B&W 805D4 monitor luidspreker

Benjamin met papieren

Het is alweer twee maanden terug dat we bij Lexicom kennis mochten maken met de nieuwe 800-serie van Bowers & Wilkins. De 803D4 beet het spits af en de 804D4 hebben we gebruikt in een vorige recensie. Nu is het de beurt aan de kleinste telg uit deze illustere luidsprekerlijn.

We kunnen gerust stellen dat de 805D4 en de 804D4 de allergrootste metamorfose hebben ondergaan. We beperken ons hier weliswaar tot de 805D4 monitor luidspreker, maar veel van de vernieuwingen zijn ook terug te vinden bij de 804D4.

Laten we beginnen bij de behuizing. De 805D4 heeft nu ook de zogenaamde “wrap-around” behuizing die eerder alleen te vinden was vanaf de 803D3. Dit betekent dat de achterkant bestaat uit een dikke aluminium plaat waar aan de buitenzijde de luidsprekerterminals te vinden zijn en aan de binnenkant het scheidingsfilter. Dit filter lag bij het vorige model in een gesloten behuizing op de bodem. De bovenkant van de luidspreker is ook een aluminiumplaat, afgewerkt met “Leather by Conolly” De lederen afwerking is slechts voor de uitstraling aangebracht heeft geen bijdrage aan het akoestische ontwerp.

Net als bij de overige modellen uit de D4-reeks zit wellicht de grootste noviteit in de midden/laag unit. Naast het welbekende Continuum materiaal is ook hier de biomimetische suspensie gebruikt om de spreekspoel op z’n plaats te houden. Voordeel van deze ophanging is de te verwaarlozen luchtverplaatsing die deze “schokdempers” teweegbrengen t.o.v. het gebruikelijke manchet, dat eigenlijk als een tweede conus fungeert. Bovenop de 805 D4 licht de vertrouwde “Nautilus-buis” Deze is een stuk langer geworden vergeleken met de 805D3. Voor ons in de luisterruimte staat een paar 805D4 in de chique nieuwe Walnut-uitvoering. Een lust voor het oog! Voor de conservatieven onder ons prolongeert Bower & Wilkins de vertrouwede mat witte-, hoogglanszwarte- en Rosewooduitvoeringen.

De aansturing

Voor deze recensie kiezen we voor een versterker uit van zusterbedrijf Michi. De X3 geïntegreerde versterker stond al langer klaar in de startblokken der recensies en na wat uitproberen bleek de X3 een prima partner voor de 805D4 te zijn . De HifiRose RS150 zetten we wederom in als bron en deze sluiten we aan op de X3 met Chord Epic XLR interlinks. De eer om de output van de versterker naar de 805D4 te begeleiden komt toe aan de Chord  Epic XL luidsprekerkabel. De stroomvoorziening van de gebruikte apparatuur gaat via de PowerIgel en de netwerkkabels zijn ook uit huize Chord in de vorm van de C-stream. Het netwerk wordt tot slot verrijkt door de Silent Angel Bonn N8 i.c.m. de Forester voeding. Laten we luisteren!

Sloopkogel in Carnegie Hall

Het is soms lastig voor ons om een gedegen keuze te maken binnen ons grote aantal handgeselecteerde afspeellijsten. Echter bij het betreden van de demoruimte stond toevallig het nummer op van Ryan Adams genaamd Wrecking Ball. Dat klonk dusdanig lekker dat we dit nummer maar meteen gekozen hebben om deze sessie mee te starten. We horen een geëmotioneerde Rayan Adams die slechts begeleid door gitaar midden op het podium van Carnagie Hall zijn ding staat te doen. We schrijven hier “staat te doen” daar het letterlijk op deze manier over komt. Wie ooit gefortuneerd was om eens een concert in deze magistrale New Yorkse concertzaal bij te mogen wonen, zou dit plaatje voor zich moeten kunnen zien. Naast een in gedachte visuele plaatsing midden op een podium zet deze high end combinatie met de 805D4 een dynamische zang neer met een doortekende begeleiding van de gitaar. Wat deze opname zo natuurlijk maakt zijn de ambiance geluiden vanuit het publiek, waaraan men zou kunnen horen hoe Adams de toeschouwers schijnbaar weet te raken. En dat allemaal elektronisch gereproduceerd in het pittoreske Leidschendam 6000 km verderop!

Wat is er mis met Amsterdam of Berlijn?

Zoals vaker de laatste tijd bij onze recensies halen we inspiratie voor een volgend te luisteren nummer uit hetgeen we zitten te luisteren. De Britse zanger Fink heeft een aantal jaar geleden een hele mooie Live registratie uitgebracht samen met het Concertgebouworkest. Wie regelmatig Lexicom bezoekt, zal ongetwijfeld een paar keer getrakteerd zijn met een van de nummers van dit album. Aan het begin van het nummer Berlin Sunrise zijn al veel omgevingsgeluiden, typisch voor het Concertgebouw waar te nemen. Een goede hifi installatie laat je dat niet alleen horen, maar maakt dit ook “visueel tastbaar” Zo ook bij deze opstelling met de 805D4. Deze productie laat niet zo zeer een artiest midden op een podium horen, maar lijkt meer de artiest op de voorgrond te zetten met het orkest iets meer op de achtergrond. Bij wijlen treden de verschillende instrumentsecties wel naar voren. Het leuke van deze opname is dat men zichzelf ondanks artificiële keuzes op het mengpaneel waant in het Concertgebouw. De 805D4-Michi-HifiRose-combinatie onderstreept dat met dynamische zang, overtuigende ruimtelijkheid en grote dynamiek onze demoruimte te vullen.

En dan toch in Berlijn belanden

Solo hoboïst van de Berliner Philharmoniker Albrecht Mayer timmert al jaren aan de weg als individueel solist buiten zijn vaste werkgever om. Zo bracht hij in 2005 een album uit met werken van George Philipp Telemann. Dit album werd opgenomen in de Jesus-Christus-Kirche te Berlijn. We kennen deze opname als zeer transparant, authentiek en nimmer over geproduceerd. Bijgeluiden zoals het gesnuif van orkestleden alvorens zij inzetten heeft men niet weggepoets. We luisteren naar het eerste deel (Largo) van het onvoltooide concert voor hobo, strijkers en continuo in D-klein van Telemann. De 805D4 combi laat een zeer luchtig orkest horen waarin zowel alle secties binnen het orkest een vaste plaats in het stereobeeld krijgen met de solist spot on in het midden. De lage strijkers zouden wel wat voller mogen klinken, maar ze zijn wel goed te volgen. Bij voorgaande opnames was er overigens geen gebrek aan laag, wat vaak wel het geval is bij monitor luidsprekers, dus het zal in dit geval met de keuze van de producer te maken hebben.

Herfstblaadjes

Het is weer hoog tijd voor een vrouwenstem. Die wens combineren we met de in de vorige beluisterde compositie opgekomen vraag hoe we het laag van de 805D4 moeten waarderen. Het nummer Autumn Leaves op het album Nightclub van Patricia Barber zou onze vragen moeten kunnen beantwoorden. Dit nummer begint met zang begeleid door een contrabas. De bassist plukt de bas. Het instrument is niet op een basgitaarversterker aangesloten, maar akoestisch opgenomen zoals deze in de ruimte van dienst klinkt. Wat ons betreft een representatieve voorwaarde voor antwoorden op de hierboven gestelde vragen. De stem van Barber staat mooi in het midden van het stereobeeld en klinkt vol en realistisch. De bassist zit goed in zijn element, daar je hem mee hoort ademen bij zijn omspelingen van de solozang. De manier waarop dit tot ons komt is waanzinnig! Dat doen die 805D4 echt heel goed. Ook het af en toe klappen van de snaren tegen de toets van de contrabas klinkt dusdanig realistisch dat het lijkt of je in dezelfde ruimte bent als de bassist en er vlakbij staat. We wanen ons wederom in de ruimte waar dit werk opgenomen is. Het eigengeluid van de ruimte is als een soort achtergrondruis waarneembaar en als je goed luistert tijdens de Contrabas-solo, hoor je een klein geruis dat wellicht door de airconditioning veroorzaakt wordt. Zo hebben we dat nog nooit gehoord en dat lijkt dus de verdienste van de nieuwe keuzes die B&W gemaakt heeft in haar ontwerp. Het feest is compleet als slagwerk en piano zich voegen na de contrabas-solo. Bekkens in het slagwerk krijgen gestalte en hebben een aparte plaats in het stereobeeld. Zelfs de nuances van het aanslaan van de bekkens is waarneembaar. Je hoort ook duidelijk dat er een bekken met spijkers erin gebruikt wordt. Ook de piano blaakt van de klankechtheid. Terechte superlatieven hier!

Blije Heidi

We blijven even bij de vrouwenstem en combineren dat met de wens om ook elektronische muziek de revue te laten passeren. De uitkomst van deze queeste brengt ons bij het nummer Stay van Yello met Heidi Happy als zangeres. Dit is een nummer met diep laag, zoals we dat wel vaker bij Yello tegenkomen. Het aardige van het album Toch of Yello is dat er ook akoestische instrumenten al dan niet gesampled in de mix voorkomen. Dat is zeker ook het geval bij dit nummer. Heidi staat happy en standvastig in het midden van het stereobeeld. Haar stem klinkt zwoel en flexibel. Het laag zou iets beter aanwezig en gedragen mogen zijn, maar ontbreken doet het zeker niet en het laag dat we horen en voelen is nog altijd zeer respectabel voor een monitor luidspreker van dit formaat. Tijdens de climax van het nummer zou een enkeling het hoog wellicht iets aan de frisse kant vinden, maar een alles onthullende luidspreker als de 805D4 is er niet om een tikkie over geproduceerde, meer gecomprimeerde muziek als op dit album van Yello te nivelleren tot alledaagse kost.

Beam me up Scotty!

Het natuurgetrouw weergeven van ruimtelijkheid is hierboven een aantal keren genoemd en we denken ook dat deze eigenschap de meest noemenswaardige is van deze B&W 805D4. Een paar van deze geweldenaars opgesteld in een gemiddelde woonkamer en aangestuurd door bijv. zo’n Michi X3 is als het ware een soort teletijdmachine. We merkte wel dat het laag soms wat echte diepgang mist, maar dat wordt grotendeels goed gemaakt door natuurlijke weergave en ritmiek binnen het lagere frequentiebereik. We nodigen u dan ook graag uit om deze ervaring met eigen oren te komen ervaren in onze luisterruimte!

Meer informatie en prijs van de B&W 805D4 vindt u hier.