al kennen van de MyDAC. Dus heeft de MyAmp een coaxiale S/PDIF-aansluiting, een optische (TosLink) aansluiting en een asynchrone USB-aansluiting. De MyAmp is ook voorzien van Bluetooth aptX.

Maar zoals de naam al aangeeft, is de MyAmp in eerste instantie een stereo-versterker. Geen OEM-module die bij een andere fabrikant wordt ingekocht, geen digitale chip-versterker (die vaak net zo plat klinkt als de chip), maar een levensechte Klasse A/B-versterker die maar liefst 2×30 Watt aan 8 Ohm levert. En dat voor zo’n ukkie: dat is geen katte…!

De MyAmp beschikt over drie (3!) analoge ingangen, een opname-uitgang, een aansluiting voor een actieve subwoofer (!) en twee volwaardige luidsprekeraansluitingen die banaanstekkers, vorkstekkers of gestripte bedrading accepteren. Op het front is een hoofdtelefoon-aansluiting aanwezig en een hele serie LEDjes, die onder meer de gekozen ingang en de stand van de volumeregelaar aangeven. En hij heeft afstandsbediening.

Gebruikte apparatuur
Naast de Micromega MyAmp gebruik ik een BlueSound Node, die met een AudioQuest Cinnamon OptiLink optische kabel en een Chord C-Stream Ethernetkabel is aangesloten. De analoge aansluitmogelijkheid beluister ik met een Cambridge Audio Azur 651C CD-speler, die met Chord Crimson VEE3 analoge interlinks is aangesloten. Als luidsprekers gebruik ik de KEF LS50 en de Audiovector Si3 Signature (dat laatste leg ik verderop nog uit), waarbij Chord Carnival Silverscreen luidsprekerkabels worden gebruikt. Alle apparatuur is met standaard netsnoeren aangesloten. Plaats delict is de luisterruimte van Lexicom MultiMedia.

Luisteren
Eerst een opmerking over de luidsprekers. Ik gebruik de KEF LS50 omdat het een uitstekende monitorluidspreker is, die qua prijsklasse redelijk goed bij de MyAmp past. Maar de Audiovector Si3 Signature is natuurlijk volslagen onzin. Of misschien toch niet? Uiteraard zal de koper van een MyAmp er nooit een setje Audiovector Si3 Signature bij kopen en zal de koper van deze luidsprekers hoogstwaarschijnlijk nooit de MyAmp als versterker overwegen.
Maar de Audiovector heeft een vrij hoge gevoeligheid (91,5 dB) en een redelijk stabiele impedantie, waardoor hij makkelijk aan te sturen is. Men noemt dat ook wel “versterkervriendelijk”. En omdat de Audiovectors toch al in de luisterruimte staan, wil ik horen wat de MyAmp met de Audiovectors kan. En tot mijn verbazing is dat heel veel! Het is een apart gezicht om volwassen vloerstaande luidsprekers muziek te horen maken, aangestuurd door een doosje dat in de voet van een luidspreker zou kunnen verdwijnen.
En dat is de reden, dat ik de Audiovectors en de KEFs afwisselend heb gebruikt. Gewoon voor de lol. Mag ik?

A) BlueSound Node
Eerst mag de BlueSound Node bewijzen, wat hij in huis heeft. En dus begin ik met één van mijn “referentie-tracks”: La Voce Del Silenzio van het album Vivere van Andrea Bocelli. Dat valt niet tegen! De weergave is mooi vol van klank, de stemweergave is ronduit goed te noemen. Het stereobeeld is iets compacter dan ik gewend ben, maar goed in proportie en doortekend genoeg om het “plaatje” compleet te krijgen. Bocelli staat iets dichter bij het orkest dan gebruikelijk, maar dat stoort niet. De detailweergave is heel behoorlijk, al klinken de strijkers iets meer als een massa dan als individuele strijkers. Opvallend is, dat het miniversterkertje genoeg puf heeft om redelijk diep de baskelder in te duiken, al is de basweergave niet zo strak als ik van grotere versterkers gewend ben. Maar het totaalbeeld is muzikaal en prettig om naar te luisteren. Wie gewoon van muziek wil genieten zonder allerlei audiofiele aspiraties, zal door de MyAmp niet worden teleurgesteld.

Een andere favoriet van mij is een Gouwe Ouwe, namelijk Old And Wise van The Alan Parsons Project (Eye In The Sky). Het intro komt mooi vloeiend uit de luidsprekers, de stem wordt prima weergegeven (alleen een fractie lichter van klank). De keyboards komen mooi gedefinieerd uit de luidsprekers en de percussie stelt niet teleur. Ja, van een zwaardere versterker mag je een scherpere attack verwachten, maar ik ben absoluut niet ontevreden over de manier waarop dit ukkie de zaken aanpakt. Net als het stereobeeld is de dynamiek iets beperkter, maar nog steeds goed genoeg om een realistisch beeld te geven van wat er in de muziek gebeurt. En de saxofoon in het laatste stuk komt met het kenmerkende scheur-randje uit de luidsprekers, dus het is hoofdzakelijk lekker, wat er uit de conussen schalt.

Omdat ik ook muziek met uitsluitend akoestische instrumenten wil horen, draai ik een deel uit de Brandenburgse Concerten van J.S. Bach, gespeeld door The English Concert onder leiding van Trevor Pinnock. Overbekende muziek, die via deze set aangenaam en behoorlijk natuurlijk klinkt, waarbij de instrumenten goed genoeg gespatieerd zijn om individuele muzikale lijnen te kunnen volgen. De MyAmp heeft voldoende transparantie om dit muziekstuk realistisch neer te zetten. Ook nu valt op, dat de bas niet superstrak is, maar wel een eind de diepte in gaat. Hoewel de nadruk iets op het midden en hoog ligt, is de totale weergave ruimschoots voldoende en zeer respectabel voor een ukkie in deze prijsklasse. Dat één en ander niet strikt neutraal is, vermindert het plezier van de luister-ervaring niet.

B) Cambridge Audio Azur 651C
Na de streaming audio van de BlueSound volgt een prima CD-speler, die analoog is aangesloten. Ik blijf in de klassiekers hangen, want juist met overbekende muziek komen eventuele zwakke punten snel aan het licht. Dit keer kies ik The Eagles met Hotel California van de live-CD Hell Freezes Over. Het gitaarspel in het intro komt erg mooi de luidsprekers uit. De klank van de gitaar is erg mooi, de geluiden die horen bij het bespelen van een gitaar worden in de juiste proporties weergegeven en de sfeer wordt goed overgedragen. De drums klinken diep en vol, maar niet zo strak en droog als bij (vele malen duurdere) grotere versterkers. Tijdens het applaus van het publiek loopt dat gedeelte van het geluid iets dicht, maar niet zodanig dat het applaus niet meer te herkennen is. De weergave van de stemmen is daarentegen erg goed. Een goede weergave van één van de beste nummers die ooit zijn geschreven.

Een ander grijsgedraaid nummer, dat nog steeds een goed nummer is om de prestaties van een set te beoordelen, is Keith Don´t Go van de CD Nils Lofgren Acoustic Live. De karakteristiek klinkende gitaar-intro wordt uitstekend weergegeven en dankzij de ruimtelijkheid van de opname, die redelijk goed wordt weergegeven, is er ook voldoende akoestische informatie. Op de stemweergave is ook hier niets aan te merken, want goed is goed. Ik hoor veel details, maar ook een muzikaal totaalplaatje. De dynamiek is in voldoende mate aanwezig en ook het doorklinken van de percussieve tikken op de kast van de gitaar is fraai. Eigenlijk mis ik niets wezenlijks en dat is een goed teken!

Tenslotte draai ik van de CD Wes Bound van Lee Ritenour het nummer Boss City. Het stereobeeld is mooi, maar (zoals eerder gemeld) iets compacter dan ik gewend ben. De dynamiek is niet al te groot, maar wordt in de juiste proporties weergegeven, zodat op die schaal tòch alles klopt en dat is op zich een prestatie. Het doorklinken van de tonen (sustain) en het wegsterven (decay) van tonen is iets beter dan ik op basis van deze luistersessie verwacht. De timing van de percussie is goed; de attack zou iets feller/scherper mogen maar dat grenst eigenlijk al aan muggenzifterij, gezien de prijsklasse van de MyAmp. Ik geniet van een ontspannen, lekkere weergave en denk niet meer aan audiofiele haarkloverij.

Samenvatting en conclusie
Ik heb genoten van het luisteren met de MyAmp. Het is een grappig klein apparaatje, dat verrassend volwassen prestaties neerzet. Niet bedoeld voor mensen met aangescherpte audiofiele aspiraties, maar wel voor lekker ontspannen muziekgenot. Lui onderuitgezakt op de bank, glas whisiky er bij, bakje knabbels, mooie muziek en… genieten maar.

Zijn er dan geen kritiekpunten? Natuurlijk wel; geen enkel apparaat is perfect. Maar alles moet uiteraard wel in verhouding tot de prijs worden gezien. Ik heb hierboven al aangegeven, dat de bas strakker zou mogen, dat er grenzen zijn aan de transparantie, enzovoort. Maar aan de andere kant weet ik geen volwaardige versterker die zó compact is, een prima DAC aan boord heeft en zulke prestaties neerzet voor zo’n prijsje.
Combineer de MyAmp met luidsprekers die een hoge gevoeligheid hebben en liefst een stabiele impedantie. Dan krijgt de MyAmp de optimale ademruimte en laat hij verbazingwekkende dingen horen.

Een klasse A/B versterker wordt warm. En die warmte moet weg kunnen. Dat is normaal gesproken geen probleem, maar in zo’n kleine behuizing wel. Dus heeft de MyAmp een ventilator. Wanneer er geen muziek speelt, is die ventilator hoorbaar. Nu moet u niet meteen denken dat de MyAmp tekeer gaat als een houtzagerij, want dat is onzin. Zodra de muziek speelt, hoort u die ventilator niet meer, tenzij u enkele centimeters van de MyAmp vandaan zit. Ook speelt de ondergrond een rol, want een resonantiegevoelige ondergrond zal het geluid versterken. Mijn advies: koop vier zachte rubber doppen en plak die onder de MyAmp. Klaar.

De BlueSound vormt een perfecte combinatie met de MyAmp, maar ook een Sonos Connect is een prima optie. En natuurlijk uw flatscreen-TV, uw computer, etc. etc. De MyAmp is een uitermate veelzijdig machientje, dat veel muzikale kwaliteit biedt voor een vriendenprijsje. Het lijkt wel, alsof hij speciaal voor Nederland ontworpen is: “veel voor weinig”. Mooi toch?