Bowers & Wilkins 702 Signature, meer dan een nieuw jasje


702 Signature Photography
De aankondiging van Bowers & Wilkins over de Signature versie van de 702 en 705 luidsprekers doet nauwelijks vermoeden wat de einduitkomst van de luistersessie van vandaag is. Een lichte ring om de middentoon unit, een zilveren afdekking voor de dome, een ebbenhouten fineerlaag en een plaatje aan de achterzijde waar Signature op staat doen mijn hart niet echt sneller kloppen. De melding dat het wisselfilter is aangepast doet het hart wel sneller kloppen. Betere filters met een wat andere afstemming kunnen een groot verschil maken, zeker als het filter gecompliceerd is voor een 3-weg systeem. Bovendien is de behuizing van de tweeter anders en zijn de drie woofers verbeterd. Of er aan de binnenzijde nog meer is aangepast, denk in dat verband aan demping of bedrading, is niet te controleren zonder de 702 of de 705 uit elkaar te halen. Omdat het team van Lexicom MultiMedia niet blij zal worden van het te lijf gaan met schroevendraaiers van een paar gloednieuwe systemen laat ik het bij luisteren. Luisteren, aan het eind van het verhaal vergelijken met de 702 S2 en pas dan blijkt de werkelijke impact van de upgrade naar Signature.


705 Signature Photography
Signature kenmerken
De 700 Series kennen al veel van de eigenschappen van de 800 Series zoals de tweeter on top, de Continuum midden/laag weergever en de FST-drivers voor het laag. Ze zijn wel een stuk voordeliger geprijsd en dat komt bijvoorbeeld door het toepassen van een carbon dome tweeter in plaats van een diamant model. De behuizingen zijn eenvoudiger, sneller te fabriceren en de aansluitingen wijken af. Inwendig is een wisselfilter van een 800 voorzien van aanzienlijk kostbaarder spoelen en condensatoren. Daar brengt de 705 en de 702 Signature deels verandering in met het nieuwe filter.
Beide modellen bevatten nu speciaal behandelde en opgewaardeerde bypass condensatoren van Mundorf, grotere koellichamen en in het geval van de 702 een opgewaardeerde LF condensator op het basgedeelte van het wisselfilter. Gebleven zijn de in beide Signature modellen de carbon tweeter in een eigen behuizing, de Continuum midden/laag weergever en de drie woofers in de 702. De woofers zijn voor de Signature reeks voorzien van een massademper ter verdere voorkoming van resonanties. De 702 Signature bevat bovendien een nieuwe implementatie van de Aerofoil conus waarbij een composietstructuur van binnen- en buitenlagen gevuld met EPS wordt gebruikt. Altijd ondersteund door een basreflexpoort aan de achterzijde van de weergever. De behuizing van de tweeter is in de Signature versie niet langer van gegoten zink, maar van gefreesd aluminium. Net als bij de 800 Series werkt dat als koellichaam en is de bevestiging op de kast zoals bij de 800. Verbeteringen die moeten leiden tot een hogere resolutie, openheid en ruimtelijkheid om de weergave verder te polijsten, verfijnder en meeslepender te maken. Uiterlijk laat de 702 Signature zich herkennen aan de Datuk Ebony Gloss afwerking van hoogglans gelakt ebbenhout fineer met een unieke nerf. Geen twee paar luidsprekers zal dezelfde tekening kennen. De lak bestaat uit een primer, basiscoating en tenslotte meerdere lagen vernis. Ook herkenbaar is de Signature aan een metalen ring om de conus van de Continuum unit, de zilverkleurige tweeter roosters en het Signature type plaatje aan de achterzijde.


702 Signature Photography
In de ring
All that jazz
Op deze zonnige maandagochtend gaat Sophie Milman mij mee nemen “In the moonlight” met haar warme stem. De in Rusland geboren en in Canada woonachtige Milman heeft nummers verzameld van onder meer Gershwin, Legrand en Ellington voor deze opname uit 2011. Middelpunt op elke track is haar stem, daarbij maakt ze intens gebruik van piano, drums en bas om haar heen. Zoals bij Bärtsch is het slagwerk duidelijk aanwezig, vooral trommels en bekkens, van de basdrum hoor je minder terug. Contrabas heeft duidelijk te volgen loopjes en kan dynamisch flink uithalen. De 702 Signature met zijn drie woofers en grote reflexpoort doet veel denken aan de Bowers & Wilkins 804 D3 in dat opzicht, overvloed aan detail, groot middengebied en beheerste bas. Dat de 702 Signature in het vergelijk nog achterblijft ten opzicht van de veel duurdere 804 D3 is te verwachten, de familietrekjes zijn overduidelijk waarmee de 702 in de Signature versie nader tot de 800 Series is gekropen. Op “Watch what happens” is een bugel prominent aanwezig en die staat heel vrij in de ruimte. Het koper is goed te herkennen in het instrument. Het is Milman zelf die over de top raakt en het volume wat terug laat schroeven. Dat violen en cello’s meespelen geeft de muziek een romantische saus, al vallen ze met regelmaat weg vanwege de opvallende stem en de bugel.
Snelheid in het spel
Op zoek naar iets meer rust en wat meer warmte plaats ik de luidsprekers dichter naar de muur. Daarmee gaat een stukje van de openheid verloren, dat lever ik in voor een wat zwaardere bas en afstandelijker middengebied. Het stereobeeld wordt platter en waar het voorheen in het midden het geluid naar voren kwam staat het nu meer op één lijn tussen de luidsprekers. Met een lekker rockende Chris Rea en wat van zijn beste tracks als “The road to hell” en “Josephine” is ontspannen luisteren na de verplaatsing meer aan de orde dan tot nu toe. Als dit betekent dat de 702 Signature best dicht bij de achtermuur mag staan denk ik dat veel klanten dat welkom zullen begroeten, luidsprekers midden in de ruimte om een akoestisch probleem op te lossen vindt haast niemand fijn. Bovendien behoort de 702 Signature niet tot de kleinere modellen en valt al genoeg op. Ondertussen blijft Chris zijn beste beentje voor zetten en vermaakt mij genoeg om mee te gaan bewegen op de bank. “Looking for the summer” swingt de pan uit en brengt de zon tot in de luisterruimte, de mannelijke stem van Rea klinkt lekker hees en zal menig luisteraar doen meezingen.
Orkest en trio
Een aanzienlijk kleinere bezetting is gebruikt voor een door Schumann gecomponeerd piano kwartet, gespeeld door het Beaux Arts Trio, toevalligerwijs ook opgenomen in 1999. Met ondersteuning van een extra viool en een altviool laat het trio mij genieten van heerlijke pianoklanken en zacht strijkwerk. Opnieuw in een breed stereobeeld al is het in diepte gekrompen als gevolg van het dichter bij de muur plaatsen van de luidsprekers. Spijt heb ik niet van die actie, de totale weergave gaat er in mijn oren op vooruit. Details blijven na verplaatsing, wat meer fundament ontstaat, rust neemt toe en de geschapen afstand doet meer denken aan hoe muziek in de concertzaal wordt overgedragen op de luisteraar. Details die opnieuw doen denken aan de 804 D3 van Bowers & Wilkins, vaak het standaard model in de luisterruimte omdat deze luidspekerg goed laat horen wat de kwaliteit van de andere componenten is. De minder gepolijste 702 Signature doet een aardige gooi, haalt dat niveau niet, kost daarom ook een heel stuk minder terwijl de prachtige fineersoort gebruikt op de 702 Signature dat niet doet vermoeden. De luxe uitstraling maakt de 702 Signature begerenswaardig. Gelukkig zit er achter dat mooie smoeltje ook een brok hoogwaardige techniek en inhoud. Opmerkelijk dat ik net als bij de uitvoerenden hierboven beschreven ook het Beaux Arts Trio alsmaar door laat spelen en nauwelijks neig naar het zoeken van andere muziek. Dat is altijd een goed teken voor een luidspreker, geen verveling, wel boeien en meenemen in de muziek. Op een aanvaardbaar volumeniveau blijven de details stromen, blijft het beeld compleet en speelt het trio intiem en sfeervol. Nog altijd beweeg ik mee op de maat en volg met veel plezier de noten.
Naast elkaar
Beginnend op de 702 S2 speel ik van Stacey Kent haar “Raconte-moi” waarbij het stereobeeld niet boven een meter uitkomt. Muziek is wel levendig en voorzien van warmte waardoor het aangenaam blijft. Alle muziek komt opvallend gemakkelijk los van de weergevers, eens kijken of de Signature dat ook laat gebeuren met mevrouw Kent. Het stereobeeld gaat als eerste minstens 50% omhoog. Haar stem gaat open en was hij zojuist nog een tikje scherp, dat is helemaal weg. Slagwerk heeft veel meer de aandacht, bekkens uiterst links vallen op met een heerlijke metaalklank via de Signature, met de 702 S2 waren ze niet zo duidelijk hoorbaar. Muziek komt tot leven, wordt speelser, opener en eigenlijk kan ik geen nadeel vinden in de Signature. Hoogstens het verminderen van warmte in de weergave waar de 702 S2 meer van meebrengt, zij het in een beetje zompige vorm. Bowers & Wilkins heeft echt verbeteringen aangebracht die veel dieper gaan dan een cosmetische verandering.
Mooie plek in huis


702 Signature Photography
Is er reden om naar de winkel te hollen en uw 702 S2 te upgraden naar de Signature modellen? Eigenlijk vind ik van wel, want het is de goedkoopste manier om dicht bij de 800 Series te komen. Ik kan mij ook voorstellen dat u uw gekoesterde 702 S2 laat staan want de klank van de 702 Signature is wezenlijk anders en dat staat waarschijnlijk lang niet iedereen aan. Bovendien, de 702 S2 is met de komst van de Signature niet gedegradeerd en blijft een mooi, gewoon leverbaar systeem. Wie op zoek is naar nieuwe luidsprekers kan ik wel aanraden toch ook even naar de Signature te gaan kijken ondanks de meerprijs van bijna 20%. Bowers & Wilkins heeft achter de façade van fineer, ring om de Continuum unit, type plaatje en tweeter bescherming meer gedaan dan op het oog te zien is. Dat meerdere leidt tot een systeem dat open en vrij weergeeft, dat ritmisch en snel is, heel gedetailleerd kan weergeven en zowel op hoge als lage volumes weet te presteren. Met klassiek, pop, zang en/of instrumentaal kan de 702 Signature teveel van het goede zijn in de hoge tonen aan een heldere versterker, een luistersessie vooraf bij Lexicom MultiMedia is zeker aan te raden. De 702 Signature is geen kleine luidspreker en verdient een mooie plaats in huis. Hij mag dichter bij de wanden van uw woning staan dan de 702 S2 wat mij betreft, al zal dat afhangen van uw akoestiek thuis. Gewoon eens op afspraak gaan bekijken bij Lexicom MultiMedia is mijn advies.
Meer informatie en prijs van de B&W 702 Signature vindt u hier.