Cambridge Audio CXA81 & CXN V2 & Spendor A7

Op basis van een tip van collega Benno Simonis is een systeem neergezet bestaande uit twee merken met een lange historie waarvan tenminste de roots volledig in Engeland liggen,. Cambridge Audio en Spendor zullen voor veel van de lezers geen onbekende namen zijn, maar samen komen ze niet zo heel veel voor. Op de vraag van een klant om een combinatie maken werd gretig ingegaan en daaruit bleek dat Cambridge Audio en Spendor A7 in de luisterruimte van Lexicom MultiMedia uitstekend combineren. Om dat zelf te ervaren en de bevindingen op papier te zetten zijn de CXA81 versterker en CXN V2 netwerkspeler wederom aangesloten op een set Spendor A7 luidsprekers, nog net niet de meest klassieke modellen uit het Spendor aanbod. Heel benieuwd of Benno gelijk heeft, u ook?

Cambridge Audio CXA81 versterker

De Cambridge Audio CXA81 versterker is ontworpen met de digitale wereld in gedachten zonder de analoge bronnen te vergeten. In de CXA81 is een ESS Sabre 9016 digitaal-naar-analoog converter aanwezig om files tot een maximale sample rate van 32bits/384kHz of DSD256 om te zetten naar een analoog signaal. Dat analoge signaal wordt versterkt met een klassieke klasse AB versterker, een versterker waarvoor intern een stevige voeding beschikbaar is. Een voeding waarin een zware ringkern transformator en uitgekiende condensatoren de basis vormen. De voeding samen met de versterkerschakeling zorgt dat er grip op de luidsprekers wordt gehouden voor een strakke lage tonen weergave en dat details en nuances onbelemmerd aan de luidsprekerklemmen beschikbaar komen. Op een zacht volume en op party level als dat gevraagd wordt. De hoeveelheid ingangen, zowel digital als analoog maakt dat de CXA81 het hart kan zijn van een audiosysteem waarbij elke bron gebruikt kan worden. Inclusief Bluetooth en een XLR ingang.

Technische gegevens:

  • Uitgangsvermogen: 80 Watt per kanaal in 8 Ohm
  • Analoge ingangen: 4 x RCA, 1 x 3,5mm jackplug, 1 x XLR gebalanceerd
  • Analoge uitgang: 1 x RCA voor b.v. een subwoofer
  • Luidsprekeraansluitingen: A + B
  • Hoofdtelefoonuitgang: ja
  • Digitale ingangen: 1 x S/PDIF RCA, 2 x Toslink, USB
  • Bluetooth: aptX HD
  • Afstandsbediening: inbegrepen
  • Overige aansluitingen: RS232 en trigger

Cambridge Audio CXN V2 netwerk speler

De Cambridge Audio CXN V2 netwerkspeler belooft een klassieker te worden met zijn uitgebreide mogelijkheden op dit prijsniveau. Net als de CXA81 versterker is de kleurstelling “Lunar” grijs wat een chique uitstraling geeft. De CXN V2 laat u muziekspelen van diensten als Spotify Connect, Qobuz en Tidal, maar ook via AirPlay 2 en Chromecast. De CXN V2 is zelfs Roon tested. Gebruik van een eigen NAS via UPnP staat open voor iedereen. Diverse digitale ingangen zijn beschikbaar waaronder USB, optisch, coax en Bluetooth. Het omzetten van alle digitale signalen naar analoog geschiedt met een Wolfson WM8740 converter waarvoor eerst alle signalen omgezet worden naar een 24bit/384kHz formaat zodat digitale filters nog nauwelijks invloed kunnen hebben op het eindresultaat. Het eigen Stream Magic digitale platform van Cambridge Audio staat borg voor kwaliteit. De App voor iOS en Android behorende bij Stream Magic is fors verbeterd en werkt zonder enige hapering. Het kleurendisplay aan de voorzijde van de CXN V2 laat u zien wat er wordt gespeeld.

Technische gegevens:

  • DAC: Dual Wolfson WM8740 24-bit DAC’s
  • Digitaal filter: 2e generatie ATF2 up-sampling tot 24-bit/384khz
  • Analoog filter: 2-Pole Dual Differential Bessel
  • USB in: Type B 1.0 of 2.0
  • Digitale ingangen: S/PDIF en Toslink
  • Analoge uitgangen: RCA en XLR
  • Compatibel: UPnP, USB media, USB audio 1.0 en 2.0, S/PDIF Toslink en Coax, Airplay 2, Chromecast, Internet radio, Spotify Connect, TIDAL, Qobuz, Bluetooth aptX via BT100 Bluetooth receiver (optioneel)
  • Formaten: ALAC, WAV, FLAC, AIFF, DSD (x64), WMA, MP3, AAC, HE AAC, AAC+, OGG Vorbis
  • Ethernet: 100 Base-T, Wi-Fi 2,4GHz
  • Afstandsbediening: inbegrepen

Spendor A7 luidsprekers

Binnen de Spendor reeksen behoort de A-serie thuis tussen zowel de klassiekers als de meer moderne modellen door het uiterlijk en de benadering van weergave op hoge kwaliteit. Eén van de gevoerde modellen uit de A-serie is de A7, die met zijn midden formaat behuizing al snel opgaat in zijn omgeving. Aan de voorkant vindt u bovenaan een 22mm tweeter en daaronder een 180mm woofer. De middelgrote woofer is in staat om het gehele middengebied en de bas te omvatten, dat is goed nieuws want daarmee valt de wisselfrequentie buiten het voor ons gehoor zo belangrijke middengebied. Om die reden kan Spendor een tweeter toepassen met een kleine dome, wat de spreiding ten goede komt en waardoor de hoge tonen pas bij heel hoge frequenties gaan bundelen. Aan de achterzijde is onderaan een lineair flow poort te vinden. De poort wijkt af van de andere A-modellen en vindt zijn oorsprong in de D-serie. Spendor optimaliseert met lineair flow de luchtstroom door de poort samen te stellen uit inwendige schotten, eindigend in een sleuf onderaan de achterkant van de A7. De poort achterop maakt wel dat de A7 niet al te dicht bij de achterwand mag staan, 30 tot 50cm moet hij daarvan worden weggehouden.

De luidspreker oogt slank en staat op een zwarte plint waarin de voetjes zitten en waar spikes in passen. De tweeter is verzonken in het front, de woofer is er op geschroefd. De tweeter is beschermd tegen aanraken met een rooster. Spendor specificeert een frequentiebereik van 32Hz tot 25kHz, een scheidingsfrequentie van 3,7kHz, geeft een rendement op van 88dB en vraagt om een versterker met een vermogen tussen de 25 en 200Watt. Aan de achterzijde zit een single-wire aansluiting met fraaie terminals. De Spendor A7 meet 934 x 180 x 305mm (HBD) hij weegt 18 kilo. De Spendor A7 kan geleverd worden in naar keuze zwart essen, donker walnoot, eiken en wit.

Technische gegevens:

  • Woofer: 180mm EP77 Polymeer conus
  • Tweeter: 22mm
  • Afmetingen: 934 x 180 x 305mm
  • Gewicht: 18kg
  • Frequentiebereik: 32Hz tot 25kHz
  • Scheidingsfrequentie: 3,7kHz
  • Rendement: 88dB
  • Aanbevolen versterker vermogen: 25 tot 200Watt

Opstelling

Om de Cambridge apparaten aan te sluiten op elkaar en op een paar luidsprekers zijn wat kabels nodig. De CXN V2 is analoog aangesloten op de CXA81 versterker en daarvoor is een Chord Company Epic RCA interlink gebruikt. De luidsprekerkabels zijn eveneens uit de Epic lijn van Chord en de ethernetkabel is een Chord C-Stream aangesloten op een Silent Angel Bonn N8 switch. Muziek speel ik van een Melco N100 met Minim server als onderliggende software laag. Heel gewone netsnoeren zijn ingezet, geen extra toeters en bellen, een set in een basis opstelling zoals hij in eerste instantie en wie weet jarenlang zal spelen. Direct opvallend is het fraaie uiterlijk van de Cambridge apparatuur in een mooie kleurstelling en dito vormgeving. Heldere display’s goed voorzien van symbolen zijn duidelijk leesbaar en toch niet overheersend. Cambridge Audio heeft zowel de CXA81 als de CNX V2 heel compleet uitgevoerd met oog voor de behoeftes van de potentiële klant.

Toon zetten

Hoe groot kan een kleinere set spelen, welnu heel groot als je het juiste materiaal erin stopt. Alicia Olatuja’s basspeler maakt het menige luidspreker heel moeilijk met het diepe en intense laag op de track “No ordinairy love”, de Spendor gaat er fluitend doorheen. Maar dat valt niet eens het meest op want andere zaken vragen de aandacht. Zoals het stereobeeld dat wellicht wat diepte mist, maar dat meer dan goed maakt door hoogte en breedte te benutten zonder aan de kasten te kleven. In dat stereobeeld zitten het snelle en puntige slagwerk, een paar heerlijke stemmen, de genoemde bas, trompet en wat pianonoten. Spendor heeft mij al eerder weten te verbazen met de A-serie echter aan veel zwaardere versterkers dan een heel voordelige Cambridge Audio. Het begin is er en de toon lijkt voorlopig gezet voor deze opstelling.

Lastiger krijg ik muziek van Enya zo groots in de ruimte gezet, puur omdat de opname van de geripte CD “The Celts” dat niet in zich heeft. Ik kan een heel eind komen in de goede richting al laat de set zich niet alles zonder commentaar voeren, Cambridge Audio en Spendor zijn kritisch op wat wordt aangeboden en dat gegeven vertaalt naar de luisteraar. Onderling verschillen de Enya CD’s ook nog eens een keer, “The Celts” is al veel beter dan “Sheperd Moons”. Het resultaat is Keltische muziek waarin stemmen een belangrijke rol spelen als instrument, naast echte instrumenten als de harp en trommels. Harp heeft een geweldig fijne klank op “Bard dance” waarin zijn kleine en vaak ijle tonen zich afzetten tegen de zware slagen op een trom. Fluit komt er vrolijk en helder tussendoor. Al met al weten Cambridge en Spendor toch nog een heel acceptabele presentatie neer te zetten.

Van Fado naar Blues

In een ander deel van de wereld regeert de Fado muziek met als vertegenwoordiger Mariza. Van haar CD “Transparente” draai ik een aantal tracks waarop gitaar en bas een hoofdrol spelen naast de dame met haar krachtige stem. Het gemak waarmee de set speelt valt op, lekker losjes op genoeg afstand gezet om niet in je gezicht te drukken, dichtbij genoeg om de aandacht volledig vast te houden. Nog steeds geen valse noten, geen nare scherpe randen of een overdreven bas, de weergave is heel netjes in balans. Gaat open, heeft dynamiek en expressie, speelt frank en vrij met een pittig ritme. Geplukte instrumenten sluiten mooi aan op gestreken cello, gitaar tokkelt losjes op een eigen plekje in de luisterruimte en Mariza, zij weet mij te boeien terwijl ik werkelijk geen woord kan verstaan van hetgeen ze zingt.

Voor jankende blues van Mighty Sam McClain van de CD “Joy & pain” kunt u terecht op dit systeem. De soms heftige bas wordt perfect in de hand gehouden en heeft de juiste hoeveelheid kracht en diepgang, meer dan je verwacht van of deze versterker of deze luidspreker. De op het oog eenvoudige tweeweg van Spendor is wel een beetje een wolf in schaapskleren, gebaseerd op de Engelse luidsprekerleest waarmee een open middengebied wordt gekoppeld aan beheerst laag en rustig hoog. Zonder in te boeten aan definitie, impact of snelheid. Cambridge en Spendor vormen het kloppende geheel waar Benno Simonis het over had al zal hij deze muziek niet voorbij hebben laten komen. Slagwerk lijkt opgebouwd te zijn met korte klappen, wie de moeite neemt door te luisteren zal ondervinden dat de drumkit wel degelijk doorklinkt na de dynamieksprong bij het raken van het vel. Een scheurende sax op “Forgive & forget” springt naar voren uit de blazerssectie, Hammond orgel ondersteunt, in een rustig deel van de track beweeg ik mee op de maat en zit even stilletjes te genieten. Volume gaat lager en lager, er blijkt publiek bij de opname te zijn en dan ineens een klap op de drums als een bliksemschicht door de ruimte. Meer instrumenten keren terug en nemen de stage over tot een heerlijk crescendo rond McClain. Ruig en wild, zoals blues kan en mag zijn.

Fluit en vleugel

Blokfluit kan een systeem maken en breken met de fluittonen waaraan velen herinneringen hebben tussen de schuifdeuren, met opa en oma min of meer gedwongen om de nijvere pogingen van een volgend geslacht aan te horen. Hoe anders is dat als het New London Consort de “Recorder Concertos” speelt van George Philipp Telemann. Geen schelle uithalen, wel een fluit die profiteert van de akoestiek daaromheen zodat hij kan zweven naast de strijkers die lieflijk een steentje bijdragen. De muziek is zoals vaak bij barok vrolijk en speels van aard met een serieuze ondertoon, het wordt vlekkeloos uitgevoerd en net zo netjes weergegeven. Het valt niet eens op dat de muziek mooi los weet te komen, het lijkt allemaal zo gewoon op dit systeem om de juiste boxjes aan te tikken met een groen vinkje, terwijl er best hoge eisen aan de weergave worden gesteld en de gespeelde muziek wel degelijk lastig goed weer te geven is. Waar een jankende gitaar van Sam McClain best een beetje vervormd mag worden kun je dat grapje niet herhalen met een viool of een blokfluit zonder genadeloos gestraft te worden. Ondertussen speelt de muziek gewoon door en merk ik aan mijzelf dat afscheid nemen van New London Consort niet gemakkelijk gaat. Het systeem en de muziek weten mij zeker te bekoren en de aandacht niet alleen op te eisen maar tevens goed vast te houden.

Maak het een set eens moeilijk met teveel lage tonen opgeslagen in de putjes van een CD van Patricia Barber. Nog steeds is het mij een raadsel waarom zoveel lage tonen energie wordt opgeslagen, toch vanwege de met jazz populaire monitor speakers? De Spendor gedraagt zich als een hybride, afstraling en ruimtelijk beeld van een monitor op een stand, laag vanuit een grotere behuizing zonder te gaan overdrijven. Totaal anders dan de transmissielijnen thuis waarmee de kamerakoestiek soms verstoort raakt door de hoeveelheid energie. Eerlijk is eerlijk, ik zit nu meer te genieten van de muziek dan van de week thuis waar een systeem speelt dat een veelvoud kost van de Cambridge Audio/Spendor combi voor mij. Ruimte, luidsprekers en Barber zijn beter op elkaar afgestemd. Het was niet het plan, toch moet “Nardis” van de CD “Café Blue” even digitaal doorgespoeld worden. De beperking van het geheel laat zich nu herkennen in het pianospel van Barber waarvan ik weet dat haar vleugel rijker aan klank en body behoort te zijn. Niet eens groter, daarover geen klachten. Ook in de kleine details laat de set wat dingen liggen, het heel filigraan deel gaat verloren in de drukte. De set loopt zichzelf voorbij in het streven alles te goed te willen doen. Maar dat mag, je kunt van een versterker van € 1.200,- geen prestatie verwachten van een 10-voudige uitgave, idem gaat dat op voor de streamer en luidspreker. Wat je wel mag verwachten is luisterplezier en het best haalbare in de prijsklasse, daarmee komt de score met deze merken in deze opstelling hoog. Let op, misschien nog wel belangrijker, er gaat gewoon helemaal niets mis met de opstelling in de luisterruimte van Lexicom MultiMedia.

Aan het einde van de dag

Laten we de dag afsluiten met “Duets” van Tony Bennett, te starten met een duet met Barbra Streisand en door te pakken met andere grootheden als Krall, McCartney, Dion en Sting. Weer een CD waarvan de kwaliteit niet erg constant is, de big band zit vaak tegen de grenzen van 0dB aan of probeert daar overheen te komen, alleen als het volume beheerst blijft is er een hoop te genieten. Dat genieten kies ik allemaal met de eigen App van Cambridge Audio voor het besturen van de CXN V2 streamer. De App werkt gemakkelijk, intuïtief, is overzichtelijk en de CXN V2 reageert snel en adequaat. Dat was in het verleden wel anders met Cambridge Audio (en vrijwel elke andere streamerfabrikant), er is hard gewerkt om de App op hedendaags niveau te krijgen. Het enige lastige is dat als de iPad zichzelf in slaap sust ik opnieuw moet kiezen voor opslag/artiest/album etc. De CXN V2 weet dan even niet waar ik ben gebleven. iPad gewoon aanlaten is de beste remedie.

Met een inmiddels fors gekrompen volumeniveau overpeins ik nog eens de prestaties van vandaag en kom tot de conclusie dat dit Cambridge Audio duo met trots gepresenteerd kan worden aan klanten. Desnoods met een maatje kleinere luidspreker als de Spendor A2 of A4, een ander merk luidspreker of in plaats van een vloerstaand model met een monitor. Ik durf er wat om te verwedden dat de Cambridge Audio combinatie blijft stralen. De aanbevolen combinatie van CXA81, CXN V2 en Spendor A7 mag zeker het uitgangspunt vormen en Benno Simonis van Lexicom MultiMedia verdient daarvoor een pluim. Geef wel een beetje gas voor een goede indruk, te zacht spelen drukt een deel van de magie naar de achtergrond.

Meer informatie en prijs van de CXA81 vindt u hier.

Meer informatie en prijs van de CXN V2 vindt u hier.