Aurender N10 en Aurender N100H: twee High End muziekservers vergeleken

Aurender vs. Aurender: een boeiende broedertwist tussen twee muziekservers uit de Champions League

Voor wie de naam nog niet kent: Aurender is een merk van de SmartAudio Division van het Zuid-Koreaanse bedrijf TVLogic Co. Ltd. Aurender bouwt High End netwerkspelers/muziekservers die tot de wereldtop op dit gebied behoren. Daarbij is Aurender niet bang om af te wijken van de gebaande paden en de apparatuur te voorzien van ingenieuze oplossingen uit eigen huis.

Een kenmerk van Aurender is, dat een SSD (Solid State Drive) als buffer wordt gebruikt. De muziek wordt van de ingebouwde harddisks (HDD’s) gelezen en dan eerst op de SSD gezet, waarna de muziek wordt afgespeeld. Deze werkwijze zorgt niet alleen voor een weldadige rust in het klankbeeld, maar ook voor verminderde slijtage aan de harddisks. Tijdens het afspelen van de muziek hoeven de harddisks namelijk niet te draaien.

De naam Aurender is samengesteld uit Audio en Renderer (weergever). Maar de Aurender N100H en N10 doen meer dan alleen muziek weergeven; de muziek wordt ook in de apparaten zelf opgeslagen (op ingebouwde harddisks). De N10 beschikt over 4TB aan interne opslagcapaciteit en de N100H heeft 2TB opslagruimte aan boord. Dat biedt meer dan voldoende ruimte voor de gemiddelde muziek-collectie. Maar indien gewenst, kan een Aurender ook bestanden van een NAS halen. En beide Aurenders zijn geschikt voor Tidal en Qobuz, de beste streaming muziekdiensten van dit moment.

Er zit een nogal fors prijsverschil tussen de N100H en de N10. Sterker nog: de N10 is 2,7 keer zo duur als de N100H! Waar zitten die verschillen in? En zijn die verschillen de meerprijs waard? Op die vragen hoop ik in deze vergelijkende luistertest een antwoord te kunnen geven.

Aurender-N100H-N10-test-Lexicom

Korte beschrijving van de verschillen
Ik zal een aantal verschillen aangeven tussen de twee testkandidaten, zonder al te techneuterig te worden.
Omdat de N10 twee keer zo breed en bijna twee keer zo hoog is als de N100H, biedt zijn behuizing meer ruimte voor technische lekkernijen. En dat is terug te zien in de inwendige opbouw van beide machines.
Het verschil in opslagcapaciteit heb ik al genoemd: 4 TB voor de N10 tegen 2TB voor de N100H.
Beide machines hebben een lineaire voeding, maar de N10 heeft de meest uitgebreide voeding met maar liefst drie (3!) ringkerntransformators om de diverse afdelingen een eigen stroomvoorziening te bieden. Om alvast een tipje van de sluier op te lichten: dat verschil hoor je echt.

Beide machines kunnen een grote hoeveelheid formaten weergeven, inclusief DSD (als DoP = DSD over PCM). Overigens werkt dit laatste alleen wanneer uw DAC het DoP-protocol ondersteunt. Ook hier gaat de N10 een stap verder: hier kan worden gekozen voor een “on-the-fly” (tijdens het spelen) conversie van DSD naar PCM. Dat is een unieke optie, die het mogelijk maakt om DSD-bestanden weer te geven via een DAC die geen DSD ondersteunt.

Voor de techneuten onder u: de gevreesde jitter wordt bij beide Aurenders uitstekend onderdrukt, waarbij de N10 de mooiste klokken aan boord heeft: OCXO’s (Oven Controlled Crystal Oscillators). Dit zijn klok-kristallen, die in een thermisch afgeschermde behuizing op een vaste temperatuur worden gehouden, zodat de werking altijd optimaal is. Een tweede voordeel is, dat de werking lange tijd optimaal blijft en niet na een aantal jaren verloopt. Dat klinkt heel hoogdravend, maar in de praktijk is te horen dat het werkt. De combinatie van deze OCXO’s met een All Digital Phase Locked Loop systeem (ADPLL), dat gebruik maakt van FPGA’s (Field-Programmable Gate Arrays) stelt de N10 in staat om voor een ijzingwekkend exacte timing te zorgen en dus een perfecte data-overdracht te realiseren met verwaarloosbare jitter-cijfers. Het kost wat, maar dan heb je ook wat.

Beide Aurenders hebben een USB 2.0 aansluiting, die is voorzien van een afscherming tegen interferentie van buitenaf en die bovendien beschikt over een speciale, door Aurender zelf ontwikkelde “Ultra Low Noise Power Circuitry”. Deze ruis- en bromvrije voeding draagt mede bij aan het bijzonder transparante en gedetailleerde audiosignaal, dat door de Aurenders wordt afgegeven. De N100H heeft geen andere aansluitingen, zodat u over een DAC met USB-ingang moet beschikken. Dat is een bewuste keuze van Aurender, al begrijp ik niet precies wat er mis is met andersoortige aansluitingen. Overigens: mocht u geen USB-aansluiting op uw DAC hebben, kan Aurender u ook de UC-100 USB-naar-S/PDIF-converter leveren. Dus het kàn wel…
De N10 beschikt naast de USB-uitgang over meerdere digitale aansluitmogelijkheden: een coaxiale RCA-uitgang, een coaxiale BNC-uitgang, een optische uitgang (TosLink) en een gebalanceerde AES/EBU-uitgang (XLR).

aurender-s10-rear

Daarnaast zijn er nog twee USB-ingangen voor USB-sticks of USB-harddisks en natuurlijk een Ethernet-aansluiting.
De SSD-buffer van de N100H is 120GB en die van de N10 is 240GB groot.
Het CPU-moederbord is een eigen ontwikkeling van Aurender en is speciaal gebouwd voor audio-doeleinden. En dat is toch mooier dan een aangepast computer-moederbordje, zoals vele andere merken dat gebruiken.

Geen kritiek? Alles naar wens? Ehhh… niet helemaal. Het is erg jammer dat de prachtige app, waarmee de Aurender-machines worden bediend, alleen voor iOS (Apple) beschikbaar is. Voor Android is er alleen een uitgeklede “Lite”-versie (“Lite” is de Amerikaanse popie-jopie-spelling voor het Engelse “Light”). Een misser, aangezien Android (in ieder geval buiten de USA) nog steeds het grootste marktaandeel heeft. Maar ja, dat krijg je als je te veel naar de Amerikaanse markt kijkt. Hopelijk wordt deze blunder in de toekomst gecorrigeerd.

Gebruikte apparatuur
Een prijzige High End muziekserver als de Aurender N10 hang je natuurlijk niet zomaar aan een willekeurig setje. Gelukkig heeft de winkel van Lexicom MultiMedia heel wat te bieden, zodat ik een verzameling heerlijk High End snoepgoed kan neerzetten. En daar mag “kleine broer” Aurender N100H ook van profiteren. Een Devialet 400 versterkercombinatie mag zijn klasse bewijzen, mede omdat die Devialet een schitterende DAC aan boord heeft. De luidsprekers van mijn keuze: een set monsterlijk goede Bowers & Wilkins 802 D3. De luidsprekerkabels zijn van AudioQuest, type “Oak”. Als USB-kabel heb ik de weergaloze Chord Sarum USB gepakt en om ook een andere uitgang van de N10 te kunnen beluisteren is een AudioQuest Diamond Digital XLR aanwezig. Alles bij elkaar bepaald geen doorsnee-setje, toch? Dit wordt genieten, of ik moet me wel héél erg vergissen!

devialet-400

Luisteren
Ik beluister de twee kemphanen in een vaste volgorde: eerst de N100H via zijn enige uitgang (USB), dan de N10 via de USB-uitgang en tenslotte de N10 via de XLR-uitgang.

Ik begin met het nieuwe album Journey van de klavecinist Trevor Pinnock, dat ik in 24bit/192kHz PCM heb gedownload van HDtracks.com en ik beluister de Franse Suite nr. 6 in E groot van J.S. Bach. Beide Aurenders krijgen afwisselend mijn USB-stick aangeboden, alsmede de Chord Sarum USB-kabel. Tot mijn verbazing zijn de verschillen geringer dan ik op grond van de technische specificaties had vermoed. Beide spelers zorgen voor een ongekend schone, zuivere en pure weergave. Toch is de weergave van de N10 iets ruimtelijker, met meer diepte en detail. Het instrument is meer compleet, zou ik haast zeggen. Zodra ik de XLR-kabel aansluit, neemt de N10 ineens meer afstand van zijn kleine broertje en laat hij duidelijk horen wie de baas is. Wie een N10 heeft, moet een dergelijke XLR-kabel gebruiken. Gewoon, omdat ik het zeg. Dit is de hogeschool van de realistische weergave. Het klavecimbel komt niet langer uit de luidsprekers, maar staat ineens echt vóór me! Wauw, wat een beest is die N10…

Ik ga verder met Old and Wise van het album Eye in The Sky van The Alan Parsons Project. Een Gouwe Ouwe, maar nog steeds een favoriete track van mij. Overigens: ook een 24bit/192kHz PCM-bestand. Beide Aurenders geven een indrukwekkend visitekaartje af. Ondanks de leeftijd van deze muziek maken beide machines er een frisse nieuwe track van, waarbij de verschillen opnieuw niet heel erg groot zijn. De N10 geeft iets meer diepte en ruimtelijkheid, waardoor een completer beeld ontstaat. Bij beide machines is de stemweergave fenomenaal en wordt de sfeer perfect neergezet. Helemáál perfect? Nee, want daar komt de AudioQuest XLR-kabel weer en ja hoor, ook nu dwingt de N10 de hoogste plaats op het erepodium af. De saxofoon-solo is weergaloos en ik draai het nummer nog een keer, want ik vind het onweerstaanbaar wat de N10 via zijn XLR-uitgang biedt. Deze muziek roept allerlei sfeerbeelden bij mij op en ik geniet zonder aantekeningen te maken. Pure nostalgie, die door de N10 wordt opgefrist en als nieuw gepresenteerd. Zucht…

Nadat ik hiervan ben bijgekomen, ga ik verder met iets totaal anders: orgelmuziek. Het gaat me hierbij niet zozeer om de uitvoerende artiest, maar om het fraaie Kam-orgel in de Grote Kerk van Dordrecht. Ik ken dit orgel en de akoestiek van de kerk bijzonder goed en ik weet dus vrij precies hoe dit zou moeten klinken. Via de USB-connectie is het verschil wederom niet al te groot, waarbij de N10 nèt iets meer ademruimte heeft en dus een iets groter en completer beeld neerzet. Ook geeft de N10 een schepje meer akoestische informatie met betrekking tot de beruchte nagalm in die kerk. Maar qua muzikaliteit ontlopen de twee Aurenders elkaar niet heel veel. Althans totdat, u raadt het al, de XLR-uitgang wordt gebruikt. Dat is het verschil tussen het luisteren naar een goede opname en het beleven van muziek alsof ik in de kerk zit. En met deze muziek komt het ook goed uit dat ik twee Bowers & Wilkins 802 D3 luidsprekers ter beschikking heb, die dit majestueuze orgel realistisch kunnen weergeven, daarbij geholpen door de Devialet 400, die door middel van het SAM-systeem een ijzeren greep op de woofers houdt. Zo mooi kan het dus klinken… en dan te bedenken dat dit gewoon een geripte CD is (16bit/44,1kHz PCM).

Natuurlijk beluister ik ook mijn favoriete vrouwelijke stem, namelijk die van Alison Krauss. Van haar album Lonely Runs Both Ways speel ik het nummer Gravity. De N100H boeit me onmiddellijk met een bijzonder muzikale, schone en pure weergave, waardoor de schoonheid van Alison’s stem fraai tot uiting komt. Ook de dobro van Jerry Douglas “zingt” lekker. Mis ik iets? Volgens mij niet. Althans: ik kan het niet meteen aanwijzen. Maar toch gaat de N10 weer een stapje verder en laat het fluwelen karakter van deze schitterende stem nog beter tot zijn (haar?) recht komen. Ook de dobro is voller en heeft iets meer inhoud. Het is allemaal nèt een tikkie beter.
En dan komt als laatste natuurlijk weer die AudioQuest XLR-kabel om de hoek kijken en… ja, dan krijg ik ineens kippenvel van mijn kruin tot mijn tenen. De mooie Alison staat nu ineens met haar heerlijke stem rechtstreeks in mijn oor te fluisteren en dat is een fantastische ervaring. En dus vergeet ik wéér om aantekeningen te maken. Nog een keer dan maar. Het weergavebeeld is bijna holografisch en Jerry’s dobro zingt als een nachtegaaltje. De plaatsing van de instrumenten is op de vloer uit te tekenen. De diepe, volle en rijke weergave, de rust in de achtergrond en natuurlijk de weergaloze Bowers & Wilkins 802 D3’s maken deze recensie-opdracht tot “betaald genieten”.

dick-hyman-from-the-age-of-swing-hdcd-lexicomOp de harddisks van beide Aurenders staat ook het album From The Age Of Swing van Dick Hyman. Ik draai het titelnummer en ben vanaf het begin geboeid door deze lekker swingende muziek. De N100H maakt er een feestje van en laat mij genieten van het virtuoze pianospel, de diepe contrabas en de goed getimede drums. Lekker hoor! Ik moet nu eigenlijk overschakelen naar de N10, maar ik heb meer zin om het hele album te beluisteren. Maar als ik dan toch de N10 aansluit om hetzelfde nummer te spelen, zit ik tevreden te luisteren. De N10 zorgt voor iets meer ruimte tussen de instrumenten, geeft de vleugel meer body en diepte, biedt een meer gedetailleerde weergave van drums en percussie en zorgt tenslotte ook, dat de contrabas levendiger en dieper klinkt, waardoor de solo van dit instrument meer impact heeft. Door al deze details komt de muziek completer, realistischer en dus nòg boeiender op mij af.
U wacht natuurlijk op de AudioQuest-kabel aan de XLR-uitgang. Ik ook. Daar gaat-ie dan. O yeah! Heel opvallend: het lijkt alsof de muziek meer swingt, alsof ritme en timing nòg beter zijn en inderdaad, dat live-gevoel… als ik mijn ogen dichtdoe ben ik in de studio waar deze muziek werd opgenomen. Dit is het verschil tussen muziek beluisteren en muziek beleven. De achtergrond is volkomen zwart en rustig. De instrumenten staan prachtig los van elkaar; de plaatsing is perfect. De vleugel is nu in al zijn majestueuze grootte aanwezig, waardoor het instrument optimaal tot zijn recht komt. De detailweergave van drums en percussie is uiterst boeiend en laat door de vele speelse kleine geluidjes een heel nieuw beeld ontstaan. Vooral de echtheid van de bekkens is schitterend. En de solo van de contrabas is echt waanzinnig mooi. Zo hoort dat te klinken! Dit is High End weergavekwaliteit in optima forma.

Conclusie
Wie een uitstekende netwerkspeler/muziekserver zoekt, is bij Aurender aan het juiste adres. Wat een weergaloze machines! De DAC van de Devialet 400 versterker laat alle verschillen tussen de twee testkandidaten voortreffelijk horen en ook de Bowers & Wilkins 802 D3 luidsprekers geven elk verschil kristalhelder weer. Een prima test-opstelling, die ik vaker hoop te gebruiken.

De N10 is, zoals verwacht, de winnaar van deze vergelijkende luistertest. Maar dat betekent niet, dat de N100H door het ijs is gezakt. Deze “kleine broer” heeft echt zijn uiterste best gedaan om het zijn grote broer lastig te maken en dat is hem deels gelukt. Wanneer ik beide machines alleen via de USB-uitgang zou hebben beluisterd (omdat de N100H alleen een USB-uitgang heeft), zou ik toch een vraagteken hebben gezet bij het riante prijsverschil tussen de N100H en de N10.
Want via die USB-aansluiting zijn de verschillen eigenlijk niet eens zo heel erg groot, al zijn ze wel duidelijk hoorbaar. Dat is opvallend. Aan de ene kant wil dat zeggen, dat Aurender een prima USB-aansluiting heeft ontworpen, die in de N100H uitstekend presteert. Aan de andere kant is juist die USB-aansluiting voor een muziekbeest van wereldklasse als de N10 eigenlijk een beperkende factor, want via de AES/EBU-uitgang (XLR) laat hij pas ècht horen waartoe hij in staat is. En dat is veel. Heel veel.

Wie over een goede DAC beschikt met een asynchrone USB-ingang (bijvoorbeeld van het niveau van een NAD M51 of Naim DAC V1) en dus geen probleem heeft met het feit dat de N100H alleen een USB-uitgang heeft, koopt met deze machine een uitstekend klinkende, zeer complete en uitermate slim gebouwde netwerkspeler/muziekserver. Veel fraaie technologie uit de N10 is ook in de N100H aanwezig, zij het in iets eenvoudiger vorm. Dus ook met de N100H koopt u een fenomenale netwerkspeler/muziekserver die tot grootse prestaties in staat is. Sluit hem aan met een hoogwaardige USB-kabel en genieten maar!

Voor wie thuis over een audioset beschikt die een min of meer vergelijkbaar niveau heeft als de test-opstelling, is de N10 de beste keus. Wat een heerlijk muziekbeest is dat! Vergeet niet om er meteen een topklasse digitale AES/EBU (XLR)-kabel bij te kopen, want dan bent u verzekerd van een muziekweergave die op een eenzaam hoog niveau staat. Het enige risico is dat u afspraken, verjaardagen etc. vergeet, te laat op uw werk verschijnt en te vroeg weer naar huis gaat, omdat u liefst niets anders meer wilt doen dan uw oren laten verwennen met schitterende muziek uit deze muziekmachine van wereldklasse. Ik heb u gewaarschuwd!